Tenth of December: Stories

Myślałam, że trudno ocenić zbiorek opowiadań, ale tu wjeżdża matematyka: 5 na 10 mi się podobało lub przynajmniej mnie nie zmęczyło. Zatem polecam sięgnąć po: "Zwycięską rundę", "Patyki", "Szczeniaka", "Dziewczęta Sempliki (dziennik) i "Dziesiątego grudnia".

Saunders zbyt skupia się na formie, "Lincolna z Bardo" musiałam z tego powodu zarzuci. Opowiadania jednak lepiej znoszą takie eksperymenty.

Myślałam, że trudno ocenić zbiorek opowiadań, ale tu wjeżdża matematyka: 5 na 10 mi się podobało lub przynajmniej mnie nie zmęczyło. Zatem polecam sięgnąć po: "Zwycięską rundę", "Patyki", "Szczeniaka", "Dziewczęta Sempliki (dziennik) i "Dziesiątego grudnia".

Saunders zbyt skupia się na formie, "Lincolna z Bardo" musiałam z tego powodu zarzuci. Opowiadania jednak lepiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Opowiadania dość ciekawe stylistycznie. Bardzo różnorodny język. Najbardziej spodobało mi się opowiadanie o eksperymentach na kryminalistami. Najmniej o, chyba, sztuce teatralnej. Już nawet nie pamietam o czym dokładnie było to opowiadanie. Ogólnie w moim odczuciu zbiór dobry.

Opowiadania dość ciekawe stylistycznie. Bardzo różnorodny język. Najbardziej spodobało mi się opowiadanie o eksperymentach na kryminalistami. Najmniej o, chyba, sztuce teatralnej. Już nawet nie pamietam o czym dokładnie było to opowiadanie. Ogólnie w moim odczuciu zbiór dobry.

Pokaż mimo to

Co tu się wyprawia z językiem! Saunders nie mieści się w ramach słów, które istnieją, więc ze swobodą tworzy sobie swoje własne. Zagląda do ludzkich głów w miejsca, w które inni zaglądać się nie kwapią i wyciąga stamtąd wszystko to, co czyni nas ludźmi. Przy tym ma niesamowity talent do opisywania zjawisk, których, zdawałoby się, opisać się nie da, a co najwyżej dostrzec gdzieś kącikiem oka, przelotem. Imponujące.

Co tu się wyprawia z językiem! Saunders nie mieści się w ramach słów, które istnieją, więc ze swobodą tworzy sobie swoje własne. Zagląda do ludzkich głów w miejsca, w które inni zaglądać się nie kwapią i wyciąga stamtąd wszystko to, co czyni nas ludźmi. Przy tym ma niesamowity talent do opisywania zjawisk, których, zdawałoby się, opisać się nie da, a co najwyżej dostrzec...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Saunders nie należy do pisarzy, którzy cokolwiek Czytelnikowi ułatwiają. Jego styl jest zmienny niczym pogoda w kwietniu, a próg wejścia w niektóre opowiadania równa się tylko wyjściowi z progu podczas skoków narciarskich. Jednak jedno trzeba mu oddać: jest niezwykle ironicznym obserwatorem codzienności w czasach globalizmu, kultu jednostki i konsumpcjonizmu. Bezczelnie krytykuje współczesne wartości i stwierdza, że gdziekolwiek jesteśmy, jesteśmy sami. Życie przestało być przeżywaniem, a stało się kolejnym dniem inwestycji (człowiek zrównany z indeksem giełdowym). Nasze życie nie jest cenne, gdyż czym ono właściwie jest? Saunders kpi i wyśmiewa. Nic nie tłumaczy, bo nie musi. Nie chce ci się poświęcić chwili na interpretację? Trudno. Idź i dalej żyj swym bezwartościowym życiem. Smutne to i straszne. No ale nie z każdą diagnozą musimy się zgadzać. Nawet z ta trafną.

PS. Napisałem bardzo długą i mądrą recenzję, ale się nie zapisało (a jednak wbrew wszelkiej logice, jak kliknąłem w książkę, bo wcześniej próbowałem ją zobaczyć z biblioteki). Świetnie działa ta wersja beta. Tak w sumie, to chyba jest to jedyne, czego zabrakło u Saundersa. A może i nie? W sensie, że ktoś kiedyś naciśnie czerwony guzik, a on nie zadziała.

Saunders nie należy do pisarzy, którzy cokolwiek Czytelnikowi ułatwiają. Jego styl jest zmienny niczym pogoda w kwietniu, a próg wejścia w niektóre opowiadania równa się tylko wyjściowi z progu podczas skoków narciarskich. Jednak jedno trzeba mu oddać: jest niezwykle ironicznym obserwatorem codzienności w czasach globalizmu, kultu jednostki i konsumpcjonizmu. Bezczelnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kto tłumaczył tę książkę?? Bo jak mniemam szmirowatość pozycji z jej tłumaczenia wynika....

Kto tłumaczył tę książkę?? Bo jak mniemam szmirowatość pozycji z jej tłumaczenia wynika....

Pokaż mimo to

Jest to ciekawie napisany zbiór opowiadań. Każde opowiadanie jest zupełnie inne i każde skłania do głębszych przemyśleń. Styl autora jest charakterystyczny i wyrazisty. Nie każdemu może przypasować. Książkę należy czytać w pełnym skupieniu żeby dokładnie zrozumieć jej przekaz. Ja polecam bo to coś zupełnie nowego i przyznam się że, opowiadanie „Dziesiąty grudnia” muszę przeczytać jeszcze raz bo czytałam je gwarnym miejscu i nie skupiałam się na nim w pełni. :)

Jest to ciekawie napisany zbiór opowiadań. Każde opowiadanie jest zupełnie inne i każde skłania do głębszych przemyśleń. Styl autora jest charakterystyczny i wyrazisty. Nie każdemu może przypasować. Książkę należy czytać w pełnym skupieniu żeby dokładnie zrozumieć jej przekaz. Ja polecam bo to coś zupełnie nowego i przyznam się że, opowiadanie „Dziesiąty grudnia” muszę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kupiłam tę książkę z uwagi na dobre opinie. Mam jakieś podejrzenia, że były wystawione przez trolli wydawnictwa.
Może po angielsku to się da jeszcze czytać. Po polsku opowiadania brzmią jak kompulsywny bełkot blogera, który po spisaniu kilku niby-zabawnych historyjek pod wpływem, postanowił zebrać swoje wypociny do kupy i na tym zarobić.

Kupiłam tę książkę z uwagi na dobre opinie. Mam jakieś podejrzenia, że były wystawione przez trolli wydawnictwa.
Może po angielsku to się da jeszcze czytać. Po polsku opowiadania brzmią jak kompulsywny bełkot blogera, który po spisaniu kilku niby-zabawnych historyjek pod wpływem, postanowił zebrać swoje wypociny do kupy i na tym zarobić.

Pokaż mimo to

Doskonały zbiór historii. Różnorodność konwencji i stylu. Głębokie, ciekawe, intrygujące, zmuszające do refleksji opowiadania. Nie jestem wielbicielem tej formy literackiej, ale ten zbiór stawiam blisko twórczości Borgesa, Historii Twojego Życia Teda Chianga, czy też czytanego w tym roku David Foster Wallace (Krótkie wywiady z paskudnymi ludźmi).

Doskonały zbiór historii. Różnorodność konwencji i stylu. Głębokie, ciekawe, intrygujące, zmuszające do refleksji opowiadania. Nie jestem wielbicielem tej formy literackiej, ale ten zbiór stawiam blisko twórczości Borgesa, Historii Twojego Życia Teda Chianga, czy też czytanego w tym roku David Foster Wallace (Krótkie wywiady z paskudnymi ludźmi).

Pokaż mimo to

Wybitna proza stanowiąca niebywale trafny komentarz do pokręconej rzeczywistości, w jakiej przyszło nam egzystować.

Wybitna proza stanowiąca niebywale trafny komentarz do pokręconej rzeczywistości, w jakiej przyszło nam egzystować.

Pokaż mimo to

Mówi się, że wszystko juz było. Nic bardziej mylnego, bowiem nikt nigdy i nigdzie nie pisał tak jak George Saunders. To jest absolutny majstersztyk. Mistrzostwo świata. Oczywiście opowiadanie opowiadaniu nie równe. „Dziewczęta Sempliki” położyły mnie na łopatki. „Moje rycerskie fiasko” ubawiło do łez. „Dziesiąty grudnia” wprowadził w egzystencjalny dreszcz. Po pierwsze - język, Saunders pisze kosmicznie, a Kłobukowski tłumaczy genialnie! Ta proza nie jest łatwa do opisania, wymyka się przy każdej próbie opisania. Jest w niej ironia, humor, głębia, szczera miłość do niedoskonałych, czasem żałosnych bohaterów, wizjonerstwo. Opowiadania George Saundersa lepiej opisują naszą rzeczywistość i ludzką kondycję niż najbardziej błyskotliwe analizy socjologiczno-psychologiczno-polityczne. Dotykają samego jądra naszego człowieczeństwa i robią to cholernie błyskotliwie. Prawdziwy miszcz!

Mówi się, że wszystko juz było. Nic bardziej mylnego, bowiem nikt nigdy i nigdzie nie pisał tak jak George Saunders. To jest absolutny majstersztyk. Mistrzostwo świata. Oczywiście opowiadanie opowiadaniu nie równe. „Dziewczęta Sempliki” położyły mnie na łopatki. „Moje rycerskie fiasko” ubawiło do łez. „Dziesiąty grudnia” wprowadził w egzystencjalny dreszcz. Po pierwsze -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to