Ale to jest 1000 stron! :)

Skądinąd zaczynają mnie irytować autorzy z takim rozmachem. Gdzie się podziała cnota zwięzłości?

W przypadku rzeczonego klubu książki, który liczy sobie mniej więcej 15 osób i spotyka się co miesiąc, z długimi powieściami jest problem. Nawet zakładając, że każda z nas zdąży w ciągu dwóch tygodni przeczytać takie 1000 stron, potrzebujemy osiem egzemplarzy książki. Dla biblioteki to już wyzwanie.

Ale to jest 1000 stron! :)

Skądinąd zaczynają mnie irytować autorzy z takim rozmachem. Gdzie się podziała cnota zwięzłości?

W przypadku rzeczonego klubu książki, który liczy sobie mniej więcej 15 osób i spotyka się co miesiąc, z długimi powieściami jest problem. Nawet zakładając, że każda z nas zdąży w ciągu dwóch tygodni przeczytać takie 1000 stron, potrzebujemy osiem...

Nie powiedziałam tego z myślą o klubie, a o prozie Dukaja. Czytałam też opiewane tutaj (na LC) Inne pieśni, ale są rzeczywiście inne, do mnie mówią obcym językiem, bardzo obcym, nie w mojej stylistyce ale De gustibus non est disputandum... A może właśnie?

Nie powiedziałam tego z myślą o klubie, a o prozie Dukaja. Czytałam też opiewane tutaj (na LC) Inne pieśni, ale są rzeczywiście inne, do mnie mówią obcym językiem, bardzo obcym, nie w mojej stylistyce ale De gustibus non est disputandum... A może właśnie?

Z gustami jest bardzo trudno trafić, ja sama nie jestem w stanie stwierdzić, co spodoba się moim dwóm bliskim koleżankom, które co rusz mnie zaskakują swoim odbiorem książek.
Jakiś czas temu pożyczyłam jednej z nich to: Życie przed sobą[bookLink]199789|Życie przed sobą[/bookLink] mówiąc, że to dobra literatura i optymistyczna historia. Koleżanka zwróciła ją mówiąc, że faktycznie dobra ale dołująca.

Rozumiem, to ja patrzę przez pryzmat ograniczeń klubowych.

Z gustami jest bardzo trudno trafić, ja sama nie jestem w stanie stwierdzić, co spodoba się moim dwóm bliskim koleżankom, które co rusz mnie zaskakują swoim odbiorem książek.
Jakiś czas temu pożyczyłam jednej z nich to: Życie przed sobą[bookLink]199789|Życie przed sobą[/bookLink] mówiąc, że to dobra literatura i optymistyczna historia. Koleżanka zwróciła ją mówiąc, że...

 [bookCover]199789|Życie przed sobą[/bookCover]

Życie przed sobą też miałam w ręce i też pożyczyłam (przed przeczytaniem) i tyle ją widziałam... Może to nie tyle o gusta chodzi (w tym przypadku) ile o pojmowanie optymizmu?

Życie przed sobą też miałam w ręce i też pożyczyłam (przed przeczytaniem) i tyle ją widziałam... Może to nie tyle o gusta chodzi (w tym przypadku) ile o pojmowanie optymizmu?

Tak, Dukaja czytałyśmy na klubie w ramach próby oswojenia się z SF i od tego czasu nikt nie chce podjąć następnej... Ja sama odpadłam na "Perfekcyjnej niedoskonałości".

Wydaje mi się, że ktoś kto w ogóle nie czyta tego gatunku, ma trudność z wejściem w totalnie inny świat i nie chciałabym przedobrzyć. Gdybym sama miała wybierać, wzięłabym na tapetę Xavrasa i Diasporę.

Tak, Dukaja czytałyśmy na klubie w ramach próby oswojenia się z SF i od tego czasu nikt nie chce podjąć następnej... Ja sama odpadłam na "Perfekcyjnej niedoskonałości".

Wydaje mi się, że ktoś kto w ogóle nie czyta tego gatunku, ma trudność z wejściem w totalnie inny świat i nie chciałabym przedobrzyć. Gdybym sama miała wybierać, wzięłabym na tapetę Xavrasa i...

Zwłaszcza dwie pierwsze faktycznie obiecujące. Zaczynam się bać propozycji, wydłuża mi się kolejka lektur...

Zwłaszcza dwie pierwsze faktycznie obiecujące. Zaczynam się bać propozycji, wydłuża mi się kolejka lektur...

Mam tak każdego dnia, a oscyluję głównie w literaturze fantastycznej, jakbym miała do tego dokładać jeszcze inne gatunki... nie zazdroszczę wyboru :) tyle pięknych książek :)

Mam tak każdego dnia, a oscyluję głównie w literaturze fantastycznej, jakbym miała do tego dokładać jeszcze inne gatunki... nie zazdroszczę wyboru :) tyle pięknych książek :)

World War Z to dla mnie zupełne zaskoczenie - nie wiedziałam, że jest literacki oryginał, a jeszcze większym jest to, że są przesłanki, że mogłaby by mi się spodobać.
Z samej przekory zaproponuję ją do czytania :))

World War Z to dla mnie zupełne zaskoczenie - nie wiedziałam, że jest literacki oryginał, a jeszcze większym jest to, że są przesłanki, że mogłaby by mi się spodobać.
Z samej przekory zaproponuję ją do czytania :))

Polecam tym bardziej, że film o tym samym tytule to bardziej luźna adaptacja niż ekranizacja. W książce tak naprawdę bohater jest zbiorowy, jesteśmy nim my, a jego losy poznajemy z kilkudziesięciu relacji; na pewno znajdziecie interesujące Was wątki:)

Polecam tym bardziej, że film o tym samym tytule to bardziej luźna adaptacja niż ekranizacja. W książce tak naprawdę bohater jest zbiorowy, jesteśmy nim my, a jego losy poznajemy z kilkudziesięciu relacji; na pewno znajdziecie interesujące Was wątki:)

O, myślałam, że "musimy porozmawiać..." jest głownie o trudnej miłości rodzicielskiej. Zaskoczyłaś mnie.

Aleksijeiwcz była już na tapecie w klubie, co prawda w postaci "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety".

W sumie ta propozycja literatury wojennej to bardziej jest pode mnie - sama bym spróbowała, a nie wiem, co. Czytałam "Cienką czerwona linię" i nie zrobiła na mnie wrażenia, za to "Król szczurów" bardzo mi się podobał.

O, myślałam, że "musimy porozmawiać..." jest głownie o trudnej miłości rodzicielskiej. Zaskoczyłaś mnie.

Aleksijeiwcz była już na tapecie w klubie, co prawda w postaci "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety".

W sumie ta propozycja literatury wojennej to bardziej jest pode mnie - sama bym spróbowała, a nie wiem, co. Czytałam "Cienką czerwona linię" i nie zrobiła na mnie...

Co do "Musimy porozmawiać o Kevinie" to dobrze myślałaś, ale ta powieść ma formę listów mamy Kevina do jego taty i opowiada także o ich miłości do siebie. Trudno mi tu napisać coś więcej nie zdradzając treści, ale ta książka wywołała we mnie takie emocje, że miałam ochotę trzasnąć laptopem (bo na nim czytałam) o ścianę. Sądzę, że do dyskusji nadaje się idealnie.
O wojnach czytam głównie reportaże i książki historyczne. Jeśli coś takiego Cię interesuje to polecam "Skrwawione ziemie" Snydera. Z powieści przychodzą mi w tej chwili do głowy tylko "Łaskawe" Littella. Grube bardzo i momentami nieco mnie nużyło, ale nie żałuję, że przeczytałam :-)

Co do "Musimy porozmawiać o Kevinie" to dobrze myślałaś, ale ta powieść ma formę listów mamy Kevina do jego taty i opowiada także o ich miłości do siebie. Trudno mi tu napisać coś więcej nie zdradzając treści, ale ta książka wywołała we mnie takie emocje, że miałam ochotę trzasnąć laptopem (bo na nim czytałam) o ścianę. Sądzę, że do dyskusji nadaje się idealnie.
O wojnach...

Bradbury'ego czytałam tylko "451° Fahrenheita" i trochę trąciło myszką. Mnie kusi, wejdzie na listę propozycji.

Bradbury'ego czytałam tylko "451° Fahrenheita" i trochę trąciło myszką. Mnie kusi, wejdzie na listę propozycji.

Rozumiem. Ale co to znaczy 'trąci myszką'?
Bo w sumie dobra literatura się nie starzeje (to jeszcze nie znaczy, że akurat '451 F...' jest dobra).

Dla mnie "Bracia Karamazow" to ponadczasowe studium o kondycji człowieka.
Podobnie "Antygona" i wiele innych.

08/15 [bookLink]3857532|08/15 [/bookLink]Król szczurów [bookLink]178456|Król szczurów [/bookLink]Solaris [bookLink]133717|Solaris [/bookLink]
Miasto ślepców [bookLink]47899|Miasto ślepców [/bookLink]

Rozumiem. Ale co to znaczy 'trąci myszką'?
Bo w sumie dobra literatura się nie starzeje (to jeszcze nie znaczy, że akurat '451 F...' jest dobra).

Dla mnie "Bracia Karamazow" to ponadczasowe studium o kondycji człowieka.
Podobnie "Antygona" i wiele innych.

08/15 [bookLink]3857532|08/15 [/bookLink]Król szczurów [bookLink]178456|Król szczurów [/bookLink]Solaris ...

 [bookCover]3857532|08/15[/bookCover]  [bookCover]178456|Król szczurów[/bookCover]  [bookCover]133717|Solaris[/bookCover]  [bookCover]47899|Miasto ślepców[/bookCover]

Starzeje się język, który po pewnym czasie stanowi zbyt duża barierę dla przyswajalności tekstu, starzeją się problemy, pewne kwestie przestają być istotne.

"Solaris" jest napisany bardzo hermetycznym językiem, sama go nie strawiłam, pomimo chęci. Na lekturę przełamującą niechęć wobec SF nie nada się.

Kirst i Clavell to dobre trafienia, pierwszego, niestety, eliminuje objętość - ponad 1000 stron (sic!).

"Miasto ślepców" czytałyśmy :)

Starzeje się język, który po pewnym czasie stanowi zbyt duża barierę dla przyswajalności tekstu, starzeją się problemy, pewne kwestie przestają być istotne.

"Solaris" jest napisany bardzo hermetycznym językiem, sama go nie strawiłam, pomimo chęci. Na lekturę przełamującą niechęć wobec SF nie nada się.

Kirst i Clavell to dobre trafienia, pierwszego, niestety, eliminuje...

Tak, to pasuje do romansu/powieści psychologicznej, powinno sie spodobać.
Dzięki.

Tak, to pasuje do romansu/powieści psychologicznej, powinno sie spodobać.
Dzięki.

No, super! Bardzo dziękuję, kilka tytułów zupełnie mi nieznanych podałaś.
Potoroczyn i Safak są przykładami tego, co już czytamy. Ja bym to nazwała dobrą literaturą obyczajową.

Poproszę więcej.
Gwarantuje nietykalność :)

No, super! Bardzo dziękuję, kilka tytułów zupełnie mi nieznanych podałaś.
Potoroczyn i Safak są przykładami tego, co już czytamy. Ja bym to nazwała dobrą literaturą obyczajową.

Poproszę więcej.
Gwarantuje nietykalność :)

Te książki przypominają tematyka nasze standardowe lektury. Pewnie by sie spodobały, ale ja tęsknię za radykalną zmianą scenerii.

Te książki przypominają tematyka nasze standardowe lektury. Pewnie by sie spodobały, ale ja tęsknię za radykalną zmianą scenerii.

Dawaj!
Mnie już nudzi czytanie o wojnie i losach różnych ludzi, o powojniu i losach różnych ludzi, o komunie, o kobietach.
Bez Stasiuka, Żulczyka, Tokarczuk, Kasprowicza itd.

Problem w tym, że my spotykamy się ponad 5 lat i niektóre tematy mamy wyeksploatowane do cna.

Dawaj!
Mnie już nudzi czytanie o wojnie i losach różnych ludzi, o powojniu i losach różnych ludzi, o komunie, o kobietach.
Bez Stasiuka, Żulczyka, Tokarczuk, Kasprowicza itd.

Problem w tym, że my spotykamy się ponad 5 lat i niektóre tematy mamy wyeksploatowane do cna.

Ale którą najbardziej bo zaczynam się gubić?

Ale którą najbardziej bo zaczynam się gubić?