Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spodziewałam się czegoś lepszego.

Spodziewałam się czegoś lepszego.

Główną bohaterką jest policjantka-wiedźma Dora Wilk, starająca się z całych sił pogodzić swoją stronę magiczną z ludzką. Nie zawsze się da, któraś strona zawsze będzie wygrana, a któraś poniesie stratę. Kiedy w świecie realnym czeka na nią kolejne przestępstwo oraz musi oczyścić swoje dobre imię, w świecie nadnaturalnych giną kolejne istoty magiczne. Wiedźma ma ręce pełne roboty, gdyż to ona musi odnaleźć winnych obu przestępstw. Aby samemu nie stać się kolejną ofiarą, Dora Wilk będzie musiała połączyć siły z Diabłem Mironem i Aniołem Joshuą. Cała trójka tworzy mieszankę wybuchową.

więcej na:
http://swiatawnimja.blogspot.com/2017/02/zodziej-dusz-aneta-jadowska.html

Główną bohaterką jest policjantka-wiedźma Dora Wilk, starająca się z całych sił pogodzić swoją stronę magiczną z ludzką. Nie zawsze się da, któraś strona zawsze będzie wygrana, a któraś poniesie stratę. Kiedy w świecie realnym czeka na nią kolejne przestępstwo oraz musi oczyścić swoje dobre imię, w świecie nadnaturalnych giną kolejne istoty magiczne. Wiedźma ma ręce pełne...

Furia mać to książka mocna, bezkompromisowa, szczera, nazywająca rzeczy po imieniu. Nie ma owijania w bawełnę, miłych słówek, jak trzeba to i talerzem się rzuci o ścianę, przeklnie i wódki napije. Dzięki temu jest właśnie taka prawdziwa i każdy może w niej odnaleźć swoją furię.

Główną bohaterką narracji jest kobieta Magda, która nie boi się powiedzieć co myśli, nie boi się narazić innym, ma gdzieś co inni powiedzą. Przecież zawsze znajdzie się ktoś kto wie lepiej, kogo racja jest bardziej mojsza. A do tego okrasza wszystko poczuciem humoru.

Magda złości się na wszystko i wszystkich- na szefa, męża, koleżankę, rodzinę, na siebie samą. Do furii doprowadza ją świat. Jest też Lena alter ego Magda-Leny, spokojna, opanowana, która się nie frustruje. Czasami Magda dopuszcza ją do głosu, ale nie często, a wtedy świat jest znośniejszy.

Czytając książkę mamy wrażenie jakbyśmy to my sami się wypowiadali, znajdziemy tam dużo własnej frustracji, furii. A to mężowi trzeba co pięć minut przypominać o wyniesieniu śmieci, o tym, że skarpetki same nie znajdą drogi do pralki, a to wujek przekonuje, że jego racja jest tą jedyną najwłaściwszą, a to żona truje zawsze wtedy kiedy nie powinna. Jak tutaj nie zwariować. A tak: wziąć książkę do ręki i czytać, czytać, czytać. A może rzucić talerzem o ścianę.

Furia mać daje nam możliwość popuszczenia trochę pary, furii, która wychodzi nam uszami. Mówi głośno to, czego sami boimy się powiedzieć, bo nie wypada, bo ktoś się obrazi. Rzuca za nas przekleństwami, talerzami, trzaska drzwiami.

W furii najdziemy pełno wściekłości, żalu, łez, smutku, niezrozumienia, wkurzenia, złości, która narasta każdego dnia, podsycana codziennością. Każdy z nas na pewno hoduje taką furie w sobie. Po przeczytaniu tej książki, którą pochłonęłam w jeden dzień, poczułam się spokojniejsza, jakbym faktycznie to ja rzucała talerzami o ścianę dla ukojenia nerwów.


http://swiatawnimja.blogspot.com/2017/01/furia-mac.html

Furia mać to książka mocna, bezkompromisowa, szczera, nazywająca rzeczy po imieniu. Nie ma owijania w bawełnę, miłych słówek, jak trzeba to i talerzem się rzuci o ścianę, przeklnie i wódki napije. Dzięki temu jest właśnie taka prawdziwa i każdy może w niej odnaleźć swoją furię.

Główną bohaterką narracji jest kobieta Magda, która nie boi się powiedzieć co myśli,...