Wojciech Włódarczak

Książka interesująca. Przyznaje spodziewałam się czegoś innego. Samo zatonięcie Scharnhorsta nie jest tu tak podkreślane jak przeżycia ludzi, którzy brali udział w bitwie. Zatopiony okręt jest “rzeczą”, ważni są ludzie, którzy tam byli ich myśli, uczucia, walka z mrozem, z żywiołem, z ciemnością, ze strachem. Poruszająca, wzruszająca historia. Bardzo dobrze opisani bohaterowie. Ich przeszłość, to jacy się stali przez to co przeżyli - cudo. Czytało się to fantastycznie. Można uwierzyć, że tacy ludzi naprawdę istnieli. Postać Langera młodszego, którego nie sposób nie lubić. Ja osobiście odbieram jako pokazanie, że po obu stronach walczyli ludzie, tacy sami jak inni. Też mieli rodziny, przyjaciół, plany na przyszłość, które zakończyła wojna. A Ci, którzy przeżyli zostali całkowicie odmienieni przez to do czego byli zmuszani, co widzieli w czym brali udział. Nie jest to miła i lekka lektura, ale prawdziwa i poruszająca.