Tom reportaży i wspomnień rodzinnych Dionisiosa Sturisa, „polskiego Greka” lub jak kto woli „greckiego Polaka”. Syn Polki i Greka, z powojennej emigracji politycznej do krajów pod radziecką dominacją. Tej fali emigracyjnej zawdzięczamy – oprócz ojca autora – osoby ważne dla naszej sceny muzycznej, jak Jorgos Skolias, Antymos Apostolis, Paulos Raptis czy chociażby Eleni, zaś z innych dziedzin m.in. Nikosa Chadzinikolau czy Ewdoksię Papuci-Władyka.
Większość Greków, w tym Petros Sturis, powróciła do ojczyzny po upadku reżimu czarnych pułkowników, a szczególnie w latach osiemdziesiątych, nadal wspominanych w ich ojczyźnie jako okres prosperity. Historia tych migracji oraz rodziny autora to jeden z wątków przedstawionych w książce.
Drugi to Grecja pomijana w folderach turystycznych. Kraj niewydolnej i skorumpowanej sfery publicznej (łapówki za prawie wszystko), zawodowej warstwy politycznej, gdzie stanowiska przechodzą z rodziców na dzieci (klany Papandreu i Karamanlisów), setek tysięcy imigrantów z Europy (w tym Polski, ale głównie innych krajów bałkańskich), Azji i Afryki. Grecja biedy, której turyści ani nawet podróżnicy nie chcą zauważać. Wszak zbyt wiele osób podróżuje po to, by zobaczyć to co chcą widzieć i omijać to wszystko, co nie pasuje do założeń lub stereotypów. Od pisania prawdy są niszowi reporterzy, jak autor.
Trzeci trop to nałożenie dwóch pierwszych na historię Grecji od wybuchu II wojny światowej. I tu autor idzie pod prąd, chwaląc w swojej opowieści partyzantów z ELAS, a nie rojalistów, socjalistów z PASOK, a nie juntę w wojskową czy konserwatystów. Dodatkowo na bohaterkę tego okresu wybiera Melinę Mercouri, aktorkę i późniejszą minister kultury. Ciekawa postać. Szkoda jedna, że pominął takie osoby – o również lewicowych przekonaniach – jak Vangelis, Demis Roussos czy Costa Gavras, które też musiały uciekać z kraju po pucz wojskowym w 1967 roku.
Dobre dopełnienie dla wszystkich słonecznych lektur o Grecji, rozgrywających się na plażach lub w tawernach. Warto widzieć świat takim, jaki on jest, a nie jaki powinien być w naszych wyobrażeniach.

Tom reportaży i wspomnień rodzinnych Dionisiosa Sturisa, „polskiego Greka” lub jak kto woli „greckiego Polaka”. Syn Polki i Greka, z powojennej emigracji politycznej do krajów pod radziecką dominacją. Tej fali emigracyjnej zawdzięczamy – oprócz ojca autora – osoby ważne dla naszej sceny muzycznej, jak Jorgos Skolias, Antymos Apostolis, Paulos Raptis czy chociażby Eleni, zaś...