Jak dotąd najlepsza część serii, bardzo ciekawy świat, watki się łączą, akcja jest wartka i ciężko się oderwać od lektury. Poza Wiedźminem to jest najlepsza polska seria fantasy. Jedyne niedociagniecie to ilość bytów i wprowadzanie następnych (nie wiadomo po co),na przykład w epilogu.

Jak dotąd najlepsza część serii, bardzo ciekawy świat, watki się łączą, akcja jest wartka i ciężko się oderwać od lektury. Poza Wiedźminem to jest najlepsza polska seria fantasy. Jedyne niedociagniecie to ilość bytów i wprowadzanie następnych (nie wiadomo po co),na przykład w epilogu.

Jestem zachwycona tą częścią serii. Czytało się ją równie dobrze i szybko jak pozostałe. Bardzo podobało mi się, że w tej części w końcu skupiamy się na wszystkich głównych bohaterach, których poznaliśmy w poprzednich tomach.
Zakończenie tej książki było niesamowite i tak wciągające, że nie dało oderwać się od czytania aż do samego końca. Zakończenie pozwala znacznie lepiej zrozumieć ten świat oraz odpowiada na wiele pytań. Oraz oczywiście dostarcza wielu nowych, przez co tym bardziej czekam na kolejne części cyklu.

Jestem zachwycona tą częścią serii. Czytało się ją równie dobrze i szybko jak pozostałe. Bardzo podobało mi się, że w tej części w końcu skupiamy się na wszystkich głównych bohaterach, których poznaliśmy w poprzednich tomach.
Zakończenie tej książki było niesamowite i tak wciągające, że nie dało oderwać się od czytania aż do samego końca. Zakończenie pozwala znacznie lepiej...

Po 4tym tomie który był zupełnie inny, autor wraca do ulubionych bohaterów, kilku równoległych wątków i epickich opisów bitw. Nie mogę się już doczekać kolejnego tomu!

Po 4tym tomie który był zupełnie inny, autor wraca do ulubionych bohaterów, kilku równoległych wątków i epickich opisów bitw. Nie mogę się już doczekać kolejnego tomu!

Przeczytałem i jestem zachwycony. Dawno nie zetknąłem się z tak bogatą i wciągającą serią fantasy!!!

Przeczytałem i jestem zachwycony. Dawno nie zetknąłem się z tak bogatą i wciągającą serią fantasy!!!

Nie ma co dużo mówić - jest świetna. Tak samo jak poprzednie. Długo mi zeszło, ale zarówno książka "sporych rozmiarów", i czas nie z gumy. Mały minusik - znów pojawiły się opisy panteonu, które generalnie nigdy mi nie wchodziły. Na szczęście autor ujął to w taką formę, która mnie nie zmęczyła. Ot, prześlizgnąłem się przez nie głądko. Seria pozostawia bardzo fajne wspomnienie, chciałoby się więcej.

Nie ma co dużo mówić - jest świetna. Tak samo jak poprzednie. Długo mi zeszło, ale zarówno książka "sporych rozmiarów", i czas nie z gumy. Mały minusik - znów pojawiły się opisy panteonu, które generalnie nigdy mi nie wchodziły. Na szczęście autor ujął to w taką formę, która mnie nie zmęczyła. Ot, prześlizgnąłem się przez nie głądko. Seria pozostawia bardzo fajne...

Po trochę gorszej poprzedniej części, autor wrócił na doskonałe tory. I gdyby nie ta mitologia (choć nie powiem, ładnie na końcu wyjaśniona),to byłaby pełna dycha. Jednak czyste opisy walk, relacji, "zwykłych" bohaterów do mnie bardziej przemawiają niż jakieś dziwne walki w mroku i jeszcze dziwniejsze niepełne lub przepełne stwory. Doskonałe fragmenty z Szóstkami, ich ironią, sarkazmem, koleżeństwem, odwagą, przeplatane doskonałymi fragmentami opisów walk niewolników z Daną (tak napisane, że kibicuje się obu stronom i ma się nadzieję, że obie wygrają) z domieszką Laskolnyka (to już czyni tę potrawę wręcz wybitną:) i bardzo dobrymi przygodami Altsina, który w tej części nawet nie denerwuje. Fragmenty z Keylą jak dla mnie zdecydowanie gorsze. Czyta się tę książkę jednym tchem, mimo że to ponad 700 stron lektury. Z niecierpliwością czekam na tom 6.

Po trochę gorszej poprzedniej części, autor wrócił na doskonałe tory. I gdyby nie ta mitologia (choć nie powiem, ładnie na końcu wyjaśniona),to byłaby pełna dycha. Jednak czyste opisy walk, relacji, "zwykłych" bohaterów do mnie bardziej przemawiają niż jakieś dziwne walki w mroku i jeszcze dziwniejsze niepełne lub przepełne stwory. Doskonałe fragmenty z Szóstkami, ich...

Jak w poprzednich moich opiniach o tej serii do których odsyłam bo po co się powtarzać. Czyta się wyśmienicie, jednak jak człowiek naczyta się tych wszystkich skomplikowanych zasadach wiary w bóstwach i ludach które z nimi walczą albo wierzą to ,mogłoby to się jakoś skończyć aby czytelnik miał chociaż wrażenie że coś się rozwiązało i dobiegło do w mirę sensownego końca. Niemniej jednak polecam tą pozycję bo przygody super.

Jak w poprzednich moich opiniach o tej serii do których odsyłam bo po co się powtarzać. Czyta się wyśmienicie, jednak jak człowiek naczyta się tych wszystkich skomplikowanych zasadach wiary w bóstwach i ludach które z nimi walczą albo wierzą to ,mogłoby to się jakoś skończyć aby czytelnik miał chociaż wrażenie że coś się rozwiązało i dobiegło do w mirę sensownego końca....

„Każde martwe marzenie” to kolejny tom cyklu Opowieści z Meekhańskiego pogranicza Roberta Wegnera i podobnie jak w przypadku dwóch poprzednich, nie jest to już zbiór opowiadań podzielony na poszczególne pogranicza, a ciąg naprzemiennej narracji prowadzonej poprzez poszczególne postaci.

Osobiście uważam, że Roberta Wegnera za najlepszego współczesnego polskiego pisarza fantasy i jak dla mnie jego cykl mógłby spokojnie konkurować z dziełami Sandersona czy Jordana, a w budowaniu świata i jego różnorodności ustępuje chyba jedynie Tolkienowi, gdyż stworzone przez niego kultury, chociaż na pierwszy rzut oka opierają się na tych, które są nam znane, zostały poparte tak licznymi niuansami i detalami, iż nie sposób z czasem uznawać ich za integralne całości przynależne do wykreowanej rzeczywistości, a nie jedynie echa odległych nam cywilizacji (ogromny problem z tym miałam w przypadku Achai).

Z czystym sumieniem polecam powieści Roberta Wegnera każdemu, kto nie stroni od fantastyki. Są to być może i powieści wymagające, których nie da się czytać w komunikacji miejskiej, gdyż szybko można zgubić wątek, a niektórych mogą nudzić elementy batalistyczne, jednak naprawdę warto poświęcić im odrobinę czasu.

„Każde martwe marzenie” to kolejny tom cyklu Opowieści z Meekhańskiego pogranicza Roberta Wegnera i podobnie jak w przypadku dwóch poprzednich, nie jest to już zbiór opowiadań podzielony na poszczególne pogranicza, a ciąg naprzemiennej narracji prowadzonej poprzez poszczególne postaci.

Osobiście uważam, że Roberta Wegnera za najlepszego współczesnego polskiego pisarza...

Robert w Wegner nie zaskakuje lecz dowozi dobra książka jak poprzednie lecz za nadto się rozpisuje. W jednym momencie przy końcu minus moim zdaniem jest tzw. All might hero jakim była Koło gdzie mnie strasznie rozczarowało z powodu że znowu wykorzystuje wątek jak przy Key'lli z 4 tomu poza tym seria godna polecenia, polskiego fantasy.

Robert w Wegner nie zaskakuje lecz dowozi dobra książka jak poprzednie lecz za nadto się rozpisuje. W jednym momencie przy końcu minus moim zdaniem jest tzw. All might hero jakim była Koło gdzie mnie strasznie rozczarowało z powodu że znowu wykorzystuje wątek jak przy Key'lli z 4 tomu poza tym seria godna polecenia, polskiego fantasy.

Myślałam, że tych wątków nie da się subtelnie spiąć. Bardzo się myliłam. Rewelacyjny poziom cały czas.

Myślałam, że tych wątków nie da się subtelnie spiąć. Bardzo się myliłam. Rewelacyjny poziom cały czas.