Jak dotąd najsłabsza pozycja z serii o Grossie, jednak duży plus za wprowadzenie pojęć zbrodni pomorskej i Selbschutzu. Szkoda tylko, że kanwą Zrostu stał się wątek żydowski a nie działalność obywateli polskich niemieckiego pochodzenia w ramach odpolszczenia ziem wcielonych do Rzeszy w 1939. Polecam "W cieniu Einsatzgruppen" IPN-u.

Jak dotąd najsłabsza pozycja z serii o Grossie, jednak duży plus za wprowadzenie pojęć zbrodni pomorskej i Selbschutzu. Szkoda tylko, że kanwą Zrostu stał się wątek żydowski a nie działalność obywateli polskich niemieckiego pochodzenia w ramach odpolszczenia ziem wcielonych do Rzeszy w 1939. Polecam "W cieniu Einsatzgruppen" IPN-u.

“Zrost”. Trudno opowiedzieć o tej książce nie ujawniając za wiele, a nikomu nie zamierzam psuć wrażeń z lektury. Zdradzę jedynie, że na łamach książki pojawia się wątek okupacji hitlerowskiej i próba dostarczenia odpowiedzi na to, co historię łączy z teraźniejszością. Z początku ten motyw mocno mi się dłużył i nie spinał z całością, ale finalnie wyszedł tej pozycji na duży plus. Wiele innych elementów zasługuje na pochwałę, ale zdecydowanie najbardziej podobało mi się miarowe rozwiązywanie śledztwa razem z czytelnikiem, podsuwanie mu małych kawałków układanki, które mógł stopniowo ze sobą łączyć, nie wiedząc, jaki obraz ma z nich finalnie powstać.

“Zrost”. Trudno opowiedzieć o tej książce nie ujawniając za wiele, a nikomu nie zamierzam psuć wrażeń z lektury. Zdradzę jedynie, że na łamach książki pojawia się wątek okupacji hitlerowskiej i próba dostarczenia odpowiedzi na to, co historię łączy z teraźniejszością. Z początku ten motyw mocno mi się dłużył i nie spinał z całością, ale finalnie wyszedł tej pozycji na duży...

Bardzo dobry kryminał.
Fajnie wpleciona trudna historia wojenna.
Lubię autora :)

Bardzo dobry kryminał.
Fajnie wpleciona trudna historia wojenna.
Lubię autora :)

Można przeczytać, ale ...... nie urywa. Raczej następnych nie kupię....

Można przeczytać, ale ...... nie urywa. Raczej następnych nie kupię....

Witaj Bernardzie,

Można powiedzieć, że się stęskniłam. Na szczęście wiedziałam już od dawna, że jeszcze się spotkamy. I na wstępie chciałam pogratulować Tobie, że nadal trzymasz formę sprzed lat.
Tym razem spotkaliśmy się w Bielczynach przy zwłokach Stanisława Sądeckiego. I choć wszystko wskazywało na to, że sędziwy mężczyzna sam zakończył swój żywot Ty Bernardzie nie dałeś się zwieść. Razem ze Skałką szukaliście, często błądziliście, czasem nawet daliście się zwieść. Musiałeś nawet wrócić  do czasów II wojny światowej, aby poznać historię Sądeckiego i jego sąsiadów Kowala i Żurka. Też ich brałeś pod lupę. I choć tropów i podejrzanych miałeś wielu w końcu udało Ci się trafić na ten właściwy.
A iw Twoim życiu prywatnym i zawodowym miały zadziać się zmiany, ale czy do nich dojdzie tego jeszcze nie wiemy. A to chyba zapowiedź kolejnej części, prawda?
Ale Berni, z premedytacją się do ciebie tak zwracam, bo wiem, że tego nie lubisz zawiodłeś mnie. Na końcu naszego spotkania zawiodłeś na całej linii. Jak mogłeś tak postąpić?

Witaj Bernardzie,

Można powiedzieć, że się stęskniłam. Na szczęście wiedziałam już od dawna, że jeszcze się spotkamy. I na wstępie chciałam pogratulować Tobie, że nadal trzymasz formę sprzed lat.
Tym razem spotkaliśmy się w Bielczynach przy zwłokach Stanisława Sądeckiego. I choć wszystko wskazywało na to, że sędziwy mężczyzna sam zakończył swój żywot Ty Bernardzie nie...

Trochę mnie wymęczyła...

Trochę mnie wymęczyła...

Nie będę ukrywał, nie lubię tej serii. Dłuży mi się a bohater jest nudny jak flaki z olejem. Nie inaczej było i tym razem, taki rodzaj narracji po prostu do mnie nie trafia. Choć tym razem zauważyłem pewne plusy. Na pierwszy plan przebija się Skałka, poza tym zaciekawiły mnie opisy historyczne. Doceniam takie "smaczki" w książce i ta część książki była najciekawsza - w każdy razie bardziej czekałem na rozwiązanie tej historycznej zagadki niż tej współczesnej. Motywy sprawców wydają się dość mocno naciągane i nie "kupuję" tego. Seria z Herman jest o wiele lepsza.

Nie będę ukrywał, nie lubię tej serii. Dłuży mi się a bohater jest nudny jak flaki z olejem. Nie inaczej było i tym razem, taki rodzaj narracji po prostu do mnie nie trafia. Choć tym razem zauważyłem pewne plusy. Na pierwszy plan przebija się Skałka, poza tym zaciekawiły mnie opisy historyczne. Doceniam takie "smaczki" w książce i ta część książki była najciekawsza - w...

Po dwóch słabszych ostatnich tomach tej serii rozpoczynając lekturę czwartego, cudów się nie spodziewałem i... słusznie, jak się okazało. Znów wyszło autorowi dość średnio.

Na ogromny plus na pewno zaliczam przejmujący wątek historyczny w retrospekcji. Fajnie też rozwija się postać Skałki - wyraźnie nabiera "kolorów" i głębi, stając się ciekawszą osobą niż trochę bezbarwny i wtórny Gross. Na pewno też pomogło powstrzymanie się autora tym razem przed opisywaniem jej przygód łóżkowych.

A co na minus? Zdecydowanie rozwiązanie zagadki - motyw sprawcy uważam za zupełnie niewiarygodny. Za dużo też jest szczęśliwych zbiegów okoliczności, gdy śledczy idąc za tropami zupełnie "od czapy", trafiają. Nadal rozpytania kolejnych osób są zbyt monotonne i jest ich za dużo. A powracający wątek śledztwa w sprawie żony komisarza - rozczarowuje. Serio, nikt (łącznie z samym Grossem) nigdy nie pomyślał, by zapytać syna komisarza, będącego naocznym świadkiem strzelaniny, co widział?

No i to parzenie herbaty (najczęściej określonej marki) co paręnaście stron. Nie ma już opisów prac modelarskich, może czas ograniczyć też nieco herbatę?

Po dwóch słabszych ostatnich tomach tej serii rozpoczynając lekturę czwartego, cudów się nie spodziewałem i... słusznie, jak się okazało. Znów wyszło autorowi dość średnio.

Na ogromny plus na pewno zaliczam przejmujący wątek historyczny w retrospekcji. Fajnie też rozwija się postać Skałki - wyraźnie nabiera "kolorów" i głębi, stając się ciekawszą osobą niż trochę...

Bernard Gross wraca, jak zwykle w dobrym stylu. R. Małecki to jeden z najlepszych polskich pisarzy kryminałów. I tym razem nie zawodzi - książka wciąga w miarę jej czytania.

Bernard Gross wraca, jak zwykle w dobrym stylu. R. Małecki to jeden z najlepszych polskich pisarzy kryminałów. I tym razem nie zawodzi - książka wciąga w miarę jej czytania.

Na tym autorze nie można się zawieść

Na tym autorze nie można się zawieść