Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść przedziwna i zaskakująco w pewnych aspektach aktualna. Mamy tu władzę autorytarną i grupkę spiskowców, którzy próbują ją podważyć szyderstwem i absurdalną wręcz drwiną, ale robią to w sposób niezbyt standardowy - otóż spiskujący hiperbolizują uwielbienie do władcy, uwidaczniając śmieszność jego działań i osiągnięć. Powinno brzmieć znajomo, prawda? Dzisiejszą wersją takich działań mogą być internetowe memy, ale mimo wszystko mają one za dużą dawkę ironii kierowanej wprost, a może dawka absurdu serwowana przez samą władzę jest zbyt duża, aby odpowiedzieć na nią skuteczną i zmasowaną dawką absurdu skierowaną przeciwko władzy. To, co mi się w tej powieści podobało najbardziej to pomysł wyjściowy, swego rodzaju pisarski tupet oraz ciekawy styl Cossery'ego (który fascynuje leksyką, ale i w pewnych momentach nieco męczy wyszukaną elokwencją),a to co najmniej to niestety mizoginia posunięta o wiele za daleko jak na standardy cywilizowanego i świadomego odbiorcy, zwłaszcza feministy, za którego się uważam.