Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem, czy moja opinia komukolwiek się przyda, bo będzie opierała się na lekturze zaledwie 45 stron.
Zatem książkę bardzo polecam. Wartościowa literatura pokazująca mechanizmy władzy, także tej obrzydliwej naszej rodzimej, co się PiS nazywa. Powieść ta to dobra gimnastyka umysłu i pamięci, bo trzeba przypominać sobie obce zwroty i nazwy bohaterów. Najbardziej będzie się podobała posiadaczom nadmiaru wolnego czasu. Nie spodoba się z kolei tym, którzy czasu mają na przeczytanie kilku stron dziennie. Ja do nich niestety należę. Obieranie ziemniaków, dojenie świń, wyprowadzanie na spacery krów - od obowiązków boli głowa.
Tym bardziej, że na półce czeka Makbet Szekspira. I komu lepiej poświęcić uwagę? Wygrywa nieśmiertelny Szekspir.
Tymczasem życzę Państwu
radości w nadmiarze

Nie wiem, czy moja opinia komukolwiek się przyda, bo będzie opierała się na lekturze zaledwie 45 stron.
Zatem książkę bardzo polecam. Wartościowa literatura pokazująca mechanizmy władzy, także tej obrzydliwej naszej rodzimej, co się PiS nazywa. Powieść ta to dobra gimnastyka umysłu i pamięci, bo trzeba przypominać sobie obce zwroty i nazwy bohaterów. Najbardziej będzie się...

To prawdziwie wielka literatura. Nie żadne podłe czytadło, wymęczone w bólu wielkim, z przekonaniem autora o swojej wyjątkowości i misji, jaką ma rzekomo mądra Olga Tokarczuk. Księgi Jakubowe to ogrom pracy na pewno, ale nie wielkie pisarstwo. Autorka chciałaby być mędrcem, ale nadmiar pychy ją zaślepia.
Piszę o naszej noblistce w kontrze do Davida Mitchella. Nie czytałem żadnego wywiadu z tym autorem, zatem nie wiem, kim jest. Znam tylko tę powieść. A historia ta porywa czytelnika od pierwszych zdań. Księgi Jakubowe mogą tylko zmęczyć, tak jak pisanie zmęczyło autorkę, która cierpi wielce, otoczona idiotami. Zatem ja jako idiota twierdzę, że tysiąckroć mądrzejszym i większym pisarzem jest Jacek Dukaj. Jego najbardziej obszerna powieść jest najczystszym brylantem literackim. Ale głupcami są krytycy, którzy uważają, że fantastyka to dno.
Wróćmy do Czasomierzy.
Szczegółowość i wnikliwość w opisie rzeczywistości, jest porażająca. Autor przedstawia wydarzenia dobrze mam znane z innej perspektywy, jaką pokazują media.
Zatem można by rzec, że to literatura mimetyczna. Na szczęście tak nie jest. Nie będę zdradzać szczegółów, powiem tylko, że to nie jest łatwe czytadło. Każdy rozdział ma innego głównego bohatera, a narracja prowadzona jest w pierwszej osobie. Ten zabieg zmusza do myślenia, bo rośnie w nas pragnienie, by poznawać dalsze losy wcześniejszej postaci.
Powieść łączy w sobie kilka opowiadań powiązanych ze sobą bohaterką drugoplanową, która....
Na koniec chciałbym przeprosić wszystkich szaleńców, którzy postanowili czytać moje opinie. Przeczytałem ponownie własną opinię sprzed roku i przeraziłem się własnym językiem. Nie wiem, skąd taka niechlujność językowa. Być może winny jest smartfon, na którym i dziś piszę.
Serdeczne pozdrowienia dla tych, którzy czytają te słowa. A skoro czytają, to znaczy, że kochają dobrą literaturę. Ludzie są umysłowo upośledzeni. Stanisław Lem powinien dostać nagrodę Nobla. Jacek Dukaj także.
Tolkien dostał chyba tylko obiad od żony

To prawdziwie wielka literatura. Nie żadne podłe czytadło, wymęczone w bólu wielkim, z przekonaniem autora o swojej wyjątkowości i misji, jaką ma rzekomo mądra Olga Tokarczuk. Księgi Jakubowe to ogrom pracy na pewno, ale nie wielkie pisarstwo. Autorka chciałaby być mędrcem, ale nadmiar pychy ją zaślepia.
Piszę o naszej noblistce w kontrze do Davida Mitchella. Nie czytałem...

Im starszy jestem, tym mniej pisać mi się chce. Jednak parę słów o tej książce napiszę. Nie wiem, skąd te zachwyty nad tą powieścią, podobnie jak nie wiem, dlaczego PIS ma duże poparcie. Jeśli szanujecie własne życie i czas to którego jest mało, to nie traćcie czasu na to dzieło. Tyle napisano wartościowszych tekstów, na tam szkoda czasu, wiem, bo ten czas na to straciłem. Autor miał ambicje stworzyć coś więcej niż czytadło, ale mu się nie udało. Trzy gwiazdki to maksimum, niektóre zdania wzbudziły cień uśmiechu na mej twarzy. Historia opisana jest pusta jak wydmuszka. Autor jest sprawnym rzemieślnikiem, nigdy jednak nie będzie artystą. Nie porwała mnie ta historia, nie wciągnęła zupełnie. Mdło i blado. Niech pijam kawy z marketu, bo lubię dobrą, ekspres automatyczny nie zrobi nigdy dobrego espresso, podobnie rzemieślnik nie stworzy prawdziwego dzieła sztuki, które zagrałoby radosną melodię w naszej duszy i dzwięki już na zawsze by w nas pozostały. Ktoś lubi byle co? Jego wybór. Od książki wymagam tego, by porwała, zachwyciła. " Wyznaję" Cabre zachwyca. Myśliwski jest wielki, "Kult" Orbitowskiego na długo zostaje w czytelniku. Szkoda życia na słabe książki po prostu

Im starszy jestem, tym mniej pisać mi się chce. Jednak parę słów o tej książce napiszę. Nie wiem, skąd te zachwyty nad tą powieścią, podobnie jak nie wiem, dlaczego PIS ma duże poparcie. Jeśli szanujecie własne życie i czas to którego jest mało, to nie traćcie czasu na to dzieło. Tyle napisano wartościowszych tekstów, na tam szkoda czasu, wiem, bo ten czas na to straciłem....