Piotr Zychowicz

Książka jest zbiorem tekstów autora, publikowanych na łamach prasy, lub udostępnionych po raz pierwszy. Zychowicz ma lekkie pióro, czyta się go szybko i przyjemnie, jakkolwiek by to nie brzmiało, biorąc pod uwagę tematy przez niego poruszane. Jest to druga książka tego autora, którą przeczytałem i dopiero przy niej dotarło do mnie z pełną mocą, że Piotr Zychowicz jest historykiem prawicowym, z czego nie do końca zdawałem sobie sprawę, myśląc, że historyk to historyk, a tutaj wielkie rozczarowanie. Miejscami z kart książki przebija toporna i nachalna prawicowa propaganda w najgorszym wydaniu. Sztandarowym przykładem tego jest wielokrotne podkreślanie, wbrew logice i powszechnie przyjętej opinii, że Hitler nie był prawicowcem, ale lewakiem, a narodowy socjalizm był ideologią skrajnie lewicową i tu pojawia się porównanie nazizmu do współczesnej lewicy. Słabe to i zupełnie bezpodstawne, stojące w sprzeczności z naukami historycznymi, na ile zrobiłem research w internetach, ale powtarzane przez Zychowicza wielokrotnie. Szkoda, że autor nie sili się na obiektywizm ale widać taki znalazł pomysł na siebie i swoją karierę. Wystarczy na okładce książki zwrócić uwagę, kto jest patronem medialnym pana Zychowicza. Że też mi to umknęło na początku. Podsumowując, dobrze się czyta autora, ale trzeba odsiewać tezy jego obozu politycznego, które są wplatane w treść. A, i jak już ktoś wspomniał w komentarzu, dużo tutaj opinii, a za mało dowodów i konkretów.