Mechaniczne pająki

Przyjemna i lekka książka.

Książka ta zalegała na mojej półce od wielu lat. Jakoś odsuwałam w czasie moment przeczytania jej, mimo, że tematyka steampunk'u jest dla mnie bardzo interesująca. I w końcu ją przeczytałam.

Historia skupia się na nastoletniej Violet, która niebawem ma wejść w dorosłość poprzez debiut towarzyski przed samą królową i całą śmietanką londyńskiej arystokracji. Sama bohaterka wywodzi się z zamożnej i znaczącej rodziny szlacheckiej. Dziewczyna jest jednak (jak to zwykle w młodzieżówkach bywa) inna niż jej rówieśnice. Nie interesuje się modą, plotkami i życiem towarzyskim. Wraz ze swoim oddanym majordomusem wymyka się po nocach, aby tworzyć wynalazki w swoim ukrytym przed rodziną i światem laboratorium. Podczas balu wydawanego przez jej rodzinę dochodzi do tragedii. Ginie jeden z zamożnych gości. Aby oczyścić dobre imię rodziny oraz uratować swoich bliskich Violet wszczyna własne śledztwo w sprawie tajemniczego morderstwa.

Klimat książki bardzo mi się spodobał. Steampunk osobiście jest dla mnie bardzo ciekawy (również miałam okres lekkiej obsesji na jego punkcie ;p ). Jest to jednak klasyczna młodzieżówka. Bardzo podobała mi się główna bohaterka, co w tym gatunku zdarza mi się rzadko, gdyż na ogół są one bardzo irytujące. Violet była odważna, zaradna, ale nie przerysowana do bólu. Miała świadomość z jakich kręgów towarzyskich się wywodzi i dbała również o to, co jej przystoi a co nie w towarzystwie. Dbała o dobre imię swojej rodziny. Była inteligentna i zaradna, ale autorka nie omieszkała zaznaczyć tego, że wszystkiego jeszcze się uczyła. Wiedza i umiejętności nie przyszły jej od tak, poświęciła ona dużo czasu na to, aby dojść do tego co wie i co potrafi. Nie była bez wad. Była odważna, ale było wiele sytuacji gdzie wychodził z niej strach. Była ludzka po prostu i to mi się bardzo podobało. Wątek romantyczny podobał mi się bardzo... ale do pewnego momentu. Według mnie koniec został zepsuty. Główny antagonista był do bólu przerysowany jak dla mnie. Zakończenie również nie w pełni mnie usatysfakcjonowało. Wątek romantyczny im bliżej końca tym bardziej oklepany i głupiutki. Stąd obniżenie oceny do 6.

Podsumowują dobrze bawiłam się przy tej książce, naprawdę mi się podobała jako całość, mimo tego trochę zepsutego zakończenia. Żałuję, że nie przeczytałam jej jak byłam młodsza, ponieważ w pełni docenić tą książkę można mając około 14-15 lat.

Przyjemna i lekka książka.

Książka ta zalegała na mojej półce od wielu lat. Jakoś odsuwałam w czasie moment przeczytania jej, mimo, że tematyka steampunk'u jest dla mnie bardzo interesująca. I w końcu ją przeczytałam.

Historia skupia się na nastoletniej Violet, która niebawem ma wejść w dorosłość poprzez debiut towarzyski przed samą królową i całą śmietanką londyńskiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę kupiłam na wakacjach jako lekką lekturę aby odpocząć na plaży, wybrałam ją na chybił trafił gdyż nie miałam żadnej konkretnej na oku a zaintrygowała mnie piękna okładka i dosyć ciekawy opis.

Okres w którym odbywa się akcja książki jest moim ulubionym. Uwielbiam wszystkie zwyczaje, tą dostojność ludzi, uprzejmość, styl rozmowy Violet z Alfredem, tak w skrócie uwielbiam dosłownie wszystko co związane z tym okresem.

Nie jestem nawet trochę w temacie majsterkowania więc miałam lekkie przeczucie że to nie będzie książka dla mnie lecz ten wątek kryminalny zawarty w opisie zmuszał mnie do chociaż lekkiego zagłębienia się w książkę. Jak się później okazało nie zawiodłam się, wynalazki i konstruowanie nie są głównym tematem co mnie bardzo ucieszyło, początek był trochę nużący ale po rozwinięciu fabuły nie mogłam się od niej oderwać, chodziłam z nią dosłownie wszędzie, na studia, do autobusu/pociągu, do kawiarni, jednym słowem po prostu wszędzie.

Bardzo spodobała mi się postać Alfreda czyli majrodomusa lady Violet, jego troska o dziewczynę nie wydawała się sztuczna jak gdyby była wymuszona ze względu na pracę, bronił jej i martwił się o nią jako prawdziwy przyjaciel co jeszcze bardziej powiększyło moją sympatie do tego mężczyzny.

Książka jest bardzo ciekawa, jest napisana łatwym językiem, ma ciekawą fabułę i jest bardzo godna polecenia.

Jako że jestem dość dużą fanką animę i mang to w moje ręce kiedyś wplątało się kuroshitsuji/black butler, ta książka bardzo przypominała mi właśnie tą mangę mianowicie Alfred był aż natto podobny do Sebastiana który także był majrodomusem/głównym lokajem i również miał bardzo dobre umiejętności w walce wręcz, zaś Violet przypomina mi Ciela, oboje stoją w obronnie królowej, mają także zdolności i pociągają ich różne zagadki i tajemnicze sprawy i jeżeli dobrze pamiętam to akcja dzieje się w podobnym czasie

Książkę kupiłam na wakacjach jako lekką lekturę aby odpocząć na plaży, wybrałam ją na chybił trafił gdyż nie miałam żadnej konkretnej na oku a zaintrygowała mnie piękna okładka i dosyć ciekawy opis.

Okres w którym odbywa się akcja książki jest moim ulubionym. Uwielbiam wszystkie zwyczaje, tą dostojność ludzi, uprzejmość, styl rozmowy Violet z Alfredem, tak w skrócie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wiktoriański Londyn w seampunkowej odsłonie. Młoda bohaterka marzy o tym by zostać uznaną wynalazczynią, ale jak na razie jej wynalazki sieją zniszczenie. Dążąc do niezaleźności w towarzystwie oddanego sługi o ciemnej przeszłosci, wtyka nos w nie swoje sprawy i naraz siebie oraz innych na zagrożenie. Bohaterka jest uparta i zadziorna, ale nie za bardzo, co akurat nie wypada na jej korzyść. Czeka ją pierwsze zauroczenie i poznanie rodzinnych sekretów, o czym czyta się przyjemnie, ale mimo to miałam wrażenie jakby czegoś zabrakło w tej historii. Lektura przyjemna, ale nie zapada w pamięć.

Wiktoriański Londyn w seampunkowej odsłonie. Młoda bohaterka marzy o tym by zostać uznaną wynalazczynią, ale jak na razie jej wynalazki sieją zniszczenie. Dążąc do niezaleźności w towarzystwie oddanego sługi o ciemnej przeszłosci, wtyka nos w nie swoje sprawy i naraz siebie oraz innych na zagrożenie. Bohaterka jest uparta i zadziorna, ale nie za bardzo, co akurat nie wypada...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To już moja druga przygoda z tą Autorką i znów mnie nie zawiodła. Trochę nie pasowała mi aż taka mechanizacja wszystkiego do czasów, w których osadzona jest akcja, mimo to super się czytało. Zawsze lubiłam Holmesa i tu mamy coś na wzór. Mam nadzieję, że w Polsce ukaże się jeszcze jakaś książka pani Bomann.

To już moja druga przygoda z tą Autorką i znów mnie nie zawiodła. Trochę nie pasowała mi aż taka mechanizacja wszystkiego do czasów, w których osadzona jest akcja, mimo to super się czytało. Zawsze lubiłam Holmesa i tu mamy coś na wzór. Mam nadzieję, że w Polsce ukaże się jeszcze jakaś książka pani Bomann.

Pokaż mimo to

Książka w uniwersum tak zwanego Wieku Pary. Momentami miałem takie myśli iż czytałem o czymś podobnym już gdzieś indziej ale było to bardzo subtelne. Książka opowiada o Lady Adair, szlachcianki która z zamiłowania jest wynalazczynią, nie będę tu wnikał w przyrządy które tworzy, jednakże ma kilka oryginalnych oraz przydatnych elementów. Szczególnie jeden, z pozoru całkiem normalny a z którym nie rozstaje się prawie nigdy. Główna bohaterka wraz ze swoim majordomusem i ochroniarzem w wyniku pewnych zawirowań fabularnych wplątują się w historię pełną tajemniczych morderstw. Przez praktycznie osiemdziesiąt procent książki chciałem ponarzekać na tytuł który uznawałem za mylący, jednakże końcówka sprawiła, że jego sprawa wyjaśniła się. Wiecie co, z tego co pamiętam to większość książek z gatunku steampunk unika podawania dat, bądź ukazuje bardzo mocno różniącą się alternatywną rzeczywistość. Tutaj mamy rok 1888, i to czuć nie tylko w otoczeniu ale również zachowaniu postaci. Mimo iż główna bohaterka jest dość nowoczesną nastolatką, czy raczej młodą kobietą to w pewnych elementach widać wpajane w nią pewne postawy. Chociażby w delikatnym wątku romantycznym. Czy raczej jego zalążku. Samą książkę zaklasyfikowałbym do kryminałów z dużą dawką akcji. I to określenie ukazuje dość dobrze to co czytamy. Ogólnie te prawie cztery setki stron czytało się przyjemnie głównie przez przyjemny styl pisarki jednakże sposób prowadzenia narracji oraz osadzenie w takim a nie innym uniwersum również robi swoje. Szczerze to troszeczkę żałuję iż nie została rozwinięta historia Alfreda, czy cały wątek cyrku. W siumie to z chęcią przywitałbym całe książki poświęcone tylko tym wątkom.

Zapraszam również na mego bloga:
https://ksiazki-czytamy.blogspot.com/

Książka w uniwersum tak zwanego Wieku Pary. Momentami miałem takie myśli iż czytałem o czymś podobnym już gdzieś indziej ale było to bardzo subtelne. Książka opowiada o Lady Adair, szlachcianki która z zamiłowania jest wynalazczynią, nie będę tu wnikał w przyrządy które tworzy, jednakże ma kilka oryginalnych oraz przydatnych elementów. Szczególnie jeden, z pozoru całkiem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Klimatyczna i przystępnie napisana, choć nieco płytka.

Klimatyczna i przystępnie napisana, choć nieco płytka.

Pokaż mimo to

Steampunk w wydaniu powiedziałbym kiepskim. Akcja osadzona niby w realiach wiktoriańskich ale wygląda na to, że autorka nie ma o nich zielonego pojęcia. Głowna bohaterka Lady Violet Adair (hmm chyba raczej miss, co prawda ze szlacheckiego rodu ale niezamężna i rodzice nadal żyją więc jeszcze tytułu nie dziedziczy) ma niedługo wystąpić na swoim balu debiutanckim. Prywatnie w tajemnicy przed rodzicami z pomocą wiernego majordomusa jest wynalazczynią której jednak większość wynalazków wymyka się spod kontroli. Mamy tutaj przykład płytkiego zgłębienia tematu epoki w której rozgrywa się akcja podpartą próbą zrobienia z tego dobrej książki steampunkowej. jak dla mnie wyszło mocno średnio, temat modyfikacji i badań nad tworzeniem hybryd poleciany po łepkach a wszystko przypomina bardziej kiepskie romansidło.
Jednym z nielicznych plusów jest to, iż autorka dość umiejętnie stworzyła całą intrygę nakręcającą książkę ale czasami mocno popłyneła (np. w momencie kiedy jeden z bohaterów modyfikuje swój rewolwer tworząc z niego pistolet laserowy).
Książka na jeden raz.

Steampunk w wydaniu powiedziałbym kiepskim. Akcja osadzona niby w realiach wiktoriańskich ale wygląda na to, że autorka nie ma o nich zielonego pojęcia. Głowna bohaterka Lady Violet Adair (hmm chyba raczej miss, co prawda ze szlacheckiego rodu ale niezamężna i rodzice nadal żyją więc jeszcze tytułu nie dziedziczy) ma niedługo wystąpić na swoim balu debiutanckim. Prywatnie w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie doczytałam do połowy i szlag mnie trafił. Lubię steampunk, lubię pająki, nawet w wydaniu YA. Jestem w stanie dużo wytrzymać dla obu tych przyjemności ale niestety z przykrością zawiadamiam że tej książki czytać się po prostu nie da. Nie i już.

Począwszy od tłumaczenia – miało być na polski a jest na koszmarny-kretyński, tak dużo błędów językowych sugeruje kompletny brak umiejętności translatorskich tudzież oszczędność wydawnictwa na edycji i/lub korekcie – a skończywszy na pseudo-historycznym tle jak z wycinanki dla dzieci w wieku przedszkolnym, to jedna wielka wydawnicza pomyłka. Szkoda papieru i obrazka z okładki. Bardzo szkoda.

Mam wrażenie że autorka nie tyle nic nie wie o czasach wiktoriańskich ile po prostu nie chce się niczego o nich dowiedzieć. Po co? Wystarczy rzucić na chybił-trafił paru ‘lordów’, parę ‘ladies’, Londyn, parasolkę, pająki, kółka zębate i gorsety, zamieszać, posłodzić i już, grafomański steampunk gotowy.

Ta parasolka bojowa i główna bohaterka, ‘lady’ Violet Adair (powinna być Miss skoro niezamężna, i z nazwiskiem rodowym a nie tytułem papci po imieniu ale co tam, historycy nie czytają takich szmir prawda?) przypomniały mi serię Gail Carriger (Parasol Protectorate – pierwszy tom jest tu http://lubimyczytac.pl/ksiazka/91517/bezduszna) tak mocno że ośmielę się zasugerować cień plagiatu. Ale bez obaw, pani Carriger. 'Mechaniczne Pająki' w żaden sposób nie mogą konkurować z pani książkami o Alexii Tarabotti. Są dużo słabsze i nudniejsze, można spać spokojnie a pieniądze, potrzebne na adwokata, wydać w kawiarni.

Nie doczytałam do połowy i szlag mnie trafił. Lubię steampunk, lubię pająki, nawet w wydaniu YA. Jestem w stanie dużo wytrzymać dla obu tych przyjemności ale niestety z przykrością zawiadamiam że tej książki czytać się po prostu nie da. Nie i już.

Począwszy od tłumaczenia – miało być na polski a jest na koszmarny-kretyński, tak dużo błędów językowych sugeruje kompletny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo fajna książka. Wciąga od pierwszej strony. Kojarzy mi się ona z Płytkimi grobami Jennifer Donnelly. Zdecydowanie jest to pozycja warta polecenia.

Bardzo fajna książka. Wciąga od pierwszej strony. Kojarzy mi się ona z Płytkimi grobami Jennifer Donnelly. Zdecydowanie jest to pozycja warta polecenia.

Pokaż mimo to

Na wstępie dodam że jestem miłośnikiem klimatów steampunkowych, dla tego podeszłem do tej książki z wielkim zaciekawieniem i z nadziejami...niestety płonnymi. Wydawało mi się że znajdę tu chociaż trochę klimatu z takich gier jak Dishonored lub Thief..a tak naprawdę otrzymałem książkę młodzieżową w sosiku mechanicznej wiktoriańskiej epoki. Nie z tymi elementami steampunka nie jest źle, są fajne wynalazki i pasujące do tego konceptu miejscówki i rozwiązania...czasami jednak przegięte...nie ważne. Nie o to chodzi. Autorka , powiem bez ogródek wymęczyła mnie tą publikacją: wszystko idzie w swoim żółwim tempie, bez jakiś zwrotów akcji,emocji, jest po prostu czasami jest tak nudno że człowiek kartkuje za ile się skończy ten rozdział. Postacie, eh..no jakieś bezpłciowe, chociaż swoje płcie maja. Główna bohaterka Violet...niby to hrabianka, wynalazczyni...a z jej ust walą czasami takie banały, to też ma się jej przemyśleń, że momentami zaczynałem myśleć że czytam jakąś Bravo Gril opowiastkę dla niespełnionych inaczej ;). Oczywiście mamy tu w tej książce też już oklepane postacie jak np. majordomus Albert. Czyli "tajemniczy" sługa z przeszłością (która mnie w ogóle nie chwyciła). Trochę mi się kojarzył z Kato z Różowej Pantery, ale więcej animuszu ma Albert z Batmana...niż ten tu przedstawiciel.Słabo po prostu. Reszta postaci...hmmm...też jakaś taka nijaka i na siłę udziwniana...przeważnie fizycznie bo głębi w nich po prostu brak. "Mechaniczne pająki" można przeczytać, nie jest do końca zła lektura,niestety wręcz przeciwnie jest ugrzeczniona aż za bardzo. Osoby poszukujące brudu steampunka w cięższych klimatach będą zawiedzione. Przeczytać można...tylko czy warto tracić czas...Tempus fugit

Na wstępie dodam że jestem miłośnikiem klimatów steampunkowych, dla tego podeszłem do tej książki z wielkim zaciekawieniem i z nadziejami...niestety płonnymi. Wydawało mi się że znajdę tu chociaż trochę klimatu z takich gier jak Dishonored lub Thief..a tak naprawdę otrzymałem książkę młodzieżową w sosiku mechanicznej wiktoriańskiej epoki. Nie z tymi elementami steampunka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to