- ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
- Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
- ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński13
Don DeLillo
W roku 1999 DeLillo otrzymał Jerusalem Prize. W 1985 roku jego powieść Biały szum uhonorowana została prestiżową National Book Award.
Jego powieści traktują o stanie społeczeństwa amerykańskiego, procesom jakim podlega jednostka we współczesnym świecie (np. Biały szum, Players, Mao II). DeLillo nieobce są problemy dotyczące ery informacji, paranoiczna otoczka rzeczywistości staje się zjawiskiem centralnym dla wielu jego powieści (Podziemia, Pies łańcuchowy, The Names).
Przez krytyka literackiego Harolda Blooma zaliczony został do czwórki wielkich amerykańskich powieściopisarzy naszych czasów, obok Thomasa Pynchona, Philipa Rotha oraz Cormaca McCarthy'ego.http://
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Powiązane treści
Świąteczny prezentownik, czyli pomysł na prezent. Literatura piękna
Wyzwanie czytelnicze Lubimyczytać. Temat na grudzień 2023
Kto powinien umrzeć pierwszy. O „Białym szumie” Dona DeLillo
6 nowości na jesienne wieczory. Wśród nich powieść o Czerwonej Planecie i klasyka w nowej odsłonie
Co będziemy czytać w listopadzie? Książki na jesień 2023 – zestawienie nowości
„Dżentelmen w Moskwie” zostanie zekranizowany
Popularne cytaty autora
- Czy chciałbyś znać dokładną datę i godzinę śmierci? - Zdecydowanie nie. I tak wystarczy nam lęk przed niewiadomym. Mając do czynienia z ni...
- Czy chciałbyś znać dokładną datę i godzinę śmierci? - Zdecydowanie nie. I tak wystarczy nam lęk przed niewiadomym. Mając do czynienia z nieznanym możemy udawać, że nie istnieje. Znając dokładną datę śmierci, wielu popełniłoby samobójstwo, choćby po to, aby wygrać z systemem.
8 osób to lubiJakie to dziwne. W głębi duszy każdy lęka się o siebie i bliskich. A mimo to prowadzimy rozmowy, jemy i pijemy. Jakoś udaje się nam funkcjon...
Jakie to dziwne. W głębi duszy każdy lęka się o siebie i bliskich. A mimo to prowadzimy rozmowy, jemy i pijemy. Jakoś udaje się nam funkcjonować. Nasz lęk jest głęboki i realny. Jak to możliwe, że udaje nam się od niego bodaj na moment oderwać? Jeździmy samochodem, prowadzimy lekcje. Jak to możliwe, że nikt nie widzi jak okropnie przerażeni byliśmy wczoraj, dziś rano? Czyżby przy ogólnej tego świadomości każdy ukrywał to przed drugim?
5 osób to lubi