Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytając pierwsze z opowiadań bałam się, że ta książka nie będzie dla mnie. Nie jestem dużą fanką fantastyki osadzonej we współczesnym świecie. To samo dotyczy aspektu komedii w książkach. Ludzie mocno różnią się poczuciem humoru i nie miałam zwykle szczęścia do czytania treści pasujących do mojego. Dlatego obawiałam się, czy w tym przypadku nie będzie podobnie. Jednak wszystkie te historie, mimo, że nie mają bardzo górnolotnego humoru, trafiły do mnie bardzo. Był on otulony grubą warstwą uczuć, więzi rodzinnych i takiego ciepełka. Nim się obejrzałam bardzo zaangażowały mnie historie i losy rodziny Koźlaków. Moją ulubioną postacią na razie jest Aronia, ta kobieta robi na mnie bardzo duże wrażenie i chętnie poznałabym dokładniej historię z jej matką Delfiną. Drugą postacią jest Klon, cieszę się, że tak dużo go było w tych opowiadaniach i chętnie dowiem się o jego rodzinie więcej.
Polecam każdemu kto ma zastój czytelniczy - lekkie pióro i forma opowiadań idealnie nada się, aby spróbować przełamać blokadę książkową. Ale również polecam każdemu kto ma ochotę poczuć ciepełko, zrelaksować się, rozchmurzyć a nawet się pośmiać i by również mógł poczuć się jak część rodziny Koźlaków.

Czytając pierwsze z opowiadań bałam się, że ta książka nie będzie dla mnie. Nie jestem dużą fanką fantastyki osadzonej we współczesnym świecie. To samo dotyczy aspektu komedii w książkach. Ludzie mocno różnią się poczuciem humoru i nie miałam zwykle szczęścia do czytania treści pasujących ...

Rozwiń

Zwiń

Miałam dość spore oczekiwania do tej książki i myślę, że sama sobie krzywdę tym zrobiłam.
Rozumiem, że to pierwszy tom trylogii i będzie jeszcze przestrzeń na rozwinięcie świata przedstawionego w książce (przynajmniej mam taką nadzieję, że będzie to rozwinięte), ale czułam bardzo duży niedosyt. Zasady magii wyjaśniane losowo, stwory pojawiające się w książce bez większych opisów przez co ciężko mi było je sobie nieraz wyobrazić a tym samym wczuć się w akcję. Pomysł na świat i fabułę naprawdę mi się podoba, dlatego było to nieco frustrujące, że nie mogę się bardziej zanurzyć w tym świecie.
Jednak największym minusem tej książki jest główna bohaterka. Dawno żadna bohaterka tak mnie nie irytowała już od pierwszych rozdziałów. Cały charakter postaci stoi na tym, że jest niemiła, opryskliwa i oziębła dla ludzi. Orion, który próbuje się do niej zbliżyć wiecznie jest obrażany, mimo, że od początku jako jedyny bezinteresownie jej pomaga. Nie można bohaterce odmówić sprytu i przebiegłości, gdy wykorzystuje sytuację z Orionem na swoją korzyść, lecz gdy już myślałam, że nawet polubię bohaterkę, ta znowu wyskakiwała z bezpodstawną opryskliwością do świata. Pozostali bohaterowie już bardziej mnie zainteresowali, chętnie dowiedziałabym się czegoś więcej o ich historii.
Książka kończy się teoretycznie niespodziewanym zwrotem akcji, lecz z drugiej dość klasycznym i oklepanym. Mimo to myślę, że kiedyś sięgnę po drugi tom, aby przekonać się jakie tajemnice skrywa Orion, matka głównej bohaterki oraz chętnie poznam znaczenie mrocznej przepowiedni bohaterki.

Miałam dość spore oczekiwania do tej książki i myślę, że sama sobie krzywdę tym zrobiłam.
Rozumiem, że to pierwszy tom trylogii i będzie jeszcze przestrzeń na rozwinięcie świata przedstawionego w książce (przynajmniej mam taką nadzieję, że będzie to rozwinięte), ale czułam bardzo duży nie...

Rozwiń

Zwiń

Pierwsza połowa książki nie zapowiadała tego jak bardzo historia mi się ostatecznie spodoba. Pierwsze rozdziały trzeba trochę przebrnąć, zawierają głównie przemyślenia głównego bohatera, jego narzekanie i filozofowanie. Natomiast im dalej tym więcej bohaterów się pojawia i każdy z nich wnosi mnóstwo akcji i humoru do historii. Mimo tragiczności historii - uwięziona córką, widmo wojny i hordy potworów, książka jest przepełniona humorem, którego z początku się obawiałam, lecz ostatecznie dość mi przypasował, kojarzył mi się troszkę z humorem Sapkowskiego w wiedzminie. Z jednej strony historia zakrawa na typowa opowieść drogi, lecz akcja, która pojawia się w czasie wędrówki utrzymuje nasze zainteresowanie. Postacie każda oryginalna, każda ciekawa na swój sposób, dla mnie jednak sam główny bohater mocno się wybija. Nie tylko dlatego, że śledzimy historie jego oczami ale również dlatego, że autor nadal mu najwięcej głębi, jego natura była najbardziej złożona wśród bohaterów. Żałuję jedynie, że autor nie poświęcił więcej czasu na pogłębienie historii antagonisty. Ostatni i jego motywacje były dla mnie bardzo interesujące niestety autor ograniczył się trochę do minimum skupiając się na Sadze. Książka ma swoje minusy jednak patrząc na to, jak dobrze bawiłam się podczas lektury dostaje u mnie wysoka ocenę i z chęcią sięgnę po kolejny tom, by poznać również losy Rose.

Pierwsza połowa książki nie zapowiadała tego jak bardzo historia mi się ostatecznie spodoba. Pierwsze rozdziały trzeba trochę przebrnąć, zawierają głównie przemyślenia głównego bohatera, jego narzekanie i filozofowanie. Natomiast im dalej tym więcej bohaterów się pojawia i każdy z nich wno...

Rozwiń

Zwiń

Całościowo myślę, że ta książka mogłaby ode mnie otrzymać 7, ale czytałam ją kilka miesięcy, więc dlatego nie mogę ocenić jej wyżej. Czyta się łatwo, płynnie, autorka ma lekki, przystępny styl pisania. Mimo naprawdę interesującej fabuły miałam problem wrócić do jej czytania, ale moje ogólne wrażenia są naprawdę bardzo dobre. Pierwszy tom tworzy nam raczej wstęp do jak podejrzewam naprawdę ciekawej akcji zarówno po stronie Kennita jak i Althea'i. Kennita na ten moment nie mogłam polubić. Z początku był to dla mnie idealny przykład morally grey character, ale z czasem zaczęłam myśleć o nim naprawdę jak o strasznej mendzie. Althea jest znowu porywcza, z jednej strony rozumiem jej rozpacz, ale niektóre decyzje podejmuje zbyt pochopnie. Kyle wzbudza we mnie wewnętrzną agresję, dlatego bardzo ciekawi mnie jak potoczą się losy Keffrii i Wintrowa, czekam na ich wewnętrzny rozwój. Moją ulubioną postacią na ten moment jest Brashen i mam nadzieję, że będzie aktywnie uczestniczył w wydarzeniach w drugiej części.

Całościowo myślę, że ta książka mogłaby ode mnie otrzymać 7, ale czytałam ją kilka miesięcy, więc dlatego nie mogę ocenić jej wyżej. Czyta się łatwo, płynnie, autorka ma lekki, przystępny styl pisania. Mimo naprawdę interesującej fabuły miałam problem wrócić do jej czytania, ale moje ogóln...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo fajna pozycja dla kogoś, kto tak jak ja nie za wiele miał wcześniej do czynienia z gatunkiem sci-fi. Język jest płynny, nie ma skomplikowanego technicznego języka, który często może się w tym gatunku pojawiać, dzięki czemu szybko i przyjemnie się czyta. Fabuła sama w sobie nie należy do wybitnych i zaskakujących, ale jest w stanie wciągnąć czytelnika. Motyw miasta na księżycu bardzo mi się spodobał, z jednej strony żałuję, że nie mogliśmy lepiej poznać Artemis, ale równocześnie nie wiem konkretnie czego mi zabrakło. Dużym minusem jest bohaterka, a raczej nie sama jej postać, a to, na jaką kreuje ją autor. W blurbie było zdanie "bohaterka, której nie można polubić" - no nie do końca. Znielubiłam autora za to kogo usilnie próbował z bohaterki zrobić. Niezależne, pyskate i charakterne bohaterki to nie nowość w literaturze, zwłaszcza młodzieżowej, jednakże da się to zrobić ze smakiem. Tutaj fantazja nieco poniosła autora i przez całą książkę stara się przykleić Jazz łatkę "tej puszczalskiej", następnie sama bohaterka zaczyna mieć tego dość, że każdy tak o niej myśli. Nie ma to praktycznie żadnego znaczenia dla fabuły i głównych wydarzeń. Kiedy już mocniej wciągnęłam się w akcję, autor raczył wtrącić, że Jazz w oczach znajomych i rodziny uchodzi za kobietę lekkich obyczajów... no bardzo mnie to frustrowało. Dałabym wyższa ocenę, gdyby nie ta kwestia.

Bardzo fajna pozycja dla kogoś, kto tak jak ja nie za wiele miał wcześniej do czynienia z gatunkiem sci-fi. Język jest płynny, nie ma skomplikowanego technicznego języka, który często może się w tym gatunku pojawiać, dzięki czemu szybko i przyjemnie się czyta. Fabuła sama w sobie nie należ...

Rozwiń

Zwiń