W oparach... pary.
Steampunkowy kryminał młodzieżowy, tak w skrócie można określić Mechaniczne Pająki. Akcja dzieję się w 1888 roku w Londynie. Główna bohaterka to stempunkowy Tony Stark w spódnicy, który po przeczytaniu jednej książki, umie zrobić sekcje zwłok, a to wszystko przed kolacją. W przygodach towarzyszy jej Jarvis, znaczy Alfred (serio, Alfred),który jest jej majordomusem. Szantażowany przez rozbisurmanioną, bogatą nastolatkę biega po nocy po Londynie, bije się z oprychami i wkrada do kostnic. A to wszystko, żeby ocalić Królestwo!
Czy warto sięgnąć po tę książkę? Chyba warto, jeśli lubicie parę, rury i nieskomplikowane fabularnie historie. Główna bohaterka mocno irytująca, ale do przeżycia.
Ps
Okładka jest mistrzowska!

W oparach... pary.
Steampunkowy kryminał młodzieżowy, tak w skrócie można określić Mechaniczne Pająki. Akcja dzieję się w 1888 roku w Londynie. Główna bohaterka to stempunkowy Tony Stark w spódnicy, który po przeczytaniu jednej książki, umie zrobić sekcje zwłok, a to wszystko przed kolacją. W przygodach towarzyszy jej Jarvis, znaczy Alfred (serio, Alfred),który jest jej...

"Mechaniczne Pająki" to książka, która ma ciekawy pomysł z beznadziejną realizacją.
Fabuła książki jest prosta - taki sobie kryminał z elementami steampunku, bohaterowie są w sumie nijacy, prócz dwóch czy trzech postaci pobocznych. Sam klimat XIX wieku, jest słabo zrealizowany, czasem miałem wrażenie, że autorka sama nie wiedziała o czym pisze i w jakich realiach jest jej książka. Zakończenie także nie jest najlepszą stroną tej książki.
Ogólnie książka miała potencjał, ale nie wyszło za bardzo, niektóre elementy były ciekawe, ale to tyle z tych dobrych stron.

"Mechaniczne Pająki" to książka, która ma ciekawy pomysł z beznadziejną realizacją.
Fabuła książki jest prosta - taki sobie kryminał z elementami steampunku, bohaterowie są w sumie nijacy, prócz dwóch czy trzech postaci pobocznych. Sam klimat XIX wieku, jest słabo zrealizowany, czasem miałem wrażenie, że autorka sama nie wiedziała o czym pisze i w jakich realiach jest jej...

Nic nadzwyczajnego ciągnie się i ciągnie ale udało mi się dokończyć po pół roku w końcu czytania jej

Nic nadzwyczajnego ciągnie się i ciągnie ale udało mi się dokończyć po pół roku w końcu czytania jej

Książka przyjemna do lektury, wciągająca, choć w niejednym miejscu przewidywalna. Polecam serdecznie.

Książka przyjemna do lektury, wciągająca, choć w niejednym miejscu przewidywalna. Polecam serdecznie.

Detektywistyczna opowieść w klimacie XIX wieku. Młoda arystokratka wraz z niezwykłym lokajem starają się rozwiązać zagadkę tajemniczych śmierci.

Książka raczej dla młodzieży. Czytało się ok, dla pasjonatów klimatu steampunk.

Detektywistyczna opowieść w klimacie XIX wieku. Młoda arystokratka wraz z niezwykłym lokajem starają się rozwiązać zagadkę tajemniczych śmierci.

Książka raczej dla młodzieży. Czytało się ok, dla pasjonatów klimatu steampunk.

Przyjemna i lekka książka.

Książka ta zalegała na mojej półce od wielu lat. Jakoś odsuwałam w czasie moment przeczytania jej, mimo, że tematyka steampunk'u jest dla mnie bardzo interesująca. I w końcu ją przeczytałam.

Historia skupia się na nastoletniej Violet, która niebawem ma wejść w dorosłość poprzez debiut towarzyski przed samą królową i całą śmietanką londyńskiej arystokracji. Sama bohaterka wywodzi się z zamożnej i znaczącej rodziny szlacheckiej. Dziewczyna jest jednak (jak to zwykle w młodzieżówkach bywa) inna niż jej rówieśnice. Nie interesuje się modą, plotkami i życiem towarzyskim. Wraz ze swoim oddanym majordomusem wymyka się po nocach, aby tworzyć wynalazki w swoim ukrytym przed rodziną i światem laboratorium. Podczas balu wydawanego przez jej rodzinę dochodzi do tragedii. Ginie jeden z zamożnych gości. Aby oczyścić dobre imię rodziny oraz uratować swoich bliskich Violet wszczyna własne śledztwo w sprawie tajemniczego morderstwa.

Klimat książki bardzo mi się spodobał. Steampunk osobiście jest dla mnie bardzo ciekawy (również miałam okres lekkiej obsesji na jego punkcie ;p ). Jest to jednak klasyczna młodzieżówka. Bardzo podobała mi się główna bohaterka, co w tym gatunku zdarza mi się rzadko, gdyż na ogół są one bardzo irytujące. Violet była odważna, zaradna, ale nie przerysowana do bólu. Miała świadomość z jakich kręgów towarzyskich się wywodzi i dbała również o to, co jej przystoi a co nie w towarzystwie. Dbała o dobre imię swojej rodziny. Była inteligentna i zaradna, ale autorka nie omieszkała zaznaczyć tego, że wszystkiego jeszcze się uczyła. Wiedza i umiejętności nie przyszły jej od tak, poświęciła ona dużo czasu na to, aby dojść do tego co wie i co potrafi. Nie była bez wad. Była odważna, ale było wiele sytuacji gdzie wychodził z niej strach. Była ludzka po prostu i to mi się bardzo podobało. Wątek romantyczny podobał mi się bardzo... ale do pewnego momentu. Według mnie koniec został zepsuty. Główny antagonista był do bólu przerysowany jak dla mnie. Zakończenie również nie w pełni mnie usatysfakcjonowało. Wątek romantyczny im bliżej końca tym bardziej oklepany i głupiutki. Stąd obniżenie oceny do 6.

Podsumowują dobrze bawiłam się przy tej książce, naprawdę mi się podobała jako całość, mimo tego trochę zepsutego zakończenia. Żałuję, że nie przeczytałam jej jak byłam młodsza, ponieważ w pełni docenić tą książkę można mając około 14-15 lat.

Przyjemna i lekka książka.

Książka ta zalegała na mojej półce od wielu lat. Jakoś odsuwałam w czasie moment przeczytania jej, mimo, że tematyka steampunk'u jest dla mnie bardzo interesująca. I w końcu ją przeczytałam.

Historia skupia się na nastoletniej Violet, która niebawem ma wejść w dorosłość poprzez debiut towarzyski przed samą królową i całą śmietanką londyńskiej...

Książkę kupiłam na wakacjach jako lekką lekturę aby odpocząć na plaży, wybrałam ją na chybił trafił gdyż nie miałam żadnej konkretnej na oku a zaintrygowała mnie piękna okładka i dosyć ciekawy opis.

Okres w którym odbywa się akcja książki jest moim ulubionym. Uwielbiam wszystkie zwyczaje, tą dostojność ludzi, uprzejmość, styl rozmowy Violet z Alfredem, tak w skrócie uwielbiam dosłownie wszystko co związane z tym okresem.

Nie jestem nawet trochę w temacie majsterkowania więc miałam lekkie przeczucie że to nie będzie książka dla mnie lecz ten wątek kryminalny zawarty w opisie zmuszał mnie do chociaż lekkiego zagłębienia się w książkę. Jak się później okazało nie zawiodłam się, wynalazki i konstruowanie nie są głównym tematem co mnie bardzo ucieszyło, początek był trochę nużący ale po rozwinięciu fabuły nie mogłam się od niej oderwać, chodziłam z nią dosłownie wszędzie, na studia, do autobusu/pociągu, do kawiarni, jednym słowem po prostu wszędzie.

Bardzo spodobała mi się postać Alfreda czyli majrodomusa lady Violet, jego troska o dziewczynę nie wydawała się sztuczna jak gdyby była wymuszona ze względu na pracę, bronił jej i martwił się o nią jako prawdziwy przyjaciel co jeszcze bardziej powiększyło moją sympatie do tego mężczyzny.

Książka jest bardzo ciekawa, jest napisana łatwym językiem, ma ciekawą fabułę i jest bardzo godna polecenia.

Jako że jestem dość dużą fanką animę i mang to w moje ręce kiedyś wplątało się kuroshitsuji/black butler, ta książka bardzo przypominała mi właśnie tą mangę mianowicie Alfred był aż natto podobny do Sebastiana który także był majrodomusem/głównym lokajem i również miał bardzo dobre umiejętności w walce wręcz, zaś Violet przypomina mi Ciela, oboje stoją w obronnie królowej, mają także zdolności i pociągają ich różne zagadki i tajemnicze sprawy i jeżeli dobrze pamiętam to akcja dzieje się w podobnym czasie

Książkę kupiłam na wakacjach jako lekką lekturę aby odpocząć na plaży, wybrałam ją na chybił trafił gdyż nie miałam żadnej konkretnej na oku a zaintrygowała mnie piękna okładka i dosyć ciekawy opis.

Okres w którym odbywa się akcja książki jest moim ulubionym. Uwielbiam wszystkie zwyczaje, tą dostojność ludzi, uprzejmość, styl rozmowy Violet z Alfredem, tak w skrócie...

Wiktoriański Londyn w seampunkowej odsłonie. Młoda bohaterka marzy o tym by zostać uznaną wynalazczynią, ale jak na razie jej wynalazki sieją zniszczenie. Dążąc do niezaleźności w towarzystwie oddanego sługi o ciemnej przeszłosci, wtyka nos w nie swoje sprawy i naraz siebie oraz innych na zagrożenie. Bohaterka jest uparta i zadziorna, ale nie za bardzo, co akurat nie wypada na jej korzyść. Czeka ją pierwsze zauroczenie i poznanie rodzinnych sekretów, o czym czyta się przyjemnie, ale mimo to miałam wrażenie jakby czegoś zabrakło w tej historii. Lektura przyjemna, ale nie zapada w pamięć.

Wiktoriański Londyn w seampunkowej odsłonie. Młoda bohaterka marzy o tym by zostać uznaną wynalazczynią, ale jak na razie jej wynalazki sieją zniszczenie. Dążąc do niezaleźności w towarzystwie oddanego sługi o ciemnej przeszłosci, wtyka nos w nie swoje sprawy i naraz siebie oraz innych na zagrożenie. Bohaterka jest uparta i zadziorna, ale nie za bardzo, co akurat nie wypada...

To już moja druga przygoda z tą Autorką i znów mnie nie zawiodła. Trochę nie pasowała mi aż taka mechanizacja wszystkiego do czasów, w których osadzona jest akcja, mimo to super się czytało. Zawsze lubiłam Holmesa i tu mamy coś na wzór. Mam nadzieję, że w Polsce ukaże się jeszcze jakaś książka pani Bomann.

To już moja druga przygoda z tą Autorką i znów mnie nie zawiodła. Trochę nie pasowała mi aż taka mechanizacja wszystkiego do czasów, w których osadzona jest akcja, mimo to super się czytało. Zawsze lubiłam Holmesa i tu mamy coś na wzór. Mam nadzieję, że w Polsce ukaże się jeszcze jakaś książka pani Bomann.

Książka w uniwersum tak zwanego Wieku Pary. Momentami miałem takie myśli iż czytałem o czymś podobnym już gdzieś indziej ale było to bardzo subtelne. Książka opowiada o Lady Adair, szlachcianki która z zamiłowania jest wynalazczynią, nie będę tu wnikał w przyrządy które tworzy, jednakże ma kilka oryginalnych oraz przydatnych elementów. Szczególnie jeden, z pozoru całkiem normalny a z którym nie rozstaje się prawie nigdy. Główna bohaterka wraz ze swoim majordomusem i ochroniarzem w wyniku pewnych zawirowań fabularnych wplątują się w historię pełną tajemniczych morderstw. Przez praktycznie osiemdziesiąt procent książki chciałem ponarzekać na tytuł który uznawałem za mylący, jednakże końcówka sprawiła, że jego sprawa wyjaśniła się. Wiecie co, z tego co pamiętam to większość książek z gatunku steampunk unika podawania dat, bądź ukazuje bardzo mocno różniącą się alternatywną rzeczywistość. Tutaj mamy rok 1888, i to czuć nie tylko w otoczeniu ale również zachowaniu postaci. Mimo iż główna bohaterka jest dość nowoczesną nastolatką, czy raczej młodą kobietą to w pewnych elementach widać wpajane w nią pewne postawy. Chociażby w delikatnym wątku romantycznym. Czy raczej jego zalążku. Samą książkę zaklasyfikowałbym do kryminałów z dużą dawką akcji. I to określenie ukazuje dość dobrze to co czytamy. Ogólnie te prawie cztery setki stron czytało się przyjemnie głównie przez przyjemny styl pisarki jednakże sposób prowadzenia narracji oraz osadzenie w takim a nie innym uniwersum również robi swoje. Szczerze to troszeczkę żałuję iż nie została rozwinięta historia Alfreda, czy cały wątek cyrku. W siumie to z chęcią przywitałbym całe książki poświęcone tylko tym wątkom.

Zapraszam również na mego bloga:
https://ksiazki-czytamy.blogspot.com/

Książka w uniwersum tak zwanego Wieku Pary. Momentami miałem takie myśli iż czytałem o czymś podobnym już gdzieś indziej ale było to bardzo subtelne. Książka opowiada o Lady Adair, szlachcianki która z zamiłowania jest wynalazczynią, nie będę tu wnikał w przyrządy które tworzy, jednakże ma kilka oryginalnych oraz przydatnych elementów. Szczególnie jeden, z pozoru całkiem...