Luna: Nów

Kolejna pozycja z serii Uczty Wyobraźni, o którą wybiłem sobie zęby.
Tym razem trafiło na Iana McDonalda, o którym już słyszałem wielokorotnie i pewnego razu w księgarni natrafiłem na "Lunę" i kupiłem.
Początek natchnął mnie optymizmem - zaczęło się bardzo interesująco: wprowadzenie kilku ciekawych postaci, intrygująca sceneria zamieszkałego Księżyca; skolonizowanego przez silne rody, sterowane przez silne jednostki. Między nimi walka o wpływy, energię, tlen, o życie.
Brzmi obiecująco, ale niestety, gdzieś około setnej strony pojawia się setka nazwisk, rozwijany jest cały schemat powiązań, waśni i koneksji związanych z kontraktami, które w zasadzie przenikają każdą sferę życia mieszkańców Luny.
Trochę można w to uwierzyć, że wszechobecną atmosferę braku zaufania i zagrożenia powoduje niesprzyjające otoczenie, które "nie wybacza błędów", ale autor brnie dalej tą drogą i coraz mniej zostawia na opisy intrygującej scenerii, czy samej "mechaniki" Księżyca.
Druga sprawa to męcząca narracja, nadająca się od czasu do czasu na sceny pościgu - lecz gdy pojawia się notorycznie zaczyna nużyć i usypiać, plus średnie dialogi...szkoda, bo mnie w pewnym momencie wszystko zaczęło swędzieć i żałuję, ale mnie do niczego to nie zaprowadziło....

Kolejna pozycja z serii Uczty Wyobraźni, o którą wybiłem sobie zęby.
Tym razem trafiło na Iana McDonalda, o którym już słyszałem wielokorotnie i pewnego razu w księgarni natrafiłem na "Lunę" i kupiłem.
Początek natchnął mnie optymizmem - zaczęło się bardzo interesująco: wprowadzenie kilku ciekawych postaci, intrygująca sceneria zamieszkałego Księżyca; skolonizowanego przez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czyta się bardzo przyjemnie, do pociągu idealna. Jeśli ktoś nie czytał Diuny i nie przeszkadza mu brak wyobraźni i inwencji autora, to może mu się bardzo spodobać.

Czyta się bardzo przyjemnie, do pociągu idealna. Jeśli ktoś nie czytał Diuny i nie przeszkadza mu brak wyobraźni i inwencji autora, to może mu się bardzo spodobać.

Pokaż mimo to

Cała akcja dzieje się na Księżycu, czyli tytułowej Lunie. W tym świecie nie ma praw po za własnością i biznesem. Kontrole sprawuje pięć klanów, ale nie tylko oczywistych Amerykanów i Chińczyków. Nawet Brazylia czy, wydawałoby się zacofana, Ghana ma szansę, gdy liczy się pomysł na start. A potem siła znajdzie się sama. Mariaże między rodami nie mają nic wspólnego z miłością, przy jednoczesnym całkowitym wyzwoleniu seksualnym społeczeństwa. Niestety, walka o władzę może zniszczyć nawet największe dokonania ludzkości.

Cała akcja dzieje się na Księżycu, czyli tytułowej Lunie. W tym świecie nie ma praw po za własnością i biznesem. Kontrole sprawuje pięć klanów, ale nie tylko oczywistych Amerykanów i Chińczyków. Nawet Brazylia czy, wydawałoby się zacofana, Ghana ma szansę, gdy liczy się pomysł na start. A potem siła znajdzie się sama. Mariaże między rodami nie mają nic wspólnego z miłością,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z najlepszych książek jakie w ostatnim czasie czytałem. Gatunkowo Lunę: Nów określiłbym jako cross s-f, obyczajówki i sensacji.

Ian McDonald zachwycił mnie już wiele razy. W tej książce serwuje nam niebywale misternie przemyślany świat przyszłości na Księżycu. Jednocześnie wszystko to nie przytłacza w trakcie lektury.

Obawiam się jedynie czy Luna: Wilcza pełnia utrzyma tak wysoko postawioną poprzeczkę.

Jedna z najlepszych książek jakie w ostatnim czasie czytałem. Gatunkowo Lunę: Nów określiłbym jako cross s-f, obyczajówki i sensacji.

Ian McDonald zachwycił mnie już wiele razy. W tej książce serwuje nam niebywale misternie przemyślany świat przyszłości na Księżycu. Jednocześnie wszystko to nie przytłacza w trakcie lektury.

Obawiam się jedynie czy Luna: Wilcza pełnia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Gra o tron" na księżycu. Kto zasiądzie na tronie ziemskiej energii?

"Gra o tron" na księżycu. Kto zasiądzie na tronie ziemskiej energii?

Pokaż mimo to

Świetna książka, zmuszająca do refleksji. O np. – jeśli ludzkość zacznie kolonizować kosmos, to czy nadal będzie to ludzkość? Czy może raczej podzielimy się na odrębne gatunki, a różne warunki panujące w poszczególnych miejscach bytowania Homo sprawią, że wystąpi bariera reprodukcyjna i to szybko – w ciągu kilku pokoleń? I jak będą się układać stosunki między różnymi nowymi gatunkami Homo?

WIĘCEJ:
http://seczytam.blogspot.com/2017/04/ian-mcdonald-luna-now.html

Świetna książka, zmuszająca do refleksji. O np. – jeśli ludzkość zacznie kolonizować kosmos, to czy nadal będzie to ludzkość? Czy może raczej podzielimy się na odrębne gatunki, a różne warunki panujące w poszczególnych miejscach bytowania Homo sprawią, że wystąpi bariera reprodukcyjna i to szybko – w ciągu kilku pokoleń? I jak będą się układać stosunki między różnymi nowymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Luna" McDonalda to moja druga przeczytana książka tego autora, równie udana jak pierwsza - "Brasyl". Jeśli chodzi o nową dylogię, byłam pod wrażeniem, jak barwnie, krwiście, wręcz mięsiście autor opisuje konflikt pomiędzy zwalczającymi się rodami walczącymi o władzę na Księżycu, a w szczególności vendettę między rodem Cortów i McKenzich. Tak krwawej, bezpardonowej, pełnej intryg i knowań walki pomiędzy dwoma "dynastiami" nie widziałam od czasów, kiedy w moje ręce wpadła "Diuna" Herberta (a było to wieki temu). McDonald w "Lunie" stworzył absolutnie realistyczną wizję międzypokoleniowego konfliktu niczym ten między Atrydami i Harkonnenami, za co należą mu się ogromne brawa.

Nie mogę się już doczekać kolejnej części, którą przeczytam na pewno! Fanom intryg, spisków i krwawej zemsty - serdecznie "Lunę" polecam.

"Luna" McDonalda to moja druga przeczytana książka tego autora, równie udana jak pierwsza - "Brasyl". Jeśli chodzi o nową dylogię, byłam pod wrażeniem, jak barwnie, krwiście, wręcz mięsiście autor opisuje konflikt pomiędzy zwalczającymi się rodami walczącymi o władzę na Księżycu, a w szczególności vendettę między rodem Cortów i McKenzich. Tak krwawej, bezpardonowej, pełnej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czuje jak bym przeczytał książkę jakiegoś obłąkanego maniaka seksualnego. Nic tak chyba nie absorbowało autora jak przelewanie na papier, seksualnych wynurzeń i perwersji, to zahacza w tej książce o paranoje, albo ma facet jakiś problem, fantazję albo jawne niespełnione pragnienie. Chyba mamy wystarczająco zlewacone społeczeństwo żeby z znienacka, co poniektórym, co mózgów sprać się nie udało pod otoczką rzekomo dobrej fantastyki serwować takie skrzywienie. Zwłaszcza tym których szczerze to odraża i wręcz budzi niepokój propagowanie podobnych treści. Żeby to chociaż, otwarta krytyka była jak u A. Huxleya to jeszcze bym to zrozumiał.
Reszta o dziwo dobra, zwłaszcza fabularnie, im mniej seksualna aberracja zaprzątała umysł twórcy tym lepiej, zarówno dla powieści jak i odbiorcy. Jednak już nie będę ryzykował i drugiej części nie przeczytam, nie mam zamiaru ponownie babrać się w tym perwersyjnym szambie.

Czuje jak bym przeczytał książkę jakiegoś obłąkanego maniaka seksualnego. Nic tak chyba nie absorbowało autora jak przelewanie na papier, seksualnych wynurzeń i perwersji, to zahacza w tej książce o paranoje, albo ma facet jakiś problem, fantazję albo jawne niespełnione pragnienie. Chyba mamy wystarczająco zlewacone społeczeństwo żeby z znienacka, co poniektórym, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sama nie wiem, co myśleć o tej książce. Z jednej strony bogactwo świata przedstawionego, niezwykłe detale techniczne, kulturowe, społeczne. Odważny miks cyberpunku z liberalnym futuryzmem. No i wciągająca fabuła. Z drugiej zagmatwanie gorsze od brazylijskiej telenowali, nieznośne zmiany klimatu, spektrum fabularne i stylowe od kiczowatego harlequina po genialny thriller polityczny. Aż onieśmielające przeładowanie seksem. I bohaterowie, z którymi nie sposób się utożsamić. Nieliczni, którzy wzbudzili moją sympatię, zostali albo zepchnięci na bok, albo wyeliminowani. Książka targała moimi emocjami od zachwytu po irytację i obrzydzenie. Jedno trzeba przyznać - jest niebanalna, momentami wręcz genialna. Ale też cholernie nierówna.

Sama nie wiem, co myśleć o tej książce. Z jednej strony bogactwo świata przedstawionego, niezwykłe detale techniczne, kulturowe, społeczne. Odważny miks cyberpunku z liberalnym futuryzmem. No i wciągająca fabuła. Z drugiej zagmatwanie gorsze od brazylijskiej telenowali, nieznośne zmiany klimatu, spektrum fabularne i stylowe od kiczowatego harlequina po genialny thriller...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ktoś, kiedyś obiecał mi, że w roku 2020 świat zmieni się w cyberpunka.

Bardzo kręciło mnie, że to fantastyka tak bliskiego zasięgu i łatwo było się oszukiwać, że mam szanse na własne oczy zobaczyć te wszystkie mechaniczne wszczepy, sztuczne inteligencje, złe korporacje, wielkie roboty i wojny ulicznych partyzantów-punków. Potem jednak pojawiły się przesunięcia, wersje według których to wszystko ma być pół wieku później, albo jeszcze dalej. Mój entuzjazm zaczął stopniowo wygasać, podobnie jak moda na tę estetykę w fantastycznym światku.

Pewien sentyment jednak pozostał. Nadal lubię w necie znajdować wiadomości, które utwierdzają mnie w przekonaniu, że jednak trochę w tym cyberpunku żyjemy. Staram się również regularnie czytać powieści, które w jakiś sposób z nim romansują. Ian McDonald jest jednym z moich ulubionych pogrobowców cyberpunka. Efektownie miesza jego kanony z postkolonializmem, ekologią, często egzotyczną scenografią i innymi konwencjami fantastyki. Przede wszystkim jednak potrafi opowiadać wciągające historie.

W „Lunie: Nów” McDonald wydaje się uciekać od cyberpunka dość daleko. Konkretnie na księżyc. Nie dałem się jednak zwieść i w tej historii o pionierach kosmicznego kolonializmu szybko wyłowiłem zaskakująco wiele elementów zarówno cyber, jak i punk. Cyber jest tu wszechobecnym naskórkiem. Wszyscy są tu zsieciowani dzięki powszechnym wszczepom, które kontrolują nawet czy jesteśmy w stanie zapłacić za każdy kolejny oddech. Porządku pilnują mechaniczne boty, a pieczę nad operacjami finansowymi sprawują AI (które w wolnych chwilach przewidują również przyszłość). To nie jest świat sterylnej, doskonałej techniki, jak w złotym wieku SF. Tutaj wszystko można zhakować, wykorzystać technologiczne niedoskonałości i obrócić przeciwko wrogom.

Punk natomiast w tej powieści jest bardziej przewrotny. Tytułowy Księżyc funkcjonuje na zasadach hiperkapitalizmu. Taki mokry sen młodego Korwina. Wszystko trzeba kupić i przetrwa tylko najsilniejszy. McDonald jednak szybko porzuca, naturalne dla cyberpunka, środowisko najbiedniejszych, którzy na ulicy walczą o każdą kroplę wody, i przenosi kamerę narracji na elity tego świata. Rodziny, które rządzą największymi księżycowymi korporacjami. I to tutaj odnajdujemy sporo punka. Bo w tych elitach nie ma nic arystokratycznego, są to dość przypadkowi dorobkiewicze, uwięzieni na księżycu jak szczury w klatce. Właściwie nie mają oni powrotu na Ziemię, więc w klaustrofobicznym transie walczą między sobą o zachowanie świeżo zdobytego majątku (no chyba, że akurat uprawiają między sobą ekstremalnie wyzwolony seks). Ich intrygi mają subtelność uderzenia młotem bojowym i jest to uroczo przekonujące. Normą są niekończące się rozprawy sądowe, bo na Księżycu nie ma prawa karnego, tylko cywilne - więc kto ma więcej kasy, lepszych prawników wygrywa. No chyba, że rzuci oponentowi wyzwanie na arenie walki na noże. McDonald nie daje nam zapomnieć, że to świat w którym bezwzględnie rządzi prawo silniejszego.

Uczepiłem się tego tropienia motywów cyberpunka, bo fabularnie „Luna: Nów” to właściwie pół książki. Rozbudowane wprowadzenie, którym trudno się emocjonować. Poznaliśmy, całkiem nieźle skrojonych, bohaterów, pokrążyliśmy trochę po świecie, figury zostały rozstawione na szachownicy – i tyle, urywa się. Całe szczęście „Luna: Wilczy księżyc” wisi w wydawniczych zapowiedziach na kwiecień, więc się nie obrażam, tylko grzecznie czekam.

Ktoś, kiedyś obiecał mi, że w roku 2020 świat zmieni się w cyberpunka.

Bardzo kręciło mnie, że to fantastyka tak bliskiego zasięgu i łatwo było się oszukiwać, że mam szanse na własne oczy zobaczyć te wszystkie mechaniczne wszczepy, sztuczne inteligencje, złe korporacje, wielkie roboty i wojny ulicznych partyzantów-punków. Potem jednak pojawiły się przesunięcia, wersje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to