Przeczytałem dziś wieczorem po raz nie wiem już który, bo poprosiła mnie o to córeczka. Czytałem głośno, dzieciom. Sześcioletnia córka słuchała zasłuchana, patrzyła zapatrzona. Czteroletni syn słuchał i patrzył, o dziwo, również, z mniejszą atencją, ale przyciągany.
To nie jest książka dla dzieci. To jest dzieło, prezent, dar, garść dobra dla każdego, kto zechce to przyjąć. Prosta mądrość, mądra prostota, oszczędna, a przez to trafiająca wprost do człowieczej duszy grafika.

"Podczas gdy jedno z nich daje, drugie przyjmuje.

A potem odwrotnie."

Przeczytałem dziś wieczorem po raz nie wiem już który, bo poprosiła mnie o to córeczka. Czytałem głośno, dzieciom. Sześcioletnia córka słuchała zasłuchana, patrzyła zapatrzona. Czteroletni syn słuchał i patrzył, o dziwo, również, z mniejszą atencją, ale przyciągany.
To nie jest książka dla dzieci. To jest dzieło, prezent, dar, garść dobra dla każdego, kto zechce to przyjąć....

Wybitna w swojej prostocie przekazu relacji pomiędzy dwojgiem ludzi.
Niby nic odkrywczego, a jednak.
Mnie podbił prosty i celny tekst + świetnie z nim korespondujące, sugestywne ilustracje.

Polecam do wielokrotnego użytku i ku ciągłej pamięci.

Wybitna w swojej prostocie przekazu relacji pomiędzy dwojgiem ludzi.
Niby nic odkrywczego, a jednak.
Mnie podbił prosty i celny tekst + świetnie z nim korespondujące, sugestywne ilustracje.

Polecam do wielokrotnego użytku i ku ciągłej pamięci.

"Gdy dwoje ludzi żyje razem,
to jest im łatwiej, bo są razem,
i jest im trudniej, bo są razem."
Iwona Chmielewska, chociaż oszczędna w słowach, doskonale potrafi dotrzeć do czytelnika. Jej książka z całą pewnością nie jest pozycją jedynie dla najmłodszych - starszy czytelnik też z pewnością będzie mógł się przy niej wzruszyć. Kolorystyczny podział tekstu doskonale zachęca czytelników do czytania tej książeczki we dwoje - na głosy. Mi właśnie udało się zapoznać z nią w ten sposób i zdecydowanie polecam go wszystkim, którzy mają taką możliwość. Nie zajmie to wam dużo czasu a z całą pewnością zbliży was to do siebie i pozwoli na chwilę refleksji.
Mój jedyny zarzut do książki dotyczy zakończenia - mam wrażenie, że zupełnie niszczy klimat i wybija czytelnika z rytmu - ale to moja subiektywna opinia

"Gdy dwoje ludzi żyje razem,
to jest im łatwiej, bo są razem,
i jest im trudniej, bo są razem."
Iwona Chmielewska, chociaż oszczędna w słowach, doskonale potrafi dotrzeć do czytelnika. Jej książka z całą pewnością nie jest pozycją jedynie dla najmłodszych - starszy czytelnik też z pewnością będzie mógł się przy niej wzruszyć. Kolorystyczny podział tekstu doskonale zachęca...

"Dwoje ludzi" Iwony Chmielewskiej z ilustracjami jej autorstwa znalazłam w dziale dziecięcym mojej osiedlowej biblioteki. Książka od razu mnie ujęła - okładką, ilustracjami, na które jeszcze przed wypożyczeniem zerknęłam, a później, już w domu, treścią. Od pierwszych zdań: "Gdy dwoje ludzi żyje razem, to jest im łatwiej, bo są razem, i jest im trudniej, bo są razem". Nie wiem czy jakikolwiek esej, poemat, rozprawa filozoficzna czy cokolwiek innego, lepiej ujęłoby istotę piękna i trudności wynikających z bycia z drugim człowiekiem. Książka jest nasycona cudownymi metaforami i porównaniami. Tak prosta i tak trafna zarazem może poruszyć struny, na których już dawno nie graliście. Na mnie tak właśnie zadziałała, powodując, że mój wieczór był pełen wspomnień i refleksji. Miłych i tych mniej.

Autorka wspaniale pokazuje dynamikę relacji, te wszystkie pozytywne strony bycia z kimś i te negatywne. To, co mnie szczególnie ujęło, to zaznaczenie, że ludzie w związku są odrębnymi bytami. Nie wiem jak Was, ale mnie bardzo mierzi teoria o dwóch połówkach jabłka czy czegokolwiek innego, co zyskuje na wartości dopiero wtedy, gdy znajdzie się ta druga, dotąd brakująca część. Każdy jest przecież całością sam w sobie. A związek polega na współobecności, która czasem pomaga wzrastać i daje siły, a innym razem przygniata i je zabiera.

To książka dla czytelników w każdym wieku. Dla najmłodszych i dla młodzieży wstęp do rozmów o tym, co to znaczy "związek", a dla starszych podsumowanie doświadczeń, moment na refleksje, a nawet analizę, w tym tę auto...

https://www.instagram.com/justynaczytuje/?hl=pl
https://www.facebook.com/JustynaCzytuje

"Dwoje ludzi" Iwony Chmielewskiej z ilustracjami jej autorstwa znalazłam w dziale dziecięcym mojej osiedlowej biblioteki. Książka od razu mnie ujęła - okładką, ilustracjami, na które jeszcze przed wypożyczeniem zerknęłam, a później, już w domu, treścią. Od pierwszych zdań: "Gdy dwoje ludzi żyje razem, to jest im łatwiej, bo są razem, i jest im trudniej, bo są razem"....

I żyli długo i szczęśliwie… Każda bajka kończy się w momencie, gdy wybrańcy łączą się węzłem miłości. Jednak prawdziwe życie tak naprawdę dopiero wtedy się zaczyna. Fajerwerki wygasają, emocje przycichają, a całość powoli zaczyna spowijać szarość codzienności. A wspólne życie bardziej przypomina sinusoidę pełną wzlotów i upadków, niż łagodny spacerek…

Mamieni wizjami romantycznych uniesień przez filmowców i pisarzy nieraz spoglądamy na swoje związki krytycznie. Porównujemy się do wyimaginowanych i wyidealizowanych schematów zapominając, że w życiu nie ma ideałów. Są za to prawdziwi ludzie, z ich emocjami, przyzwyczajeniami, potrzebami i temperamentami. Każdy inny, ale każdy wyjątkowy. I takie też są nasze związki – inne, ale wyjątkowe.

Piękno różnorodności związków w metafory i surrealistyczne obrazy ubrała Iwona Chmielewska w książce „Dwoje ludzi”. Wypełniła ją kolażowymi, niekiedy zawieszonymi w próżni obrazami nierozerwalnie związanymi z lapidarnym tekstem. Tu słowa i obraz mówią jednym dosadnym głosem. Autorka nadaje metaforyczne znaczenia kluczom, wyspom, oknom, zegarom, klepsydrom, ścianom, żaglom, kwiatom, dniu i nocy, drzewom, kolorom, kołom rowerowym i książkom tchnąc w nie ludzkie cechy, postawy i sposoby życia. Mnożąc metafory daje możliwość odnalezienia się każdemu wśród bogactwa związków. Jednocześnie mówiąc o ich sile, ale i trudnościach z jakimi wiąże się bycie z drugim człowiekiem.

Autorka w „Dwoje ludzi” nie emanuje infantylnie słodkim obrazem miłości, ba! ona nawet nie sugeruje, że jest to opowieść o miłości. A jednak ukrywa ją w swych obrazach i słowach. Chociaż… może to tylko my, złaknieni opowieści o miłości nadajemy im miłosny wydźwięk?

Głęboka, nieoczywista, piękna poprzez swą wyjątkowość. Skłania do myślenia, ale i niesie nadzieję. Pozostawia ogromny obszar do własnej interpretacji, pozwalając tej książce żyć własnym życiem w rękach każdego czytelnika. Ta książka będzie żyła i dojrzewała wraz z czytelnikiem, będzie zmieniała swoje oblicze wraz z etapem, na którym się on znajdzie. Będzie wsparciem, otuchą, inspiracją, źródłem pytań i odpowiedzi. I pomyśleć, że to tylko ubogi w słowa picterbook…

I żyli długo i szczęśliwie… Każda bajka kończy się w momencie, gdy wybrańcy łączą się węzłem miłości. Jednak prawdziwe życie tak naprawdę dopiero wtedy się zaczyna. Fajerwerki wygasają, emocje przycichają, a całość powoli zaczyna spowijać szarość codzienności. A wspólne życie bardziej przypomina sinusoidę pełną wzlotów i upadków, niż łagodny spacerek…

Mamieni wizjami...

"Dwoje ludzi" to specyficzna książka obrazkowa. Za pomocą charakterystycznych ilustracji i krótkiego tekstu autorka pokazuje czym są uczucia.

Wydaje mi się, że ta pozycja może być dobrą propozycją na prezent z okazji ślubu czy narodzin dziecka. Iwona Chmielewska opisuje miłość pomiędzy ludźmi, jej siłę i wyzwania, jakie stawia na naszej drodze.

Mnie nie do końca urzekło zakończenie (albo raczej jego brak). Miałam wrażenie, że historia nagle się urywa, choć z drugiej strony wydawało się to oczywiste, że właśnie w taki sposób może się to wszystko zakończyć.

Czy w dzisiejszych czasach nadal jest ona aktualna? Dla niektórych na pewno tak. Dla innych może okazać się zbyt schematyczna, zbyt staroświecka, nie idąca z duchem czasu. Sami spróbujcie, czy to odpowiednia historia dla Was.

"Dwoje ludzi" to specyficzna książka obrazkowa. Za pomocą charakterystycznych ilustracji i krótkiego tekstu autorka pokazuje czym są uczucia.

Wydaje mi się, że ta pozycja może być dobrą propozycją na prezent z okazji ślubu czy narodzin dziecka. Iwona Chmielewska opisuje miłość pomiędzy ludźmi, jej siłę i wyzwania, jakie stawia na naszej drodze.

Mnie nie do końca urzekło...

Cudowna, mądra, refleksyjna książka genialna w swojej prostocie. Dla wszystkich!

Cudowna, mądra, refleksyjna książka genialna w swojej prostocie. Dla wszystkich!

Książka cudowna. Kolejna książka o CZYMŚ. Kreatywność autorki jest niesamowita. Tak bardzo ciekawa jestem każdej książki Pani Iwony. Są to pozycje, które mogę odkrywać wciąż na nowo, pobudzają do refleksji, można o nich rozmawiać i tak bardzo być ciekawym, jak inni interpretują dane zdanie, ilustracje. To są takie książki otwierające na innych ludzi, ale i na samopoznanie.

Ta pozycja mnie nie zawiodła.
(Chociaż dwa ostatnie zdania wybiły mnie z absolutnego czaru. Poczułam dyskomfort ...Chyba skleję te strony.)
Poza tym cudo.

Książka cudowna. Kolejna książka o CZYMŚ. Kreatywność autorki jest niesamowita. Tak bardzo ciekawa jestem każdej książki Pani Iwony. Są to pozycje, które mogę odkrywać wciąż na nowo, pobudzają do refleksji, można o nich rozmawiać i tak bardzo być ciekawym, jak inni interpretują dane zdanie, ilustracje. To są takie książki otwierające na innych ludzi, ale i na...

Niestety, do mnie nie trafiła, nie zainspirowała mnie ani też nie poruszyła żadnych moich czułych strun. Może to zły czas albo jest po prostu zbyt prosta... Bardzo mi przykro, bo myślałam, że to będzie mój hit :(

Niestety, do mnie nie trafiła, nie zainspirowała mnie ani też nie poruszyła żadnych moich czułych strun. Może to zły czas albo jest po prostu zbyt prosta... Bardzo mi przykro, bo myślałam, że to będzie mój hit :(

Dwoje ludzi to...
Piękne sentencje o miłości dwójki ludzi, dodatkowo bardzo ładnie zilustrowane.

Dwoje ludzi to...
Piękne sentencje o miłości dwójki ludzi, dodatkowo bardzo ładnie zilustrowane.