Wybrane przez redaktorów teksty są lepsze i grosze, mniej lub bardziej zaskakujące, ciekawe lub denne, trafione w punkt, ale też z tyłka wzięte. Na szczęście to lektura, która nie zajmuje, czytana z doskoku, po kawałeczku. Część tekstów nigdy nie powinna wyjść poza sieć (czysta grafomania),wiele z nich zasługuje jednak na to, by trafić do szerszego grona odbiorców. To takie pomieszanie z poplątaniem, z którego można wydobyć wiele dobrego, a jeśli ta czy inna opowieść nie zachwyca, nie czujemy się oszukani, przechodzimy bez żalu na kolejną stronę.

Po większe co nieco zapraszam: http://www.matkapuchatka.pl/2016/12/drabble-czyli-opowiesc-w-stu-sowach.html

Wybrane przez redaktorów teksty są lepsze i grosze, mniej lub bardziej zaskakujące, ciekawe lub denne, trafione w punkt, ale też z tyłka wzięte. Na szczęście to lektura, która nie zajmuje, czytana z doskoku, po kawałeczku. Część tekstów nigdy nie powinna wyjść poza sieć (czysta grafomania),wiele z nich zasługuje jednak na to, by trafić do szerszego grona odbiorców. To...

Teksty literackie są tworami osobliwymi - poziom trudności w ich tworzeniu wzrasta logarytmicznie wraz ze skracaniem objętości. Potężne, opasłe papierowe kobyły liczące sobie tysiące stron stworzyć łatwo (o ile ma się w planach uśmiercenie czytelnika nudą wionącą ze stronic). O dobre, krótkie opowiadania już trudno, zaś opowieści zawarte w stu słowach (bo tyle liczą sobie opowieści zebrane w "PoStoSłowiu") to już prawdziwe majstersztyki. Jak ta sztuka udała się autorom tekstów opublikowanych pierwotnie w Szortalu?

"PoStoSłowie" liczy sobie blisko pięćset stron - by uświadomić sobie ilość "szortów" zebranych w recenzowanej antologii wystarczy dodać, że każdy z nich zajmuje jedną stronę. I mimo iż nie oznacza to, że czytelnicy zapoznają się z próbką twórczości takiej samej ilości autorów (wielu z nich otrzymało w antologii kilkanaście, a niekiedy nawet kilkadziesiąt stron),to i tak w jednym tytule udało się zawrzeć kilkaset różnych historii - co byłoby niemożliwe w żadnym innym przypadku.
Więcej: http://szortal.com/node/6260

Teksty literackie są tworami osobliwymi - poziom trudności w ich tworzeniu wzrasta logarytmicznie wraz ze skracaniem objętości. Potężne, opasłe papierowe kobyły liczące sobie tysiące stron stworzyć łatwo (o ile ma się w planach uśmiercenie czytelnika nudą wionącą ze stronic). O dobre, krótkie opowiadania już trudno, zaś opowieści zawarte w stu słowach (bo tyle liczą sobie...

(...)Druga antologia tekstów z portalu Szortal.com jest dowodem na niesamowitą mnogość pomysłów wśród mniej lub bardziej młodych twórców. To coś na zasadzie kilku zdań rozbudzających wyobraźnię i rodzących w czytelniku potrzebę zagłębienia się w świat przestawiony w stu słowach.(...) Całą recenzję przeczytacie na moim bligu: http://www.kronikinomady.pl/2014/10/szortal-fiction-2-postosowie.html

(...)Druga antologia tekstów z portalu Szortal.com jest dowodem na niesamowitą mnogość pomysłów wśród mniej lub bardziej młodych twórców. To coś na zasadzie kilku zdań rozbudzających wyobraźnię i rodzących w czytelniku potrzebę zagłębienia się w świat przestawiony w stu słowach.(...) Całą recenzję przeczytacie na moim bligu:...

Ekipa Szortalu podjęła się ciekawego zadania. Zebranie w kupę kupy stusłówek i zrobienie z tego książki, to nieco szalony pomysł, ale gdyby nie szaleńcy, nie byłoby postępu. Zatem, dzięki tej bandzie fanatyków krótkich form w moje ręce wpadło "Po 100 słowie 2".
Jak udał się projekt? Ano udał się bardzo dobrze, choć jak to w antologiach, teksty stoją na różnym poziomie i nie wszystkie mi się podobały, nie wszystkie widziałbym na papierze.
Na pewno genialny jest początek. Tekst "On poznał wojnę" to prawdziwa perełka, świetna na pierwszy rzut, jako zapowiedź tego co będzie dalej. W pamięci pozostają również teksty Krzyśka Baranowskiego, zwłaszcza te z cyklu "Anna mówi...".
Reszta autorów także spisała się na medal, a przekrój tekstów jest tak duży, że każdy będzie miał i co pochwalić i na co ponarzekać. Jak to w życiu. Szkoda tylko, że na Polconowej premierze nie dopisała publika, ludzie nie wiedzą, co stracili. Polecam "Po 100 słowie" każdemu.
Tak na marginesie, świetna rzecz do autobusu czy kibelka ;)

Ekipa Szortalu podjęła się ciekawego zadania. Zebranie w kupę kupy stusłówek i zrobienie z tego książki, to nieco szalony pomysł, ale gdyby nie szaleńcy, nie byłoby postępu. Zatem, dzięki tej bandzie fanatyków krótkich form w moje ręce wpadło "Po 100 słowie 2".
Jak udał się projekt? Ano udał się bardzo dobrze, choć jak to w antologiach, teksty stoją na różnym poziomie i nie...

Drabble Rafała Cywickiego zdecydowanie najlepsze. Z automatu zostałem fanem autora! Pozytywnie wyróżnił się też Marek Ścieszek.

Drabble Rafała Cywickiego zdecydowanie najlepsze. Z automatu zostałem fanem autora! Pozytywnie wyróżnił się też Marek Ścieszek.