Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedyną mocną stroną są opisy postapokaliptycznej Warszawy zmieniającej się w miasto azjatyckie. Po sześćdziesięciu stronach opisy już nudzą i zaczyna się koszmar - od drewnianych dialogów pęka szkliwo na zębach, sceny łóżkowe są żałosne ("W opustoszałych pomieszczeniach promieniowali gibką smagłością ruchów frykcyjnych, eteryczną energią lepkich fluidów"), monologi, w których bohaterowie zastanawiają się nad naturą wszechświata, nadużywając słów takich jak "entropia" czy "miazmaty" brzmią jak urywki z bloga uduchowionej gimnazjalistki ("Ludzie pędzą, zderzają się ze sobą, sczepieni kręcą się jakiś czas w kółko, a potem każdy odlatuje w inną stronę. Siła odśrodkowa"), fabuła się sypie a wplecenie w nią czegoś co ma być syberyjskim eposem całkowicie niszczy konstrukcję książki i przyjemność z czytania. Omijać z daleka.

Jedyną mocną stroną są opisy postapokaliptycznej Warszawy zmieniającej się w miasto azjatyckie. Po sześćdziesięciu stronach opisy już nudzą i zaczyna się koszmar - od drewnianych dialogów pęka szkliwo na zębach, sceny łóżkowe są żałosne ("W opustoszałych pomieszczeniach promieniowali gibką smagłością ruchów frykcyjnych, eteryczną energią lepkich fluidów"), monologi, w...