Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No i stało się. Skończyłam opowiadania z 'Kane Bogowie W Mroku'. Trochę przykro, a trochę nie, bo wiem, że @wydawnictwo_vesper planuje wydać kolejne części o tym bohaterze – mam tylko nadzieję, że prędzej niż później. Co tu dużo mówić – pióro Wagnera zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Nie chodzi tu tylko o świat przedstawiony, który jest jednym z największych atutów tej powieści, ale również o język, który momentami jest niezwykle dosadny, ale potrafi być też bardzo subtelny.

Subtelność, o której wspominam znajdziemy w opowiadaniu pod tytułem 'Zaduma nad żalem w mym sercu'. Cóż… Tytuł nie jest przypadkowy. Muszę jednak powiedzieć, iż początkowo nieszczególnie to opowiadanie mnie zainteresowało. Jednak rozumiem co autor chciał w nim przekazać – zdecydowanie zmusza czytelnika do refleksji, ale o tym zdałam sobie sprawę kilka dni po jego skończeniu. Dosadności jednak i tu nie zabrakło, jak i świata, którym nie sposób się nie zachwycać.

Kolejnym autem tej książki są bohaterowie poboczni, bo Kane w żadnym razie nie jest postacią, do której można pałać sympatią. Jednak do postaci drugoplanowych jak najbardziej. Może się tu powtórzę, ale autor zadbał o to, by każda z nich nabrała głębi, ponieważ otrzymali swoje historie, dzięki czemu wiemy, co je ukształtowało i miało na nie wpływ. Dodatkowo wiele z nich jest naprawdę bardzo ludzkich, jednak Wagner świetnie sobie radzi również z tymi owładniętymi szaleństwem.

Świat przedstawiony najbardziej jednak zachwyca. Jedno opowiadanie na przykład rozgrywa się w niemal wymarłym mieście położonym na pustyni. Autor świetnie je opisał wraz z jego mieszkańcami – poznajemy tu nawet historię tego dziwnego miejsca.

W książce znajdziemy nawet mapę świata, w której żyje Kane, przez co wiem, ile autor ma jeszcze do zaoferowania, ponieważ jest to ogromna kraina, a nie odwiedziliśmy jeszcze wielu miejsc (w tym momencie zacieram sobie rączki na więcej).

Co tu mogę rzecz oprócz tego, iż moim zdaniem 'Kane Bogowie W Mroku' jest pozycją obowiązkową wśród fanów fantastyki? Nic. Czytajcie więc Kane'a!

No i stało się. Skończyłam opowiadania z 'Kane Bogowie W Mroku'. Trochę przykro, a trochę nie, bo wiem, że @wydawnictwo_vesper planuje wydać kolejne części o tym bohaterze – mam tylko nadzieję, że prędzej niż później. Co tu dużo mówić – pióro Wagnera zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Nie chodzi tu tylko o świat przedstawiony, który jest jednym z największych atutów tej...

Słyszeliście kiedyś o 'Na skraju'?

Ja niedawno skończyłam czytać tę książkę i jeśli mam być szczera, to liczyłam na wciągającą historię, gdzie pierwsze skrzypce będą grały sceny walk na miecze z interesującymymi bohaterami na czele i niestety się trochę przeliczyłam…

Zacznę od tego, że ta książka nie jest dla każdego ze względu na to, że tekst na stronach w tej powieści jest mały, ja w zasadzie męczyłam się czytając. Historię więc przeczytałam na czytniku – cieszę się, że korzystam z Legimi i nie musiałam się jakoś bardzo nadwyrężać.

Naistotniejszym, jednak aspektem jest liczba błędów w tej książce. Moim zdaniem zabrakło jej porządnej korekty. Mamy tu, bowiem okazję przeczytać takie smaczki jak: 'czuł się anemicznie' 'przekonywujące' 'podłużnego kształtu kubek'. Strasznie nienaturalnie i ogłupiająco to brzmi, prawda? Dużo również znajdziemy tu głupotek, które każdy betaczytelnik potrafiłby wyłapać, w tym literówki, które się tu pojawiają.

Najbardziej jednak mi przeszkadzało (ale akurat tego nie lubię z zasady) to, że zupełnie nie wiedziałam, do czego zmierza fabuła. Nie wiem, czemu nie przepadam za tego rodzaju zagraniami w książkach.

Co do historii przedstawionej, to muszę powiedzieć, że 80% książki zupełnie mnie nie wciągnęło. Gdzieś tam sobie idziemy z głównym bohaterem, który kreowany jest na takiego badassa i niemal wszyscy z jakiegoś dziwnego powodu się go boją. Historię poznajemy również z perspektywy pewnej driady co mnie akurat ucieszyło – chyba jeszcze nigdy nie czytałam nic z perspektywy tej rasy i muszę przyznać, że kreacja jej świata jest jedną z przyjemniejszych rzeczy w tej książce.

Natomiast ostatnie 20% jest dużo, dużo ciekawsze i obfituje w wiele zaskakujących wydarzeń. Przyznam szczerze, że ostatnie strony czytałam z większym zainteresowaniem i zaangażowaniem.

Nie jest to jednak historia skrojona wprost dla mnie – moim zdaniem za dużo w niej jest błędów, które wybijają czytelnika z rytmu i odbierają przyjemność z czytania.

Słyszeliście kiedyś o 'Na skraju'?

Ja niedawno skończyłam czytać tę książkę i jeśli mam być szczera, to liczyłam na wciągającą historię, gdzie pierwsze skrzypce będą grały sceny walk na miecze z interesującymymi bohaterami na czele i niestety się trochę przeliczyłam…

Zacznę od tego, że ta książka nie jest dla każdego ze względu na to, że tekst na stronach w tej powieści...

‘Mojra Przeklęte dzieci Inayari’ to jedna z tych książek, które już od dłuższego czasu chciałam bardzo, ale to bardzo przeczytać. Słyszałam o tej książce naprawdę wiele dobrego i miałam obawę, że ta powieść może nie udźwignąć moich oczekiwań. Jednakże ta historia nie dość, że je podniosła, to jeszcze je przerosła. Jestem zachwycona, ale też historia ta zostawiła mnie z niedosytem. Żebyśmy mieli jasność – dużym niedosytem.

Mam wrażenie, że ta historia wtargnęła do mojego życia niepostrzeżenie, a pozostawiła z armagedonem myśli. Myśli dotyczących tego, co jest jeszcze ukrywane przed czytelnikami, jak i przed samą główną bohaterką. Dobrze jedynie, że mam już pod ręką drugi tom, bo nie wiem, w jaki sposób bym sobie bez niego poradziła.

Akcja całej książki rozgrywa się w murach zakonu Inayari, gdzie każde najmniejsze nawet przewinienie jest surowo karane wśród wyznawczyń Mojr. Gdzie trudno o towarzyszkę, a znacznie łatwiej o wroga. Gdzie każdy zakamarek zakonu skrywa sekrety – podobnie jak jego mieszkanki.

Klimat tej powieści atakuje nas już od pierwszych stron. Rayn, bowiem przeprowadza rytuał wskrzeszenia mężczyzny, który został znaleziony pod bramami zakonu. Nie wie jednak że od tego momentu jej życie znacznie się zmieni.
Muszę wam powiedzieć, iż zachwycił mnie mroczny klimat tej historii, chyba zwyczajnie nie spodziewałam się tego, że będzie on aż tak wyczuwalny. Zakon, wieczna zmarzlina i morze które wyrzuca ciała na ląd, gdy jest odwilż. To wszystko buduje nam niezwykłe miejsce. Jednak nie myślcie sobie, że ta historia ma tylko tyle do zaoferowania. Równie ujmujące okazały się postacie. Każda z nich posiada swoją własną historię, dzięki czemu nie dość, że nabierają barw, to stają się bardziej namacalne. Wrażenie zrobiły na mnie jednak batalie w głowie głównej bohaterki, jeśli nie wiedziała, w jaki sposób ma postąpić – zdecydowanie nadało to jej autentyczności. Najbardziej jednak autentyczności dodaje jej zgorzkniałość w momencie, w którym jej życie nie toczy się po jej myśli.

Muszę jeszcze kilka słów poświęcić dialogom w tej powieści. Na pierwszy rzut oka widać, że autorka poświęciła im naprawdę wiele uwagi, dzięki czemu czytelnik odczuwa naprawdę dużą przyjemność, czytając je.

Na koniec muszę wam powiedzieć, że nie wiem, co zachwyciło mnie bardziej – mroczny klimat tej powieści, oryginalni bohaterowie, błyskotliwe dialogi, a może fakt, iż nigdy nie wiedziałam, co jeszcze może mnie spotkać na kolejnej stronie tej historii?

‘Mojra Przeklęte dzieci Inayari’ to jedna z tych książek, które już od dłuższego czasu chciałam bardzo, ale to bardzo przeczytać. Słyszałam o tej książce naprawdę wiele dobrego i miałam obawę, że ta powieść może nie udźwignąć moich oczekiwań. Jednakże ta historia nie dość, że je podniosła, to jeszcze je przerosła. Jestem zachwycona, ale też historia ta zostawiła mnie z...