"Homo patiens. Logoterapia i jej kliniczne zastosowanie. Pluralizm nauk a jedność człowieka. Człowiek wolny" to zbiór esejów i wykładów napisanych przez Viktora E. Frankla, austriackiego psychiatrę, psychoterapeutę i filozofa, znanego jako twórca logoterapii. Książka skupia się na różnych aspektach logoterapii, jej klinicznym zastosowaniu oraz filozofii człowieka.

W "Homo patiens" Frankl rozważa temat cierpienia i sposób, w jaki logoterapia może pomóc jednostkom znaleźć sens i wartość w trudnych doświadczeniach. Przedstawia różne przypadki pacjentów, których terapeutyczne doświadczenia ilustrują, jak logoterapia może być skuteczna w pokonywaniu cierpienia i osiąganiu zdrowia psychicznego.

Książka porusza również kwestie pluralizmu naukowego i jej wpływu na jedność człowieka. Frankl argumentuje, że różne dziedziny wiedzy, takie jak psychologia, filozofia i teologia, powinny być integrowane w holistycznym podejściu do rozumienia człowieka i jego doświadczeń. Podkreśla znaczenie rozwoju duchowego i dążenia do wolności jako fundamentalnych elementów ludzkiego istnienia.

"Homo patiens" stanowi dogłębne rozważania na temat kondycji ludzkiej i znaczenia logoterapii w kontekście rozwoju osobistego i zdrowia psychicznego. Książka łączy teoretyczne aspekty logoterapii z praktycznymi wskazówkami dla terapeutów i osób zainteresowanych samorozwojem.

Dla tych, którzy interesują się filozofią człowieka i logoterapią, "Homo patiens" oferuje wartościowe perspektywy i inspiracje, które mogą poszerzyć zrozumienie sensu życia i roli, jaką odgrywa logoterapia w kontekście ludzkiego doświadczenia.

"Homo patiens. Logoterapia i jej kliniczne zastosowanie. Pluralizm nauk a jedność człowieka. Człowiek wolny" to zbiór esejów i wykładów napisanych przez Viktora E. Frankla, austriackiego psychiatrę, psychoterapeutę i filozofa, znanego jako twórca logoterapii. Książka skupia się na różnych aspektach logoterapii, jej klinicznym zastosowaniu oraz filozofii człowieka.

W "Homo...

Jest to książka, którą zdecydowanie należy polecić

Jest to książka, którą zdecydowanie należy polecić

Książka dość trudna w odbiorze dla osoby bez znajomości zagadnień filozoficznych. Jednak mimo tych trudności można wyciągnąć głębokie i wartościowe spostrzeżenia autora na temat sensu cierpienia, choć czuję niedosyt i mam wrażenie, że temat nie został wyczerpany.

Książka dość trudna w odbiorze dla osoby bez znajomości zagadnień filozoficznych. Jednak mimo tych trudności można wyciągnąć głębokie i wartościowe spostrzeżenia autora na temat sensu cierpienia, choć czuję niedosyt i mam wrażenie, że temat nie został wyczerpany.

Książka, którą zaczynałam czytać już kilka razy, ale dopiero teraz udało mi się skończyć. Ja mam wydanie 3. z 1984 roku czyli edytorsko bardzo kiepskie. Za to w stopce były wtedy podawane informacje o nakładzie i to właśnie wydanie ukazało się w 10 000 egzemplarzy.
Jest to dzieło niewątpliwie trudne, ale warto poświęcić nieco czasu, zwłaszcza na zapoznanie się z częścią "Homo patiens: próba wyjaśnienia sensu cierpienia". Druga część jest zdecydowanie bardziej "psychiatryczna' i tym samym specjalistyczna, w porównaniu do pierwszej filozoficznej. W drugiej części pojawiają się, obok terminów łacińskich, również pojęcia ze starożytnej greki (w oryginalnej pisowni),co przy braku objaśnień do nich znakomicie utrudnia odbiór i zrozumienie tekstu. Mam tutaj pretensje nie tyle do autora, należącego do pokolenia, w którym znajomość łaciny i starożytnej greki wśród ludzi wykształconych nie było rzadkością, ile do redaktorów, bo w latach osiemdziesiątych XX w. nie była znajomość języków klasycznych powszechna.
Nie podejmuję się napisać recenzji tego dzieła, bom ja sama i moja wiedza za maluczka. Z pewnością pisanie o tym, że człowiek jest istotą cierpiącą, a samo cierpienie nie zawsze jest czymś złym nie może być w dzisiejszych czasach specjalnie popularne. Może jednak warto spróbować, choćby po to, żeby popolemizować z poglądami autora.
Na koniec pozwolę sobie przytoczyć jeden z licznych, wynotowanych przeze mnie, cytatów
"W ogóle z pisaniem książek rzecz się ma tak: napisać książkę to rzecz niewielka - żyć to sprawa ważniejsza; jeszcze więcej znaczyłoby napisać dzieło, według którego by żyć można. A jakże ważne byłoby żyć tak, żeby można było o tym napisać dzieło!"

Książka, którą zaczynałam czytać już kilka razy, ale dopiero teraz udało mi się skończyć. Ja mam wydanie 3. z 1984 roku czyli edytorsko bardzo kiepskie. Za to w stopce były wtedy podawane informacje o nakładzie i to właśnie wydanie ukazało się w 10 000 egzemplarzy.
Jest to dzieło niewątpliwie trudne, ale warto poświęcić nieco czasu, zwłaszcza na zapoznanie się z częścią...

Książka jest trudna do czytania a dokładniej rzecz ujmując użyty jest język z wieloma terminami bez znajomości których trudno zrozumieć treść .Jednakże pomijając ten aspekt sama treść jest inspirująca i wzbogacająca ,traktuję o wartości ludzkiej osoby o jego problemach meta klinicznych i naturze duchowej . Jednocześnie przestrzega przed zagrożeniami płynącymi z rozwoju nauk psychologicznych mianowicie przed odhumanizowania człowieka i wzywa do afirmacji człowieka ,każdego . Oraz uczy że nawet w cierpieniu możemy odnaleźć sens. Polecam :)

Książka jest trudna do czytania a dokładniej rzecz ujmując użyty jest język z wieloma terminami bez znajomości których trudno zrozumieć treść .Jednakże pomijając ten aspekt sama treść jest inspirująca i wzbogacająca ,traktuję o wartości ludzkiej osoby o jego problemach meta klinicznych i naturze duchowej . Jednocześnie przestrzega przed zagrożeniami płynącymi z rozwoju...

Nie podobała mi się ta książka. Czytałam kolejne stronice, a każda z nich stanowiła dla mnie pustkę przekazu i ciszę nieowocnego dialogu z autorem lub monologu z sobą samą z braku powodu do refleksji.
Nic książka nie wniosła w moje życie, a wyniosła dobre parę godzin. Przez większość czasu trzymała mnie przy książce nadzieja, że w końcu przeczytam coś naprawdę zaskakującego i mądrego.
Nie mogłam znieść nadmiaru słowa "dusza" oraz rozłamu człowieka na "ciało i duszę."
Nie dowierzałam, że naukowiec tego pokroju mógł tak pisać, myśleć i uważać.
Szanuję stronę literacką, respektuję mimo wszystko autora jako lekarza i za to daję 3 gwiazdki.

Nie podobała mi się ta książka. Czytałam kolejne stronice, a każda z nich stanowiła dla mnie pustkę przekazu i ciszę nieowocnego dialogu z autorem lub monologu z sobą samą z braku powodu do refleksji.
Nic książka nie wniosła w moje życie, a wyniosła dobre parę godzin. Przez większość czasu trzymała mnie przy książce nadzieja, że w końcu przeczytam coś naprawdę...

Tej książce nie można napisać adekwatnej recenzji, tak jak nie można uchwycić sensu życia. Mało jest takich naukowców, którzy piszą o własnym doświadczeniu życia i tego, co w nim bolesne. Homo Patiens, czyli człowiek cierpiący, ukazuje prawdę, iż to kim jesteśmy ujawnia się w sytuacjach dramatycznych; śmierci, choroby, wyrzutów sumienia. Tu ukazuje się człowiek w swojej istocie i tu odkrywa sens egzystencji.

Tej książce nie można napisać adekwatnej recenzji, tak jak nie można uchwycić sensu życia. Mało jest takich naukowców, którzy piszą o własnym doświadczeniu życia i tego, co w nim bolesne. Homo Patiens, czyli człowiek cierpiący, ukazuje prawdę, iż to kim jesteśmy ujawnia się w sytuacjach dramatycznych; śmierci, choroby, wyrzutów sumienia. Tu ukazuje się człowiek w swojej...