Na początku niebyt porywająca ale po 100 stronach nie można się od niej oderwać

Na początku niebyt porywająca ale po 100 stronach nie można się od niej oderwać

Film obejrzany kilka lat temu, wstrząsnął mną tak samo,jak książka. Pokazuje ona jak łatwo jest znaleźć się w złym miejscu,i czasie. Susie Salmon padła ofiarą gwałciciela i mordercy,który miał już na sumieniu kilka istnień. Z nieba próbuje dać znać i naprowadzić swoją rodzinę i policjantów na trop sprawcy .

Film obejrzany kilka lat temu, wstrząsnął mną tak samo,jak książka. Pokazuje ona jak łatwo jest znaleźć się w złym miejscu,i czasie. Susie Salmon padła ofiarą gwałciciela i mordercy,który miał już na sumieniu kilka istnień. Z nieba próbuje dać znać i naprowadzić swoją rodzinę i policjantów na trop sprawcy .

Tę książkę trudno mi ocenić. Zaczęłam ją czytać blisko rok temu, ale kompletnie mnie nie porwała. I tak przeleżała miesiące, aż zdecydowałam się do niej wrócić i drugą połowę przeczytałam w dwa dni… Nagle zachowania i rozterki bohaterów bardzo do mnie przemówiły, a ich emocje sprawiły, że i ja przy niektórych fragmentach miałam wilgotne oczy. Książka pokazuje, z jak ogromnym cierpieniem wiąże się śmierć dziecka i jak wiele bólu przynosi rodzicom fakt, że zostało ono zamordowane… Co ciekawe, narracja jest prowadzona z perspektywy tytułowego anioła, czyli duszy zmarłej dziewczynki. Dużo tu emocji, sporo analizy dotyczącej kondycji psychicznej rodziny, która doświadczyła tragedii. Myślę, że warto po nią sięgnąć.

Tę książkę trudno mi ocenić. Zaczęłam ją czytać blisko rok temu, ale kompletnie mnie nie porwała. I tak przeleżała miesiące, aż zdecydowałam się do niej wrócić i drugą połowę przeczytałam w dwa dni… Nagle zachowania i rozterki bohaterów bardzo do mnie przemówiły, a ich emocje sprawiły, że i ja przy niektórych fragmentach miałam wilgotne oczy. Książka pokazuje, z jak...

Rzadko kiedy sięgam po taki gatunek lektur, nie interesują mnie. Tym razem był to dobry wybór. Od pierwszych stron historia mnie zaciekawiła. Dla mnie to książka, która napełnia nadzieją, ale też ogromna frustracją.

Polecam.

Rzadko kiedy sięgam po taki gatunek lektur, nie interesują mnie. Tym razem był to dobry wybór. Od pierwszych stron historia mnie zaciekawiła. Dla mnie to książka, która napełnia nadzieją, ale też ogromna frustracją.

Polecam.

„𝑴𝒊𝒂ł𝒂𝒎 14 𝒍𝒂𝒕, 𝒈𝒅𝒚 𝒎𝒏𝒊𝒆 𝒛𝒂𝒎𝒐𝒓𝒅𝒐𝒘𝒂𝒏𝒐…”

Takimi słowami rozpoczyna się książka i od razu na wstępie dostajemy kubeł zimnej wody prosto na głowę. Czytając dalej, mamy wrażenie ze ta woda wciąż z nas skapuje lub ktoś po kropli wciąż puszcza nam na czubek kolejne kubły. Krople uczuć zdają się nie mieć końca.

Nie jest to książka typowa jakie znamy, tutaj wraz z Susie stajemy się ofiarą. Nie bolało długo, a jednak dalej istnieję. Gdzie jestem? Czy to niebo?
Widzę stąd wszystkich. Rodzinę, znajomych i… swojego oprawcę. Obserwuję, bo tyle jestem w stanie zrobić. Chciałabym Was jakoś naprowadzić na rozwiązanie zagadki. „Czekam na sprawiedliwość, a ona nie nadchodzi”. Jestem przy Was, czuję Wasz ból po tym jak zniknęłam, ale widzę też chwile w których się uśmiechacie. Rzadko, ale jednak. Siostra nawet zaczęła się spotykać z chłopakiem. Szkoda, że nie mogę cieszyć się razem z nią. Chociaż nie, przecież się cieszę, tylko ona tego nie może zobaczyć. Jednak mam nadzieje, że może to poczuje.

Chciałabym żeby nie cierpieli. Mówi się, że matki nie powinny chować swoich dzieci. Jak nazwać tą sytuację, gdy nikt prócz mordercy nie wie, gdzie znajdują się moje zwłoki? Mój tata usiłuje odnaleźć winnego na własną rękę. Czasem mam wrażenie że młodszy braciszek mnie widzi. Zachwycające. Czy moja rodzina pogodzi się z tym, że mnie już nie ma?

Nostalgia anioła to historia przy której wiele razy zapomnicie o oddechu. Nie jest jakaś bardzo porywająca, ale po odłożeniu mental pracuje. Nie oglądajcie filmu bez znajomości książki. Jest przyjemny, ale nie oddał nawet połowie uczuć, które aż kipią z wersji papierowej.

„𝑴𝒊𝒂ł𝒂𝒎 14 𝒍𝒂𝒕, 𝒈𝒅𝒚 𝒎𝒏𝒊𝒆 𝒛𝒂𝒎𝒐𝒓𝒅𝒐𝒘𝒂𝒏𝒐…”

Takimi słowami rozpoczyna się książka i od razu na wstępie dostajemy kubeł zimnej wody prosto na głowę. Czytając dalej, mamy wrażenie ze ta woda wciąż z nas skapuje lub ktoś po kropli wciąż puszcza nam na czubek kolejne kubły. Krople uczuć zdają się nie mieć końca.

Nie jest to książka typowa jakie znamy, tutaj wraz z Susie stajemy...

Niestety czasem na liście 100 książek BBC zdarzają się takie niewypały. Taki potencjał - absolutnie niewykorzystany. Jedynym plusem była wizja nieba - mniej więcej udana. Reszta absolutnie tragiczna, poczynając od mordercy, a na Ruth kończąc.

Niestety czasem na liście 100 książek BBC zdarzają się takie niewypały. Taki potencjał - absolutnie niewykorzystany. Jedynym plusem była wizja nieba - mniej więcej udana. Reszta absolutnie tragiczna, poczynając od mordercy, a na Ruth kończąc.

[...]
W szklanej kuli na biurku mojego taty mieszkał pingwin ubrany w szalik w czerwono-białe paski. Kiedy byłam malutka, tata sadzał mnie sobie na kolanach i sięgał po śnieżną kulę. Obracał ją, a gdy cały śnieg zebrał się u góry, szybko przekręcał. Patrzyliśmy oboje na płatki padające powoli wokół pingwina. Pingwin jest tam sam, myślałam, i martwiłam się o niego. Kiedy powiedziałam o tym tacie, stwierdził: „Nie martw się, Susie; ma miłe życie. Jest uwięziony w idealnym świecie.

Niezmiernie trudno jest oceniać coś, co jest tak osobiste, a wręcz można by rzec autobiograficzne.
Przeczytałam wiele kryminałów, niektóre starały się poruszyć temat skutków nieszczęścia jakim jest morderstwo dziecka, ale zawsze był to wątek poboczny, nigdy nie czytałam książki, która skupiałaby się tak dogłębnie na rodzinie ofiary, ich uczuciach. Moim zdaniem Alice Sebold znakomicie sobie poradziła. Książka, która niesie ze sobą potężny ładunek emocjonalny, więc nie każdy będzie potrafił ją zrozumieć.
POLECAM !

Kilka słów o Autorce :
Alice Sebold wychowała się na przedmieściach Filadelfii. Do 17 roku życia uczęszczała do Great Valley High School w Malvern w stanie Pensylwania, następnie udała się do Syracuse Univerisity, gdzie studiowała literaturę piękną i poezję. Kiedy miała 18 lat, została pobita i brutalnie zgwałcona przez studenta na terenie parku w pobliżu uniwersytetu. Przez kilka miesięcy dochodziła do siebie w rodzinnym domu. Krótko po powrocie na studia rozpoznała w mijanym na ulicy mężczyźnie gwałciciela i szybko doprowadziła do aresztowania go.

[...]
W szklanej kuli na biurku mojego taty mieszkał pingwin ubrany w szalik w czerwono-białe paski. Kiedy byłam malutka, tata sadzał mnie sobie na kolanach i sięgał po śnieżną kulę. Obracał ją, a gdy cały śnieg zebrał się u góry, szybko przekręcał. Patrzyliśmy oboje na płatki padające powoli wokół pingwina. Pingwin jest tam sam, myślałam, i martwiłam się o niego. Kiedy...

Całość jest napisana w delikatny i eufemiczny sposób, mimo że temat jest trudny i bolesny.

Autorka skupia się głównie na odczuciach wewnętrznych Susie Salmon i innych bohaterów, ale zwroty akcji również się pojawiają. Co prawda nie ma ich dużo, ale właśnie taki jest klimat tej książki - niespieszna narracja i fascynacja światem uczuć.

Nigdy wcześniej nie miałam okazji czytać o zbrodni z perspektywy osoby, która odeszła, więc ta lektura była dla mnie ciekawym doświadczeniem.

Całość jest napisana w delikatny i eufemiczny sposób, mimo że temat jest trudny i bolesny.

Autorka skupia się głównie na odczuciach wewnętrznych Susie Salmon i innych bohaterów, ale zwroty akcji również się pojawiają. Co prawda nie ma ich dużo, ale właśnie taki jest klimat tej książki - niespieszna narracja i fascynacja światem uczuć.

Nigdy wcześniej nie miałam okazji...

Ciekawa koncepcja książki. Nie podało mi się zakończenie.

Ciekawa koncepcja książki. Nie podało mi się zakończenie.

Pierwszych parę stron przepłakałam, ze wzruszenia, z cierpienia Susie, ale przede wszystkim jej bliskich. Nostalgia anioła oddaje idealnie i treść i uczucia, które wzbudza ta historia. Jak dla mnie przepiękna opowieść o miłości, stracie, zagubieniu, niesprawiedliwości, rozpaczy, ale i przyjaźni. Polecam wszystkim, ale zwłaszcza tym, którzy kogoś stracili. Wizja bliskich, którzy odeszli w sensie fizycznym, ale jednak wciąż nam towarzyszą są bardzo pocieszające i dają nadzieję, że są gdzieś tu obok...

Pierwszych parę stron przepłakałam, ze wzruszenia, z cierpienia Susie, ale przede wszystkim jej bliskich. Nostalgia anioła oddaje idealnie i treść i uczucia, które wzbudza ta historia. Jak dla mnie przepiękna opowieść o miłości, stracie, zagubieniu, niesprawiedliwości, rozpaczy, ale i przyjaźni. Polecam wszystkim, ale zwłaszcza tym, którzy kogoś stracili. Wizja bliskich,...