Nie spodziewałam się tak śmiesznej i wzruszającej powieści.

Nie spodziewałam się tak śmiesznej i wzruszającej powieści.

To jest opowieść w starym stylu, pełna wdzięku, ciepła i szalonych kobiet.

To jest opowieść w starym stylu, pełna wdzięku, ciepła i szalonych kobiet.

Rewelacyjna powieść obyczajowa, ciepła i przyjazna. Bohaterkami powieści jest 7 kobiet, o różnych temperamentach i wieku (większość w bardzo dojrzałym) i 1 mityczny dziadek. Tematem przewodnim jest codzienne życie ludzi w PRL-owskim Sopocie, problemy, z którymi borykają się wszyscy ludzie w każdej epoce: rodzinne, mieszkaniowe, potrzeba przyjaźni, miłości, życia.
Powieść niesłusznie zapomniana. Rewelacyjna i wyśmienita, wzrusza i rozśmiesza.
Jak zawsze, babcie powalają na łopatki. Polecam!

Rewelacyjna powieść obyczajowa, ciepła i przyjazna. Bohaterkami powieści jest 7 kobiet, o różnych temperamentach i wieku (większość w bardzo dojrzałym) i 1 mityczny dziadek. Tematem przewodnim jest codzienne życie ludzi w PRL-owskim Sopocie, problemy, z którymi borykają się wszyscy ludzie w każdej epoce: rodzinne, mieszkaniowe, potrzeba przyjaźni, miłości, życia.
Powieść...

Niesamowicie ciepła i dowcipna opowieść, otulająca czytelnika niczym kocyk w chłodny dzień, wywołująca uśmiech na twarzy i poprawiająca nastrój.

Tytułowe babki, kobiety w słusznym już wieku, są postaciami niebanalnymi i bardzo wyrazistymi. Nie sposób ich nie polubić. Są pełne energii, życia, planów i rad. Są wścibskie, wszystko chcą wiedzieć i lubią się wtrącać w życie innych ale robią to z taką klasą i urokiem, że zamiast irytować - wzruszają i rozczulają a ich pomysły i przygody powodują, że czytelnik chichra się jak głupi.

Babki, wszystkie razem i każda z osobna zauroczyły mnie, rozbawiły i ujęły za serce i pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że za kilkadziesiąt lat sama będę taką babką - uroczą starszą panią z dużą dozą dystansu do siebie i świata, i z poczuciem humoru, a nie jakąś skwaszoną kwękulą z urojenia.

„7 babek 1 dziadek” to taka zwyczajna książeczka o codzienności, o życiu, trochę niedzisiejsza ale lekka, zabawna z ujmującymi bohaterkami, z którymi chce się spędzać czas. Ale wszystkie książki Marii Pruszkowskiej takie są: urokliwe, pogodne, niewydumane i pokrzepiające. Polecam :)

Niesamowicie ciepła i dowcipna opowieść, otulająca czytelnika niczym kocyk w chłodny dzień, wywołująca uśmiech na twarzy i poprawiająca nastrój.

Tytułowe babki, kobiety w słusznym już wieku, są postaciami niebanalnymi i bardzo wyrazistymi. Nie sposób ich nie polubić. Są pełne energii, życia, planów i rad. Są wścibskie, wszystko chcą wiedzieć i lubią się wtrącać w życie...

nie mam pojęcia, jakimi drogami tu dotarłam, ale opinia Róża_Bzowa z mety mnie przekonała, że po tę książkę po prostu trzeba sięgnąć – dziękuję : )))

rewelacja w każdym calu – cudo, cudeńko, perełeczka!
babki są przecudowne, dziadek od dawna nie żyje, a ja pisząc te słowa chichram się na samo o nich wspomnienie : )

dlaczego takie klejnoty są tak ciężko dostępne?
w moim mieście jest tylko jedno miejsce, które ma tę pozycję!

autorka skarb zapomniany – w żadnej bibliotece, w żadnej księgarni jej nie kojarzyli; „Może Pani pomyliła nazwisko?”... nie, nie pomyliłam!... dopiero katalog jako tako przychodził z pomocą, albo i nie...

warto Marię Pruszkowską ocalić od zapomnienia – brylant !!!

nie mam pojęcia, jakimi drogami tu dotarłam, ale opinia Róża_Bzowa z mety mnie przekonała, że po tę książkę po prostu trzeba sięgnąć – dziękuję : )))

rewelacja w każdym calu – cudo, cudeńko, perełeczka!
babki są przecudowne, dziadek od dawna nie żyje, a ja pisząc te słowa chichram się na samo o nich wspomnienie : )

dlaczego takie klejnoty są tak ciężko dostępne?
w moim...

Takich dwóch babek jak one siedem to nie ma w literaturze polskiej ani jednej!

Przesympatyczna opowieść o perypetiach kilku zaprzyjaźnionych rodzin w powojennej Polsce. Akcję napędza jeden nieżyjący już dziadek - wszystko dzieje się przez niego, w odniesieniu do niego lub mimo niego. Dokazujące kobitki (w przeważającej większości przedwojenna młodzież) mogłyby inwencją twórczą, energią i poczuciem humoru obdzielić kopy młodych smętnych nastolatek.

Ach, być na starość (czyli za kilka lat ;-) ) taką samą...

PS W powieści roi się od takich smacznych słów, jak:
emablować, sempiterna, deriery, piatiletka, prewontorium, konkieta, feblik, birbantować, lampartować, pantałyk, pierepałka, cymes i epuzer, na dokładkę jeszcze kilka nazw ówczesnych rozrywek: bezik, belotka, kunken, rumel-pikieta.

Czarowne retro :-)

Takich dwóch babek jak one siedem to nie ma w literaturze polskiej ani jednej!

Przesympatyczna opowieść o perypetiach kilku zaprzyjaźnionych rodzin w powojennej Polsce. Akcję napędza jeden nieżyjący już dziadek - wszystko dzieje się przez niego, w odniesieniu do niego lub mimo niego. Dokazujące kobitki (w przeważającej większości przedwojenna młodzież) mogłyby inwencją...