Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kontynuacja bestsellerowego "Fourth Wing" pod względem rozrywkowym spełnia oczekiwania. Nie brakuje tutaj akcji, plot twistów i rozwoju wątków. Ten tom podobał mi się trochę bardziej, ale mam też kilka uwag.

Relacja między głównymi bohaterami po finale 1 tomu jest skomplikowana. Jednak całe szczęście nie obiera skali wielkiego dramatyzmu, a Violet wykazuje się zaskakującą dojrzałością. Natomiast ilość scen intymnych i ich obszerna opisowość zdecydowanie nie przypadła mi do gustu. Za dużo tego było.

Autorka w tym tomie postawiła na o wiele większą brutalność i czasami wydawało mi się to wręcz wciśnięte na siłę, tylko po to, żeby popchnąć fabułę do przodu. Nie jestem też do końca przekonana rozwojem wątku jednej z postaci, ale możliwe, że w kontynuacji bardziej się to obroni. Zobaczymy.

Na pewno motyw smoków jest tym, co najlepsze w tej serii. Mam nadzieję, że będzie się on jeszcze rozkręcał i odkrywał przed czytelnikiem kolejne sekrety. Smoków nigdy za wiele!

Autorka postawiła na zakończenie, które może szokować, ale także daje szerokie pole do rozwoju w kontynuacji. Jestem ciekawa, co będzie dalej i liczę na odejście od popularnych schematów. Mimo że akurat w tych książkach się one sprawdzają. Ale zawsze miło być zaskoczonym.

Kontynuacja bestsellerowego "Fourth Wing" pod względem rozrywkowym spełnia oczekiwania. Nie brakuje tutaj akcji, plot twistów i rozwoju wątków. Ten tom podobał mi się trochę bardziej, ale mam też kilka uwag.

Relacja między głównymi bohaterami po finale 1 tomu jest skomplikowana....

Rozwiń

Zwiń

Połączenie powieści detektywistycznej z mroczną fantastyką i nutką dark academia. Tak właśnie debiutuje Jarosław Kukiełka i robi to naprawdę bardzo dobrze. Jest to zdecydowanie książka godna polecenia. Mam nadzieję, że długo nie będzie trzeba czekać na kontynuację.

Powieść ma mocny wstęp i jeszcze mocniejsze zakończenie, o którym nie da się szybko zapomnieć. Autor tchnął w tę opowieść ducha klasycznych motywów, ale ulepił je na swój własny sposób. Bohaterowie są wyraziści, wzbudzają emocje i przede wszystkim nie są kalkami popularnych ostatnio postaci, które różnią się jedynie imionami. Ogromnie przypadł mi do gustu humor oraz dynamika akcji. Jest angażująco przez cały czas. Nie brak tu dosadnych i naprawdę brutalnych scen. Autor ma przyjemny styl, który zarówno w opisach, jak i dialogach trzyma solidny poziom. Światotwórstwo również odebrałam pozytywnie i liczę na rozwój w kolejnych tomach, bo jest co odkrywać. I totalnie uwielbiam kreację staruszki Berry. Jest wspaniała!

Jeśli jesteście fanami książek, np. Petera A. Flannery'ego, nie wzdrygacie się na myśl o trupach i krwi, a także macie w sobie miłość do odkrywania tajemnic i ryzykownych przygód, śmiało czytajcie. Dzięki takim książkom jestem spokojna o polską fantastykę i niemniej dumna z rodzimych autorów.

Połączenie powieści detektywistycznej z mroczną fantastyką i nutką dark academia. Tak właśnie debiutuje Jarosław Kukiełka i robi to naprawdę bardzo dobrze. Jest to zdecydowanie książka godna polecenia. Mam nadzieję, że długo nie będzie trzeba czekać na kontynuację.

Powieść ma mocny wstęp ...

Rozwiń

Zwiń

Zaczęłam tę powieść od przeczytania posłowia, w którym autorka podkreśla, że postanowiła dać głos Kajkeji, ponieważ we wszelakich wersjach Ramajany nie można się wiele o niej dowiedzieć. "Ramajana nie jest opowieścią statyczną. Jak każdy mit, ewoluuje ona i zmienia się wraz z każdym opowiedzeniem. Nawet dziś istnieje jako epos sanskrycki i jako setki tłumaczeń (...). Każda wersja mówi coś lekko odmiennego i nowego o tych znajomych postaciach." Oprócz tego w posłowiu są podane różne źródła, z których korzystała autorka i myślę, że warto się z tym zapoznać, aby mieć pełny obraz inspiracji oraz odstępstw od tekstu uważanego za oryginalny, mimo że nawet on bazuje na jeszcze wcześniejszych opowieściach.

"Kajkeji" to powieść nie o sile kobiet samej w sobie, ale o sile kobiety ambitnej, pragnącej samodzielnie wytyczać własne ścieżki i zostawić po sobie wyraźny ślad w świecie dominacji mężczyzn, który najzwyczajniej nie daje takich możliwości. Kajkeji chce sobie te możliwości stworzyć. Oczywiście nie jest w tym nieomylna i często mierzy się z własnymi porażkami. Moim zdaniem nie wywyższa się tu kobiet i nie dąży do degradacji mężczyzn, ale ukazuje prawdę na temat ludzi po prostu. Nie ma to znaczenia jakiej płci jesteś, w jaki sposób się określasz bądź tego nie robisz. Każdy chce mieć jakiś cel w życiu.

Bez jakichkolwiek zmian nigdy nie byłoby postępu i dla mnie Kajkeji jest takim symbolem zmiany. Jej historia to świetna analogia do ewolucji jaką przechodzi rola kobiet w społeczeństwie, jak również samego społeczeństwa. Można tu znaleźć naprawdę masę przekazu, ale nie tylko feministycznego. Równość jest piękną ideą i moim zdaniem warto do niej dążyć, choć zapewne nigdy nie będzie możliwe osiągnąć jej w pełni. Co nie znaczy, że trzeba się z tym pogodzić. Kajkeji nie porzuca swoich marzeń tylko dlatego, że jest trudno.

Dzięki temu, że narracja jest pierwszoosobowa czytelnik wie również, że autorka nie wykreowała Kajkeji jako "tej dobrej", a wszystkich innych jako "tych złych". Absolutnie. Moim zdaniem dziewczyna często podejmowała decyzje, które osobiście zaliczyłabym do szarej moralności. Korzystała z tego, co miała pod ręką i przez długi czas nie widziała, że sukcesy przesłaniają jej osąd. Ale jak to w życiu bywa, przekonała się o tym dość brutalnie. Chcę przez to powiedzieć, że postacie oraz cała opowieść nie są czarno-białe i trzeba podejść do nich krytycznie. Jest to książka godna polecenia i wbrew pozorom z fantastycznym akcentem, który może pozytywnie zaskoczyć. Polecam!

Zaczęłam tę powieść od przeczytania posłowia, w którym autorka podkreśla, że postanowiła dać głos Kajkeji, ponieważ we wszelakich wersjach Ramajany nie można się wiele o niej dowiedzieć. "Ramajana nie jest opowieścią statyczną. Jak każdy mit, ewoluuje ona i zmienia się wraz z każdym o...

Rozwiń

Zwiń

Początek tej książki czytało się niezwykle opornie z kilku powodów. Styl był dość sztywny, a udawał kwiecisty. Niektóre zdania ciągnęły się w nieskończoność, a ilość wyszukanych przymiotników powalała na kolana. Po przeczytaniu całej powieści, uważam też, że cały wstęp został napisany byle odklepać i przejść do kwintesencji, czyli relacji między postaciami. Tak więc ta strona militarna wyszła nieporadnie, ale za to ratuje ją kwestia stosunków międzynarodowych, na czym autorka się zna, ponieważ ma wykształcenie kierunkowe i było to wyraźnie zauważalne.

Najważniejszym elementem jest wątek od wrogów do kochanków i z ręką na sercu przyznaję, że napisano go świetnie. W końcu część "od wrogów" trwa na tyle długo, że jest to ekscytujące. Między bohaterami jest takie napięcie, że mogliby podpalić wszystko wokół. Otoczka magiczna, dworskie machinacje i utrzymywanie potężnych sekretów dobrze uzupełniały fabułę, która dzięki temu nie wyszła na płytką.

Powieść niekiedy zaskakuje humorem, a także subtelnością, jednak cały czas wybrzmiewa najważniejszy konflikt. Bo choć Talasyn i Alaric są zmuszeni do współpracy, a z nienawiści rodzi się namiętność, to nadal on jest odpowiedzialny za zagładę jej rodaków. Autorka również sprawnie przedstawia wewnętrzne rozterki bohaterów i ich nieporadność w nowej sytuacji.

Jeśli szukacie dobrze rozpisanego wątku od wrogów do kochanków, to będzie strzał w dziesiątkę. Warto dla niego pokonać najsłabszy pierwszy akt. Inspiracją do stworzenia tej przygody są postacie znane z uniwersum Star Wars, czyli Kylo i Rey. Fani powinni poczuć te klimat jeszcze bardziej i docenić nawiązania.

Początek tej książki czytało się niezwykle opornie z kilku powodów. Styl był dość sztywny, a udawał kwiecisty. Niektóre zdania ciągnęły się w nieskończoność, a ilość wyszukanych przymiotników powalała na kolana. Po przeczytaniu całej powieści, uważam też, że cały wstęp został napisany byle...

Rozwiń

Zwiń