Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Śmierć Górze! Wolność dla ludzi!”
Tak bez wątpienia rozpoznacie swoich sojuszników w apokaliptycznym świecie „Areny Dłużników” Michała Gołkowskiego. Kilka lat temu zafascynowała mnie jego trylogia „Komornik”. Dla tych co nie czytali krótkie podsumowanie treści.
Wydarzyła się Apokalipsa. Taka biblijna, zgodnie z opisem. Ziemia zastyga w bezruchu, gwiazdy spadają, a woda zmieniają się w krew. Umarli powstają z grobów, a otchłań otwiera swoje wrota. Państwa upadają, brat powstaje przeciw bratu, a dzieci podnoszą rękę na rodziców. Jednak Gołkowski podchodzi do tego tematu w nowatorski sposób, w tej apokalipsie wszystko idzie nie tak jak planowano. Biblijne wizje nie sprawdzają się w zdarzeniu realiami współczesnej technologii. A ludzie wcale nie chcą umierać.
Goni Cię jeździec Apokalipsy? Ucieknij mu na rowerze! Ktoś chce wykonać na Tobie egzekucję? Powiedz, że Ty to nie Ty. Sposób na przechytrzenie Góry jest sporo.
Zakończenie trylogii 'Komornik' Gołkowskiego było definitywne. Wydawałoby się, iż kolejne tomy są tak prawdopodobne jak śnieg w środku lata. Ale, jak to w życiu bywa, nieoczekiwane zdarzenia rządzą losami literatury. Pewnego dnia, autor otrzymał telefon, który zmienił wszystko. Po drugiej stronie słuchawki znajdował się jego przyjaciel, który, leżąc w wannie - o czym nie omieszkał wspomnieć kilka razy – uznał, że jego odkrycie nie może czekać. Dobrze, że nie wybiegł nagi na ulicę krzycząc „Eureka”. Zamiast tego podzielił się pomysłem na to w jaki sposób napisać kolejne tomy. I tak powstała „Arena Dłużników”.
Najkrótsze podsumowanie tej książki?
- Jaki poziom absurdu?
- Tak.
Ta seria to mieszanka absurdu, świętokradztwa i humoru. Autor za nic ma wszelkie świętości, a granice absurdu traktuje jako wyzwanie. I jeśli poczucie humoru autora przypadnie wam do gustu to będziecie się świetnie bawić. Oderwiecie się od realnego świata na długie godziny. Bez wątpienia rozbawią was również nawiązania do naszej rzeczywistości. Zresztą zobaczcie sami, czy to nie jest piękny komentarz do naszego świata?
„Na przykład coś w chuj prostego, nie wiem: dostaniecie po pińcet szekli na dziecko. Przecież ludzie są tak, kurwa, bezdennie głupi, że nawet jakby cena oliwy do lampek skoczyła do ośmiu szekli za litr, to można im wmówić, że to wszystko wina Światłodzierżcy siedzącego w Rewersie.
Polecam ją fanom „Komornika”, ale tym, którzy tej trylogii nie znają, radzę zacząć od niej, by lepiej zrozumieć „Arenę Dłużników”. Jeśli jednak nie przepadacie za mocnym językiem i kontrowersyjnymi tematami, ta książka nie dla Was.
A Wy czytaliście? I czy też należycie do fanklubu Reggiego?

„Śmierć Górze! Wolność dla ludzi!”
Tak bez wątpienia rozpoznacie swoich sojuszników w apokaliptycznym świecie „Areny Dłużników” Michała Gołkowskiego. Kilka lat temu zafascynowała mnie jego trylogia „Komornik”. Dla tych co nie czytali krótkie podsumowanie treści.
Wydarzyła się Apokalipsa. Taka biblijna, zgodnie z opisem. Ziemia zastyga w bezruchu, gwiazdy spadają, a woda...

Po książkę „Kolor Purpury” autorstwa Alice Walker sięgnęłam, zainspirowana nową wersją filmu. Książkę poznałam w formie audiobooka, w języku angielskim, co niestety znacząco wpłynęło na moje wrażenia. Zazwyczaj ani forma, w jakiej przyswajam treść książki, ani język, w którym ją czytam, nie mają dla mnie większego znaczenia. Jednak silny akcent lektora i specyficzny język utrudniały mi skupienie się na treści.
„Kolor Purpury” to powieść opowiadająca o życiu czarnych w Ameryce na początku XX wieku, ze szczególnym skupieniem na losach kobiet. Wydana w 1982 roku, zdobyła nagrodę Pulitzera.
Główną bohaterką jest Celie, młoda dziewczyna skrzywdzona przez swojego ojca, matka dwójki dzieci, których losu nie zna. Celie jest posłuszna i pokornie znosi to, co przynosi jej los. Zamiast kontynuować edukację, zostaje wydana za mąż, gdzie staje się macochą dla gromadki dzieci. Postawa Celie sprawiła, że trudno było mi emocjonalnie zaangażować się w jej historię.
Na szczęście, to nie jest książka, w której postacie nie uczą się niczego nowego i pozostają niezmienione od pierwszej do ostatniej strony. Uczucie do innej kobiety, a także spotkanie z kobietami o silnych charakterach i dużej niezależności, wpływają na zmianę postawy głównej bohaterki. Odkrywa ona nie tylko swoje ciało, ale również nowe możliwości dla siebie.
Szczególnie przypadły mi do gustu fragmenty dotyczące życia w Afryce, które były dla mnie znacznie bardziej interesujące, choć nie miały bezpośredniego wpływu na resztę powieści.
Nie wątpię, że w momencie publikacji książka mogła być przełomowa i wzbudzać kontrowersje. Jednak z punktu widzenia współczesnego czytelnika, nie jest to lektura wybitna.
Niemniej jednak, przesłanie o możliwości przerwania cyklu przemocy dziedziczonej z pokolenia na pokolenie i szansie na kształtowanie własnego losu pozostaje równie ważne, jak 40 lat temu.

Po książkę „Kolor Purpury” autorstwa Alice Walker sięgnęłam, zainspirowana nową wersją filmu. Książkę poznałam w formie audiobooka, w języku angielskim, co niestety znacząco wpłynęło na moje wrażenia. Zazwyczaj ani forma, w jakiej przyswajam treść książki, ani język, w którym ją czytam, nie mają dla mnie większego znaczenia. Jednak silny akcent lektora i specyficzny język...

Idziesz rano do sklepu, by kupić świeże bułki, i słyszysz, że Twoja karta nie działa. I nie będzie działać, ponieważ potrzebujesz zgody męża, by zrobić zakupy. Gotówki nie ma, gdyż ludzie już dawno porzucili ją dla wygody. Głodna i zdziwiona, udajesz się do pracy, a tam okazuje się, że pracy dla kobiet już nie ma. Macie wrócić do domu i zająć się rodzeniem dzieci. Z każdym kolejnym dniem Twoja rzeczywistość zmienia się coraz szybciej, tak powstaje Republika Gilead.
Witamy w świecie 'Opowieści Podręcznej'. Jeśli miałaś szczęście, staniesz się Żoną. Ale być może popełniłaś jedną z niewybaczalnych zbrodni? Jakich, zapytasz. Rozwód, aborcja, praca na wysokich stanowiskach – lista jest długa. Właściwie to pewnych zbrodni przeciwko reżimowi na pewno dokonałaś, w końcu umiesz czytać. I w ogóle śmiesz myśleć, zamiast realizować jedyny cel istnienia kobiet, czyli rodzenie dzieci.
Margaret Atwood w swojej książce stworzyła świat, który byłby koszmarem dla współczesnych kobiet. Wybrała na narratora powieści jedną z osób, którą reżim uznał za nienadającą się do małżeństwa, uczynił ją 'Podręczną'. To jej losy będziemy śledzić, poznawać jej codzienność oraz historię tego, jak znalazła się w tym miejscu.
Freda, czyli Podręczna komendanta Freda, ma 33 lata, jest atrakcyjna i walczy, by pamiętać o swoim poprzednim życiu. O życiu sprzed koszmaru. Adaptacja do nowych warunków jest trudna, ale konieczna, by przetrwać. W świecie, gdzie kobiety pozbawiono godności i woli, nie widać innych możliwości. A Fredzie nie jest łatwo się z tym pogodzić. Tęsknota za poprzednim życiem jest bardzo silna. Nie raz targają nią sprzeczne emocje, których nie może nikomu pokazać. Ale czy ktoś by na to zwrócił uwagę? Kobiety są niemal niewidzialne.
Powieść ma ciekawy pomysł na kreację świata, jak również wciągającą fabułę. Rozwój akcji jest jednak powolny, zupełnie jak życie w Republice Gilead. Mamy szczegółowe opisy, powtórzone historie różniące się tylko szczegółami. I jeśli to tempo uznamy za zaletę, a nie wadę, to będzie to dla nas powieść wybitna.
Polecam.

Idziesz rano do sklepu, by kupić świeże bułki, i słyszysz, że Twoja karta nie działa. I nie będzie działać, ponieważ potrzebujesz zgody męża, by zrobić zakupy. Gotówki nie ma, gdyż ludzie już dawno porzucili ją dla wygody. Głodna i zdziwiona, udajesz się do pracy, a tam okazuje się, że pracy dla kobiet już nie ma. Macie wrócić do domu i zająć się rodzeniem dzieci. Z każdym...