Książka zdecydowanie nie dla mnie, więc na pewno nie będę obiektywna w swojej opinii. Książka o niczym, ale może to ja jej nie rozumiem... Przrczytawszy "Wyznaję" tegoż samego autora, spodziewałam się czegoś więcej. No cóż, przynajmniej krótka i szybka to lekturka.

Książka zdecydowanie nie dla mnie, więc na pewno nie będę obiektywna w swojej opinii. Książka o niczym, ale może to ja jej nie rozumiem... Przrczytawszy "Wyznaję" tegoż samego autora, spodziewałam się czegoś więcej. No cóż, przynajmniej krótka i szybka to lekturka.

Niestety, dla mnie to książka o niczym. Mam wrażenie jakby autor nie miał pomysłu na książkę i tak od czapy wymyślił opowieść, która miała być trochę smutna, trochę oniryczna a wyszła dziwna, groteskowa i nijaka. Jedyny plus jest taki, że była ona krótka więc nie straciłam na nią dużo czasu.

Niestety, dla mnie to książka o niczym. Mam wrażenie jakby autor nie miał pomysłu na książkę i tak od czapy wymyślił opowieść, która miała być trochę smutna, trochę oniryczna a wyszła dziwna, groteskowa i nijaka. Jedyny plus jest taki, że była ona krótka więc nie straciłam na nią dużo czasu.

Książka do mnie nie dotarła, główny bohater od samego początku pogubiony i takim pozostał. Wątek kryminalny hmmm od czapy, dobrze że to była krótka pozycja.

Książka do mnie nie dotarła, główny bohater od samego początku pogubiony i takim pozostał. Wątek kryminalny hmmm od czapy, dobrze że to była krótka pozycja.

Daję sześć gwiazdek, co jak na powieść mojego ulubionego autora jest oceną słabą.
Mamy tu bowiem krótką rozprawkę filozoficzną na temat przemijania, Główna teza i przywoływanie obrazu ćmy opętanej światłem świecy i od niej ginącej, zilustrowane zostały krótką historią, zbyt wydumaną, bym zechciała ją polubić. Oniryczne wstawki z życia dzikiej świni o zacięciu filozofa przekroczyły, jak dla mnie, moją granicę tego, co uważam za wartościowe w powieści.
Z całej powiastki pozostanie mi ciekawa łacińska sentencja, uznanie dla ładnej okładki i... jednak niedosyt.

Daję sześć gwiazdek, co jak na powieść mojego ulubionego autora jest oceną słabą.
Mamy tu bowiem krótką rozprawkę filozoficzną na temat przemijania, Główna teza i przywoływanie obrazu ćmy opętanej światłem świecy i od niej ginącej, zilustrowane zostały krótką historią, zbyt wydumaną, bym zechciała ją polubić. Oniryczne wstawki z życia dzikiej świni o zacięciu filozofa...

Książkę czytałem już jakieś dwa lata temu, ale aż do teraz nic mi do głowy nie przychodziło, co by się w jakieś odnisenie skladało. Zbytnio powieść wydawała mi się oniryczna, w stylu tych porąbanych snów, gdzie ktoś nas goni, my uciekamy, a przyczyn, sensu i celu nie ma.
Minął jednak czas, książka i sny się ułożyły, a surrealistyczna ucieczka nabrała sensu, być może dlatego, że wokół tyle surrealizmów, że sny nawet te porąbane zdają się solidną podstawą normalności.
Powieść zaczyna się zwyczajnie, ale od momentu, w którym główny bohater Ismael budzi się w dziwnym szpitalu i do fabuły wkracza filozofujący dzik (tak; dzik) robi się irrealnie.
Wszystko czego się z powieści można było dowiedzieć staje pod znakiem zapytania, powstają nowe znaczenia zdarzeń, dziwne i zakręcone. Tylko cienka nić trzema w kupie, to co już zostało opowiedziane z tym co właśnie sie wydarza. Nie wiem, czy wszystko zrozumiałem, ale czytając bawiłem się dobrze.

Książkę czytałem już jakieś dwa lata temu, ale aż do teraz nic mi do głowy nie przychodziło, co by się w jakieś odnisenie skladało. Zbytnio powieść wydawała mi się oniryczna, w stylu tych porąbanych snów, gdzie ktoś nas goni, my uciekamy, a przyczyn, sensu i celu nie ma.
Minął jednak czas, książka i sny się ułożyły, a surrealistyczna ucieczka nabrała sensu, być może...

Interesująca, czasem zagadkowa, pełna oniryzmu książka będąca całkowitym zaskoczeniem. Nie jest ona łatwa w odbiorze, czasem zastanawiałam się co jest snem a co rzeczywistością. Jest to opowieść o tym jak umysł człowieka potrafi bronić się przed traumatycznymi przeżyciami i uciec w zapomnienie. Polecam.

Interesująca, czasem zagadkowa, pełna oniryzmu książka będąca całkowitym zaskoczeniem. Nie jest ona łatwa w odbiorze, czasem zastanawiałam się co jest snem a co rzeczywistością. Jest to opowieść o tym jak umysł człowieka potrafi bronić się przed traumatycznymi przeżyciami i uciec w zapomnienie. Polecam.

Bardzo dziwna opowieść. Nie jestem jeszcze do końca pewna o czym właściwie była. Czytało się bardzo szybko, bo słowa wręcz lały się potokiem, specyficznie napisana. Tajemnicza, trochę przypominała dziwny sen. Książkę dostałam na prezent, pewnie sama bym po nią nie sięgnęła, a była naprawdę ciekawym doświadczeniem i uważam, mimo wszystko, że warto przeczytać. Opowieść o warchlaczku, sama przygoda głównego bohatera; wszystko rozwiązuje się na końcu w niespodziewany dla mnie sposób. Oryginalna, ma swój klimat.
6.5/10

Bardzo dziwna opowieść. Nie jestem jeszcze do końca pewna o czym właściwie była. Czytało się bardzo szybko, bo słowa wręcz lały się potokiem, specyficznie napisana. Tajemnicza, trochę przypominała dziwny sen. Książkę dostałam na prezent, pewnie sama bym po nią nie sięgnęła, a była naprawdę ciekawym doświadczeniem i uważam, mimo wszystko, że warto przeczytać. Opowieść o...

Serdecznie polecam książkę. Wydawała się zagmatwana, jednak szybko wszystko ułożyło się w logiczną całość.

Serdecznie polecam książkę. Wydawała się zagmatwana, jednak szybko wszystko ułożyło się w logiczną całość.

Gdybym nie wiedział, że to Cabre to bym się nie domyślił. Książka jest niesamowicie słaba, ocenę zaniża jeszcze świadomość, że została napisana przez autora 'Głosów Panamo' i 'Wyznaję'.
Historia kryminalna jest naciągana, postaci niezarysowane i dobrnąłem do końca jedynie ze względu na objętość książki. Motyw przewodni czyli spalenie w słońcu kupy się trzyma ale wole trzymać się lepszych jakościowo wolumenów.
Jakaś pomroczność, wypadek, uraz intelektualny autora, szok.

Gdybym nie wiedział, że to Cabre to bym się nie domyślił. Książka jest niesamowicie słaba, ocenę zaniża jeszcze świadomość, że została napisana przez autora 'Głosów Panamo' i 'Wyznaję'.
Historia kryminalna jest naciągana, postaci niezarysowane i dobrnąłem do końca jedynie ze względu na objętość książki. Motyw przewodni czyli spalenie w słońcu kupy się trzyma ale wole...

To jest na pewno wybitne dzieło, tylko ja go zupełnie nie rozumiem. Proponuje nabyć i zachwycać się okładką, tak będzie przyjemniej i bezpieczniej.

To jest na pewno wybitne dzieło, tylko ja go zupełnie nie rozumiem. Proponuje nabyć i zachwycać się okładką, tak będzie przyjemniej i bezpieczniej.