Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) - Musisz iść sam - mówi chłopczyk. - Znowu mnie zostawiasz samego - odpowiadam. - Znowu? Nikt nigdy nie zostawił cię samego - odpowiada - Byłeś sam od początku".

(...) - Musisz iść sam - mówi chłopczyk. - Znowu mnie zostawiasz samego - odpowiadam. - Znowu? Nikt nigdy nie zostawił cię samego - odpowiad...

Tylko grube książki są w twoim zasięgu – w kosmos nie polecisz, w olimpiadzie już nie weźmiesz udziału, na mundial nie pojedziesz, w podróż dookoła świata nie ruszysz, nawet do Wenecji ci się już nie chce, masy rozmaitych rzeczy już nie dasz rady zrobić, ale nadzieję na przeczytanie grubej książki możesz mieć zawsze; choćbyś był nie wiadomo jak przyciśnięty do muru, zawsze możesz wziąć do ręki Historię Chin albo Annę Kareninę, albo wszystkie trzy tomy Millennium, albo Arthura & George’a i zawsze możesz mieć złudzenie, że przed końcem – dobrniesz do końca”.

Tylko grube książki są w twoim zasięgu – w kosmos nie polecisz, w olimpiadzie już nie weźmiesz udziału, na mundial nie pojedziesz, w podróż ...

(...) -Stało się coś strasznego - mówi cicho. Dotyka mojego policzka dłonią. Nie przeszkadza mi to. - Cały czas dzieje się coś strasznego. Jestem bandytą, Pazina - mówiąc to, odruchowo patrzę na swoje paznokcie. - Wszyscy jesteśmy bandytami - mówi i całuje mnie jeszcze raz w policzek".

(...) -Stało się coś strasznego - mówi cicho. Dotyka mojego policzka dłonią. Nie przeszkadza mi to. - Cały czas dzieje się coś strasznego. J...

Jestem jak wieczny rowerzysta, który bezszelestnie jedzie przez życie. (…) Jadę przez życie przyglądając się ludziom (…). Mijam dziecko z tornistrem na plecach, mijam ogrodnika i kobietę, która przycina żywopłot, mijam kobietę o szerokich biodrach, która urodziła dwoje dzieci, a teraz dźwiga do domu siatki z zakupami … Mijam mężczyznę, który mimo upału jest ubrany w ciepłą kurtkę, a potem patrzę mu w twarz i wiem dlaczego … Mijam dwie młode dziewczyny, jedną ubraną w kusą sukienkę, drugą w nabijanych ćwiekami dżinsach … One żyją, mają przed sobą jakiś cel, dokądś zmierzają, rozmawiają … A ja tylko jadę rowerem obok nich i nigdy nie umiem się zatrzymać, rozumiesz? Od wielu lat, po prostu nie umiem się zatrzymać. (…) Nie umiem przestać. (…) Jestem jak duch wśród żywych ludzi. (…) Nawet kiedy ktoś mnie woła, to nie potrafię się zatrzymać. Mówię, że nie mam czasu, nie mogę, nie zdążę. I przez cały czas zmierzam do tego, żeby znów w samotności wyprowadzić z garażu moich myśli rower i ruszyć nim przez miasto. Spotykać kolejne osoby, patrzeć im w oczy i nie zwalniając, zabierać ze sobą kilka ich myśli. Czasem myślę, że to przekleństwo”.

Jestem jak wieczny rowerzysta, który bezszelestnie jedzie przez życie. (…) Jadę przez życie przyglądając się ludziom (…). Mijam dziecko z to...

-To zbyt wiele - rzekł. – Jestem zmęczony i otępiały. Miałem dziś za dużo wrażeń. Czuję się, jakbym czterdzieści osiem godzin stał na ulewnym deszczu bez płaszcza i parasola. Jestem przemoczony uczuciami – do suchej nitki.

-To zbyt wiele - rzekł. – Jestem zmęczony i otępiały. Miałem dziś za dużo wrażeń. Czuję się, jakbym czterdzieści osiem godzin stał na ulew...