Varia
7
Najnowsze artykuły
ArtykułyNagroda Bookera 2024: Rekordowa liczba kobiet na krótkiej liście
3
ArtykułySą osoby, którym dopiero zbrodnia przynosi ukojenie – Janne Aagaard o „Morderstwach nad Bałtykiem”
1
ArtykułyPoznańskie święto kryminału. Nadchodzi Festiwal Granda
1
ArtykułyFestiwal Literatury Azjatyckiej w Warszawie – listopadowe wydarzenie pełne kulturalnych atrakcji4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2013
2013
2011
2010
2004
Powiązane treści
Szyderstwo i przemoc Albert Cossery 
Czytałam już wiele książek z serii Nowy Kanon i wreszcie dotarło do mnie jaki mam z nimi problem. Wszystkie są świetnie napisane i wydane – od okładki poprzez przedmowy, posłowia, aż w końcu samą treść. To bardzo dobre, wartościowe książki, ale brakuje im „tego czegoś” co decyduje o tym że książka jest genialna, niezapomniana. Są świetne jako zapis pewnych idei filozoficznych, nurtów, obserwacji społecznych na przełomie XIX i XX wieku (do pierwszej jego połowy)
To samo tyczy się Szyderstwa i przemocy - to egzotyczna, świetnie napisana, wciągająca powieść, w której można zanurzyć się i oddać się postaciom nam nieznanym. To zarazem książka absurdalnie aktualna (niczym innym niż szyderstwem tytułowym są dzisiejsze memy, ośmieszające polityków fanpejdże) . jednak czegoś mi w niej brakuje. Może zakończenie nie jest satysfakcjonujące, a może wątek matki nauczyciela – najciekawszy, ciekawszy niż polityczna intryga, która jest tak naprawdę pretekstowa, który nie został wyeksplorowany, podkręcony.
Mimo to polecam Szyderstwo i przemoc, dobra lektura na dobre czasy.
ciekawa recenzja z Dwutygodnika: http://www.dwutygodnik.com/artykul/4385-albert-cossery-szyderstwo-i-przemoc.html
Szyderstwo i przemoc Albert Cossery
Powieść przedziwna i zaskakująco w pewnych aspektach aktualna. Mamy tu władzę autorytarną i grupkę spiskowców, którzy próbują ją podważyć szyderstwem i absurdalną wręcz drwiną, ale robią to w sposób niezbyt standardowy - otóż spiskujący hiperbolizują uwielbienie do władcy, uwidaczniając śmieszność jego działań i osiągnięć. Powinno brzmieć znajomo, prawda? Dzisiejszą wersją takich działań mogą być internetowe memy, ale mimo wszystko mają one za dużą dawkę ironii kierowanej wprost, a może dawka absurdu serwowana przez samą władzę jest zbyt duża, aby odpowiedzieć na nią skuteczną i zmasowaną dawką absurdu skierowaną przeciwko władzy. To, co mi się w tej powieści podobało najbardziej to pomysł wyjściowy, swego rodzaju pisarski tupet oraz ciekawy styl Cossery'ego (który fascynuje leksyką, ale i w pewnych momentach nieco męczy wyszukaną elokwencją),a to co najmniej to niestety mizoginia posunięta o wiele za daleko jak na standardy cywilizowanego i świadomego odbiorcy, zwłaszcza feministy, za którego się uważam.
