Muszę przyznać, że na początku (mowa o 1. rodziale) doszedłem do wniosku, że zapewne śp. prof. Wieczorkiewicz czytając w zaświatach tą książkę po prostu się wstydzi za nią. Na szczęście przyszły kolejne rozdziały i wrócił ten sam znany mi z kilku wcześniejszych odsłon badacz jak np. "Ukraińcy", "Skazy na pancerzach", "Obłęd '44" czy "Wołyń", czyli znany mi i - co istotne - lubiany przeze mnie pisarz. Dużo faktów znałem już wcześniej, ale... muszę przyznać, że w kilku sprawach ta publikacja otworzyła mi oczy ze zdumienia. Krótko mówiąc - książka mnie oczywiście nie rozczarowała i mogę ją naprawdę polecać z czystym sumieniem! "Polacy cierpią na manię samobójczą" - Benito Mussolini

Muszę przyznać, że na początku (mowa o 1. rodziale) doszedłem do wniosku, że zapewne śp. prof. Wieczorkiewicz czytając w zaświatach tą książkę po prostu się wstydzi za nią. Na szczęście przyszły kolejne rozdziały i wrócił ten sam znany mi z kilku wcześniejszych odsłon badacz jak np. "Ukraińcy", "Skazy na pancerzach", "Obłęd '44" czy "Wołyń", czyli znany mi i - co istotne -...

Pakt Ribbentrop-Beck podejmuje się analizy alternatywnej wersji historii, w której Polska zamiast wchodzić w koalicję antyniemiecką dążyła przed II Wojną do zawarcia sojuszu z III Rzeszą. W związku z tym, że książka nie jest pisana jako powieść fantastyczna, to jednym z głównych składników oceny jest jej merytoryka. Wyjątkowo, recenzji dokonam wypisując jej mocne i słabe strony:

PLUSY:
- jest dobrze napisana i szybko się ją czyta,
- porusza interesujący temat alternatywnego przebiegu historii,
- rozprawia się z narodowym nurtem idealistycznej oceny "zwycięstwa" Polski (tak naprawdę byliśmy w gronie największych przegranych),
- pokazuje jak działa realpolitik i jak nasza myśl polityczna jest od niej oderwana, co jest aktualne do dzisiaj,
- przytacza wiele mało znanych faktów oraz zasadnie argumentuje istnienie podwalin pod pakt Ribbentrop-Beck,
- każdy Polak powinien ją przeczytać, żeby zrozumieć, że tworzenie egzotycznych sojuszu oraz agresywna postawa względem obu Niemiec i Rosji zawsze skończy się dla nas tragicznie, co ma też odniesienie do współczesnego świata.

MINUSY:
- w dalszej części pojawią się powtórzenia z poprzednich rozdziałów, co niepotrzebnie wydłuża książkę (i nuży),
- w niektórych rozdziałach jest bardzo dużo długich opinii z innych opracowań, które jak rozumiem służą autorowi do przedstawienia swojego poglądu jako nieodosobnionego, ale dla mnie to było (kopiuj-wklej) pójście na łatwiznę; nie po to czytam książkę autora, by tak naprawdę była przedrukiem innych,
- brak konsekwencji dotyczący władz III Rzeszy - przykładowo autor wielokrotnie podkreślał, że Hitler to szaleniec i kretyn (zapewne by nie być oskarżonym o zamiłowanie do niego),a z drugiej strony stwierdza, że podejmowałby racjonalne decyzje,
- brak konsekwencji jeśli chodzi o argumentację: np. argumentem przeciwko sojuszowi nie mogły być zbrodnie niemieckie na Polakach, bo nie można ich było w 1939 przewidzieć, ale z drugiej strony argumentem za sojuszem było to, że Niemcy i tak by wojnę przegrały, bo w 1945 Amerykanie i tak by mieli bombę atomową,
- zarzucanie przeciwnikom autora emocjonalnej oceny, kiedy autor sam wielokrotnie powołuje się na emocjonalne argumenty,
- odrzucanie niewygodnych argumentów/opinii stwierdzając, że są "po prostu absurdalne", bez żadnej merytoryki,
- w niektórych miejscach autor sam sobie zaprzecza, np. twierdzi, że pakt z aliantami pchnął Niemcy do wojny z nami, a parę rozdziałów dalej pisze, że Niemcy były gotowe do inwazji na Polskę wcześniej, ale pakt z aliantami ich zaskoczył, więc przesunęli wojnę o dwa tygodnie,
- założenie, że decyzje Polski nie wpłynęłyby na decyzje pozostałych krajów i wojna potoczyłaby się tak samo, każdy by tylko czekał na swoją kolej do inwazji, III Rzesza nie wykorzystała względem nas swojej przewagi, a alianci byliby skłonni z ówczesnym rządem negocjować pod koniec wojny.

Podsumowując, początkowo myślałem, że ocenię tę książkę, jako rewelacyjną, ale im bardziej się w nią zagłębiałem, tym mój zapał stygnął. Miałem wrażenie, że z książki historycznej, poddającej chłodnej analizie wydarzenia i potencjalne następstwa, stała się tak naprawdę optymistyczną wizją tego jakby autor chciał by wojna się potoczyła. To sprawiło, że stracił, tak istotny, obiektywizm, co degraduje książkę w kontekście gatunku w jakim została napisana.
Niemniej dalej uważam, że warto po nią sięgnąć.

Pakt Ribbentrop-Beck podejmuje się analizy alternatywnej wersji historii, w której Polska zamiast wchodzić w koalicję antyniemiecką dążyła przed II Wojną do zawarcia sojuszu z III Rzeszą. W związku z tym, że książka nie jest pisana jako powieść fantastyczna, to jednym z głównych składników oceny jest jej merytoryka. Wyjątkowo, recenzji dokonam wypisując jej mocne i słabe...

Autor jak zwykle miesza fakty ze swoimi interpretacjami historii ale sama koncepcja książki bardzo ciekawa . Potwierdza żenująco niską jakość polityki sanacyjnego rzadu, pisze o tym co wiemy a czego wielko-polacy nie chcą zaakceptować. O tym, że czasem trzeba honor schować w kieszeń i pójść na ustępstwa, zwłaszcza w chwili kiedy szykuje się wojna z przeciwnikiem dużo silniejszym. Warto przeczytać choć czasem trzeba „zmrużyć oko” podczas lektury

Autor jak zwykle miesza fakty ze swoimi interpretacjami historii ale sama koncepcja książki bardzo ciekawa . Potwierdza żenująco niską jakość polityki sanacyjnego rzadu, pisze o tym co wiemy a czego wielko-polacy nie chcą zaakceptować. O tym, że czasem trzeba honor schować w kieszeń i pójść na ustępstwa, zwłaszcza w chwili kiedy szykuje się wojna z przeciwnikiem dużo...

Przyznam otwarcie, że byłem w posiadaniu tej książki już kilka lat temu (dostałem jako prezent),ale jako młody "patriota" uważałem wtedy, że sam pomysł, by w ogóle podejmować polemikę w tym temacie jest jakąś abstrakcją, aberracją, świętokradztwem... dziś, już jako dojrzały czytelnik po lekturze nie dowierzam... nie dowierzam temu, czego uczono nas w szkole, a była to historia całkowicie odmienna, mijająca się zupełnie z faktami. Wtłaczano nam do głów politykę historyczną zamiast historii. Nie dowierzam też, jak uczeń Piłsudskiego, Józef Beck, który został osobiście przez marszałka namaszczony mógł aż tak sprzeniewierzyć się jego ideom i zasadom. Gdy czyta się fakty i argumenty, aż ciężko zrozumieć czym kierował się ten człowiek przy podejmowanych przez siebie decyzjach, bo na pewno nie rozumem, naukami Piłsudskiego, czy zmysłem politycznym. Wiele osób, w tym historyków broni osoby Becka i jako argument podaje, że łatwo jest nam oceniać dziś historie z perspektywy faktów dokonanych i że Beck nie wiedział tego, co my dziś i że nie mógł przewidzieć nadchodzących wydarzeń... problem w tym, że okazuje się, iż byli przytomni ludzie, tacy jak Bocheński, Cat-Mackiewicz, czy Władysław Studnicki, którzy dokładnie pisali o tym co się dzieje i zaskakująco trafnie (zwłaszcza ten ostatni) przewidywali co się wydarzy i na jakie tory Beck prowadzi Polskę uprawiając nierealną politykę opartą na chciejstwie, a nie Realpolitik opartą o stan faktyczny.
Polecam tę książkę każdemu. Każdemu, kto ma zastrzeżenia i uważa podobnie jak ja kiedyś, że podejmowanie takiego tematu jak sojusz Polsko-Niemiecki podczas II wojny światowej to bzdura i nonsens. Siła argumentów i faktów opisanych przez Zychowicza w tej książce was zmiażdży. Sam co chwilę czytając, musiałem sprawdzać w internecie czy to, co pisze Zychowicz nie jest jakimś wymysłem, okazało się, że nie.

Przyznam otwarcie, że byłem w posiadaniu tej książki już kilka lat temu (dostałem jako prezent),ale jako młody "patriota" uważałem wtedy, że sam pomysł, by w ogóle podejmować polemikę w tym temacie jest jakąś abstrakcją, aberracją, świętokradztwem... dziś, już jako dojrzały czytelnik po lekturze nie dowierzam... nie dowierzam temu, czego uczono nas w szkole, a była to...

Jest postawiona odważna teza — jest także jej szczegółowe uargumentowanie. Z opinią Piotra Zychowicza można zgadzać się lub nie, ale dokonał w tej książce kapitalnej analizy potencjalnego sojuszu II Rzeczypospolitej z III Rzeszą.

Jest postawiona odważna teza — jest także jej szczegółowe uargumentowanie. Z opinią Piotra Zychowicza można zgadzać się lub nie, ale dokonał w tej książce kapitalnej analizy potencjalnego sojuszu II Rzeczypospolitej z III Rzeszą.

Odświeżająca narracja wobec tej szkolnej, do której dzięki książkom Zychowicza zaczynam się przyzwyczajać. Jest kontrowersyjnie, owszem, ale ile można klękać przed kultem bycia wiecznym przegrywem. Cóż, nie tylko dziś rządzą nami niekompetentni idioci.

Odświeżająca narracja wobec tej szkolnej, do której dzięki książkom Zychowicza zaczynam się przyzwyczajać. Jest kontrowersyjnie, owszem, ale ile można klękać przed kultem bycia wiecznym przegrywem. Cóż, nie tylko dziś rządzą nami niekompetentni idioci.

Świetna pozycja, która pozwala spojrzeć na historię z innej perspektywy. Dla wielu sam fakt, że można było sprzymierzyć się z Hitlerem przed wojną jest nie do przyjęcia. Sam uważałem podobnie do czasu przeczytania tej pozycji. Piotr Zychowicz przedstawia takie argumenty, z którymi ciężko polemizować. Z pewnością polskie władze, prowadząc inną politykę zagraniczną wobec nazistowskich Niemiec, mogły chociaż opóźnić udział Polski w wojnie - a to byłoby już naprawdę wiele. Opóźnić wojnę o rok, dwa - ilu mniej Polaków by zginęło? Tego się niestety już nigdy nie dowiemy.

Świetna pozycja, która pozwala spojrzeć na historię z innej perspektywy. Dla wielu sam fakt, że można było sprzymierzyć się z Hitlerem przed wojną jest nie do przyjęcia. Sam uważałem podobnie do czasu przeczytania tej pozycji. Piotr Zychowicz przedstawia takie argumenty, z którymi ciężko polemizować. Z pewnością polskie władze, prowadząc inną politykę zagraniczną wobec...

Bardzo dobra książka.
Nie wszystkie tezy mnie przekonały, do niektórych założeń miałem wątpliwości ale zamiast samemu analizować szczegóły postanowiłem pójść na skróty i sprawdziłem co mają do powiedzenia krytycy w swoich recenzjach.
Co ciekawe okazuje się, że niewiele. Otóż krytyczne recenzje nie odnoszą się w żaden sposób do tez zawartych w książce. Najczęściej krytycy są na nie "bo nie" albo powtarzają argumenty na które autor udzielił w książce już odpowiedzi wskazując, że są właśnie argumentami krytyków.
Bardzo to wymownie świadczy o krytykujących jak i o samej książce.

Bardzo dobra książka.
Nie wszystkie tezy mnie przekonały, do niektórych założeń miałem wątpliwości ale zamiast samemu analizować szczegóły postanowiłem pójść na skróty i sprawdziłem co mają do powiedzenia krytycy w swoich recenzjach.
Co ciekawe okazuje się, że niewiele. Otóż krytyczne recenzje nie odnoszą się w żaden sposób do tez zawartych w książce. Najczęściej krytycy...

Ciekawa książka, ale przyciężkawo napisana, inne pozycje Zychowicza zdecydowanie lepsze.

Ciekawa książka, ale przyciężkawo napisana, inne pozycje Zychowicza zdecydowanie lepsze.

Interesujące spojrzenie. Warta lektury.

Interesujące spojrzenie. Warta lektury.