Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobra poezja. Momentami chciałabym więcej konkretu i rozbudowania, ale warto przeczytać.

Dobra poezja. Momentami chciałabym więcej konkretu i rozbudowania, ale warto przeczytać.

Bardzo dobra powieść psychologiczna. Książka
mimo, że nie jest zbyt obszerna, to zawiera wiele

niuansów, a główny bohater nakreślony sprawnie
i konkretnie. Mimo, że napisana sto lat temu,

to wydaje się dość współczesna (może poza kwestiami dotyczącymi kobiet). Polecam!

Bardzo dobra powieść psychologiczna. Książka
mimo, że nie jest zbyt obszerna, to zawiera wiele

niuansów, a główny bohater nakreślony sprawnie
i konkretnie. Mimo, że napisana sto lat temu,

to wydaje się dość współczesna (może poza kwestiami dotyczącymi kobiet). Polecam!

Kontynuacja rewelacyjnych "Tamtych dni...", która
jednocześnie zachwyca, choć w minimalnym stopniu
rozczarowuje. Być może warto doprecyzować z czym
owo rozczarowanie się wiąże - przede wszystkim z tym,
że historia ojca zajmuje aż tyle miejsca. Szczerze mówiąc,
to wolałabym by była tylko nakreślona. Równie dobrze
by jej mogło nie być i całość by nie ucierpiała :). Na plus
natomiast język książki, opisy - bo oczywiście, jak jest
napisana, ta forma, dalej zachwyca. Mam wrażenie,
że autor "rozkręcając" historię profesora poniekąd zostawia
"otwartą furtkę" - może napisać kolejną część, tym razem
skupiając się np. na matce głównego bohatera albo
na jakiejś znajomej. Rozumiem też potrzebę pokazania
postaci ojca od innej strony. W końcu większość ludzi
ma różne twarze w zależności od sytuacji. Mając
to wszystko na uwadze taka, a nie inna ocena. To wciąż
jest świetna proza, którą się dobrze czyta. Polecam!

Kontynuacja rewelacyjnych "Tamtych dni...", która
jednocześnie zachwyca, choć w minimalnym stopniu
rozczarowuje. Być może warto doprecyzować z czym
owo rozczarowanie się wiąże - przede wszystkim z tym,
że historia ojca zajmuje aż tyle miejsca. Szczerze mówiąc,
to wolałabym by była tylko nakreślona. Równie dobrze
by jej mogło nie być i całość by nie ucierpiała :). Na...

Bardzo dobry debiut. Niektóre wiersze to istne perełki.
Polecam uwadze!

Bardzo dobry debiut. Niektóre wiersze to istne perełki.
Polecam uwadze!

Cieszę się, że sięgnęłam po (chyba) dziesięciu latach drugi raz po tę książkę. Wówczas czytałam mając niewielką wiedzę o sztuce, znając jakieś podstawowe rzeczy. Teraz jako miłośniczka secesji oraz Gustava Klimta przeczytałam ją zapartym tchem. Trzeba to oddać autorce - ma lekkie pióro i świetnie się to czyta. Sama historia również jest urzekająca, poznajemy Emilie Floge i jej świat praktycznie od czasów dzieciństwa do starości. Mnóstwo jest tu odnośników do różnych dzieł Klimta, ale też do wybitnych artystów ówczesnej epoki. Muszę też odnotować, że pojawia się mój ulubiony malarz, Oskar Kokoschka. Co prawda tylko w kilku scenach, a jednak :). Wracając do samej Emilie - jest ukazana jako niezwykle wrażliwa, a przy tym silna kobieta. Ma w sobie wiele sprzeczności, różnorakich rozterek, mimo wszystko ciężko jej odmówić realizmu. Wszak takie osoby są najbardziej autentyczne.
Polecam gorąco, szczególnie miłośnikom secesji, biografii oraz sztuki.

Cieszę się, że sięgnęłam po (chyba) dziesięciu latach drugi raz po tę książkę. Wówczas czytałam mając niewielką wiedzę o sztuce, znając jakieś podstawowe rzeczy. Teraz jako miłośniczka secesji oraz Gustava Klimta przeczytałam ją zapartym tchem. Trzeba to oddać autorce - ma lekkie pióro i świetnie się to czyta. Sama historia również jest urzekająca, poznajemy Emilie Floge i...

Kolejna wspaniała książka włoskiej pisarki.
Jak w przypadku poprzednich mamy tutaj sporo
emocji, relacji międzyludzkich oraz wyrazistych
bohaterów. Dobrze się ją czyta. Jedyny mój zarzut,
to niefortunne opisy kobiet - bohaterek powieści,
które momentami są chamskie. Dziwnym trafem mężczyzn
aż tak ostro autorka nie potraktowała. Ale to by było
na tyle. Tak czy siak polecam!

Kolejna wspaniała książka włoskiej pisarki.
Jak w przypadku poprzednich mamy tutaj sporo
emocji, relacji międzyludzkich oraz wyrazistych
bohaterów. Dobrze się ją czyta. Jedyny mój zarzut,
to niefortunne opisy kobiet - bohaterek powieści,
które momentami są chamskie. Dziwnym trafem mężczyzn
aż tak ostro autorka nie potraktowała. Ale to by było
na tyle. Tak czy siak...

Wspaniała książka, która przybliża nam życiorysy
najwybitniejszych projektantów mody. Polecam
każdemu, kto lubi biografie albo modę.

Wspaniała książka, która przybliża nam życiorysy
najwybitniejszych projektantów mody. Polecam
każdemu, kto lubi biografie albo modę.

Ta książka miała być o malarzu. Okładka oraz tytuł
wprowadził mnie w błąd i teraz trochę żałuję, że w ogóle
po nią sięgnęłam. Cóż, nie należy oceniać o okładce,
więc zaczęłam czytać. Niestety napisana jest dość
pretensjonalnym językiem. Mam wrażenie, że autorka
namnożyła szczegółowych nazw, nazwisk i tak dalej,
by tym nieco "przykryć" powierzchowność książki.
Nie podobał mi się styl, chaos, to nagromadzenie
nieistotnych szczegółów, więc szybko przerwałam
czytanie. Nie polecam tej lektury.

Ta książka miała być o malarzu. Okładka oraz tytuł
wprowadził mnie w błąd i teraz trochę żałuję, że w ogóle
po nią sięgnęłam. Cóż, nie należy oceniać o okładce,
więc zaczęłam czytać. Niestety napisana jest dość
pretensjonalnym językiem. Mam wrażenie, że autorka
namnożyła szczegółowych nazw, nazwisk i tak dalej,
by tym nieco "przykryć" powierzchowność książki.
Nie...

Wciągająca, niezwykle sugestywna proza.
Dawno nie czytałam tak dobrej książki,
właśnie z taką narracją pierwszoosobową,
którą tak lubię. Świetne opisy, przemyślenia,
polecam każdemu, kto lubi "coś głębszego".

Wciągająca, niezwykle sugestywna proza.
Dawno nie czytałam tak dobrej książki,
właśnie z taką narracją pierwszoosobową,
którą tak lubię. Świetne opisy, przemyślenia,
polecam każdemu, kto lubi "coś głębszego".

"Nocny ptak", to książka, na którą składa się krótka powieść
oraz kilka opowiadań. Nie przepadam za opowiadaniami, więc
przeczytałam tylko pierwsze.
"Nocny ptak", a więc pierwsza cześć jest dobra, momentami
nawet bardzo. Podoba mi się sposób narracji. W kilku miejscach
miałam wrażenie chaosu, ale po tym, co ostatnio próbowałam
czytać (kilku autorów bałkańskich), to wiem, że ten chaos
jest bardzo kontrolowany, w sensie, można się połapać
i ogarnąć to. Porwała mnie głębia psychologiczna głównej
bohaterki, jej przemyślenia, ale też swoista poetyckość,
symbolizm. Myślę, że warto się zapoznać z tą lekturą.

"Nocny ptak", to książka, na którą składa się krótka powieść
oraz kilka opowiadań. Nie przepadam za opowiadaniami, więc
przeczytałam tylko pierwsze.
"Nocny ptak", a więc pierwsza cześć jest dobra, momentami
nawet bardzo. Podoba mi się sposób narracji. W kilku miejscach
miałam wrażenie chaosu, ale po tym, co ostatnio próbowałam
czytać (kilku autorów bałkańskich), to...

Kolejna powieść, która mnie zupełnie nie wkręciła.
Mimo, że nie jest aż tak chaotycznie napisana,
jak poprzednia, to jednak na tyle, że zniechęca
do czytania. Po 60 stronach nie czułam potrzeby
dalszego zagłębiania lektury. Żadna postać
nie stała się bliska, nie byłam ciekawa,
co się stanie. A szkoda, bo potencjał trochę
zmarnowany.

Kolejna powieść, która mnie zupełnie nie wkręciła.
Mimo, że nie jest aż tak chaotycznie napisana,
jak poprzednia, to jednak na tyle, że zniechęca
do czytania. Po 60 stronach nie czułam potrzeby
dalszego zagłębiania lektury. Żadna postać
nie stała się bliska, nie byłam ciekawa,
co się stanie. A szkoda, bo potencjał trochę
zmarnowany.

Świetna, rzetelna biografia Elizabeth Taylor.
Myślę, że najsłabszą rzeczą w tej książce jest okładka
i tytuł niefortunnie przetłumaczony. Mało brakowało,
a ominęłabym tę pozycję w bibliotece właśnie z powodu
"skandali" w tytule. Istotnie, życie Elizabeth pełne było
emocji, również tych negatywnych i skrajnych, jednak myślenie
o nim w kontekście skandali jest wielkim uproszczeniem.
Wielkie brawa dla autora za to, że potrafił stworzyć przejmujący
i wiarygodny portret skomplikowanej Taylor - gwiazdy, kobiety,
aktorki, ale przede wszystkim człowieka.
Polecam każdemu, kto lubi czytać biografie, a także fanom aktorki.

Świetna, rzetelna biografia Elizabeth Taylor.
Myślę, że najsłabszą rzeczą w tej książce jest okładka
i tytuł niefortunnie przetłumaczony. Mało brakowało,
a ominęłabym tę pozycję w bibliotece właśnie z powodu
"skandali" w tytule. Istotnie, życie Elizabeth pełne było
emocji, również tych negatywnych i skrajnych, jednak myślenie
o nim w kontekście skandali jest wielkim...

Wspaniała książka o podróży po boginicznych archetypach.
Odnalazłam tutaj coś z "Biegnącej z wilkami", choć książka
jest krótsza i przez to nie aż tak pogłębiona. Mniej tutaj
historii i baśni, a więcej postaci - tytułowych bogiń.
Każda z nich określa jakieś cechy w psychice kobiecej,
można się w nie zagłębić, a także odnaleźć w sobie.
Gorąco polecam!

Wspaniała książka o podróży po boginicznych archetypach.
Odnalazłam tutaj coś z "Biegnącej z wilkami", choć książka
jest krótsza i przez to nie aż tak pogłębiona. Mniej tutaj
historii i baśni, a więcej postaci - tytułowych bogiń.
Każda z nich określa jakieś cechy w psychice kobiecej,
można się w nie zagłębić, a także odnaleźć w sobie.
Gorąco polecam!

Mam z tą książką ogromny problem, mianowicie,
sama historia wydaje mi się ciekawa, a wykonanie
niestety nie do przyjęcia. Zainteresowała mnie
okładka, opis, nawet sam początek książki.
Niestety, czytałam, gubiłam się w imionach,
w czasach, osobach. Ta pozycja miała potencjał,
ale niestety został zmarnowany tym okropnie
chaotycznym stylem. Stąd też ocena. Doczytałam
do końca tylko dlatego, że taka cienka no i jednak
w jakiś tam sposób mnie to trochę wciągnęło.

Mam z tą książką ogromny problem, mianowicie,
sama historia wydaje mi się ciekawa, a wykonanie
niestety nie do przyjęcia. Zainteresowała mnie
okładka, opis, nawet sam początek książki.
Niestety, czytałam, gubiłam się w imionach,
w czasach, osobach. Ta pozycja miała potencjał,
ale niestety został zmarnowany tym okropnie
chaotycznym stylem. Stąd też ocena. Doczytałam...

Wzruszająca, surowa, jak życie na Lofotach proza.
Znalazłam tutaj wszystko to, czego szukam w norweskiej
literaturze - opisy krajobrazów, życia, dobrze nakreślone
postacie. Roy zmierzył się z życiem, którego już nie ma,
które istniało iks lat temu na norweskiej prowincji.
Myślę, że zrobił to kapitalnie. Gdybym się miała
doczepić, to jedynie tego, że psychologia bohaterów
mogła być jeszcze głębiej zaznaczona. Ale to mały szczegół,
który jest uzasadniony po części w tekście: jest mowa
o zamknięciu w sobie i ukrywaniu przez mieszkańców wyspy
wielu kwestii.
Polecam gorąco!

Wzruszająca, surowa, jak życie na Lofotach proza.
Znalazłam tutaj wszystko to, czego szukam w norweskiej
literaturze - opisy krajobrazów, życia, dobrze nakreślone
postacie. Roy zmierzył się z życiem, którego już nie ma,
które istniało iks lat temu na norweskiej prowincji.
Myślę, że zrobił to kapitalnie. Gdybym się miała
doczepić, to jedynie tego, że psychologia...

Jedna z niewielu książek, które przeczytałam więcej,
niż jeden raz. Świetne studium postaci, miłości oraz
pierwszego zauroczenia. Wspaniałe opisy. Gorąco polecam!

Jedna z niewielu książek, które przeczytałam więcej,
niż jeden raz. Świetne studium postaci, miłości oraz
pierwszego zauroczenia. Wspaniałe opisy. Gorąco polecam!

Debiut Mariusza Jagiełły przeczytałam z zainteresowaniem.
O ile pierwsza część książki była dość przeciętna
i jakoś mnie nie zachwyciła, o tyle w drugiej i trzeciej
kilka wierszy, to moim zdaniem perełki. Ciekawa jestem,
jak autor się rozwinął poetycko, bo jak wiadomo,
po debiucie różnie bywa. Ogólnie oceniam pomiędzy
"przeciętna", a "dobra" właśnie z powodu nierówności
w tekstach.

Debiut Mariusza Jagiełły przeczytałam z zainteresowaniem.
O ile pierwsza część książki była dość przeciętna
i jakoś mnie nie zachwyciła, o tyle w drugiej i trzeciej
kilka wierszy, to moim zdaniem perełki. Ciekawa jestem,
jak autor się rozwinął poetycko, bo jak wiadomo,
po debiucie różnie bywa. Ogólnie oceniam pomiędzy
"przeciętna", a "dobra" właśnie z powodu...