Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna autobiograficzna historia, która wstrząsnęła mną do głębi. Autorka ukazuje przekrój całego swojego życia-od najmłodszych lat, które spędzała na usługiwaniu ojcu i liczeniu kroków, do momentu, kiedy jest już dojrzałą kobietą i ma siłę, by głośno mówić, o tym co dzieje się w muzułmańskich krajach. "Spalona żywcem" to opowieść o szukaniu siebie, próbach odnalezienia spokoju i o traumie, która nie pozwala nam normalnie funkcjonować. Książkę polecam każdemu, gdyż jest to lektura, która skłania do refleksji nad otaczającym nas światem.

Kolejna autobiograficzna historia, która wstrząsnęła mną do głębi. Autorka ukazuje przekrój całego swojego życia-od najmłodszych lat, które spędzała na usługiwaniu ojcu i liczeniu kroków, do momentu, kiedy jest już dojrzałą kobietą i ma siłę, by głośno mówić, o tym co dzieje się w muzułmańskich krajach. "Spalona żywcem" to opowieść o szukaniu siebie, próbach odnalezienia...

To rewelacyjny kryminał, który przypadł mi do gustu poprzez niespieszną narrację, nastrój niepewności i paranoi, świetnie skrojone postaci oraz sprawnie poprowadzoną intrygę. Anna Kańtoch umiejętnie nakreśliła obraz polskiego społeczeństwa i jego mentalności. Dużo w tym szarości, nijakości i beznadziei, ale także zła i mroku. Książka do końca trzyma w napięciu. Jest to pierwsza przeczytana przeze mnie powieść tej autorki i na pewno nie ostatnia.

To rewelacyjny kryminał, który przypadł mi do gustu poprzez niespieszną narrację, nastrój niepewności i paranoi, świetnie skrojone postaci oraz sprawnie poprowadzoną intrygę. Anna Kańtoch umiejętnie nakreśliła obraz polskiego społeczeństwa i jego mentalności. Dużo w tym szarości, nijakości i beznadziei, ale także zła i mroku. Książka do końca trzyma w napięciu. Jest to...

To pierwsza powieść Kate Morton, którą miałam okazję przeczytać. I muszę przyznać, że nie do końca pochłonęła mnie ta historia. Początek okazał się trochę nużący, ale zakończenie za to powaliło mnie na kolana. Czegoś takiego się nie spodziewałam. Mocną stroną powieści jest to, że autorka skupia się na relacjach rodzinnych i bazuje na tajemnicach. A jeśli chodzi o bohaterów to każdy z nich trzyma w sobie zaledwie kawałek historii, a stopniowe poznanie ich, pozwala ją mozolnie złożyć w całość.

To pierwsza powieść Kate Morton, którą miałam okazję przeczytać. I muszę przyznać, że nie do końca pochłonęła mnie ta historia. Początek okazał się trochę nużący, ale zakończenie za to powaliło mnie na kolana. Czegoś takiego się nie spodziewałam. Mocną stroną powieści jest to, że autorka skupia się na relacjach rodzinnych i bazuje na tajemnicach. A jeśli chodzi o bohaterów...

Jest to w miarę zgrabnie napisana i zagadkowa powieść, w której kluczową rolę odgrywają emocje. Ale mimo to, ta lektura mnie nie porwała. Owszem, czyta się ją szybko, bez pogłębionej refleksji, ale bez wielkiego zaangażowania. Dla mnie nakreślone portrety bohaterów nie są ani wyjątkowe, ani specjalnie ciekawe. Trudno się z nimi utożsamiać, ciężko ich polubić. Jedyne co ciekawi w tej książce, to odpowiedź na pytanie, kto popełnił zbrodnię.

Jest to w miarę zgrabnie napisana i zagadkowa powieść, w której kluczową rolę odgrywają emocje. Ale mimo to, ta lektura mnie nie porwała. Owszem, czyta się ją szybko, bez pogłębionej refleksji, ale bez wielkiego zaangażowania. Dla mnie nakreślone portrety bohaterów nie są ani wyjątkowe, ani specjalnie ciekawe. Trudno się z nimi utożsamiać, ciężko ich polubić. Jedyne co...

Po raz pierwszy przeczytałam tę książkę jako nastolatka i pamiętam, że już wtedy wywarła na mnie ogromne wrażenie. To pozycja, która szokuje i zostawia po sobie ślad gdzieś głęboko w umyśle. Historia Christiane jest niesamowicie kontrowersyjna, wzbudza w czytelniku głębokie poruszenie. Lektura bardzo wciąga – nie dość, że jest autentyczna, to jako zapis wypowiedzi daje możliwość zetknięcia się z żywym, nieprzewidywalnym językiem. Na pewno jest to książka warta niejednokrotnego przeczytania. Według mnie, nikt nie pozostanie wobec niej obojętnym.

Po raz pierwszy przeczytałam tę książkę jako nastolatka i pamiętam, że już wtedy wywarła na mnie ogromne wrażenie. To pozycja, która szokuje i zostawia po sobie ślad gdzieś głęboko w umyśle. Historia Christiane jest niesamowicie kontrowersyjna, wzbudza w czytelniku głębokie poruszenie. Lektura bardzo wciąga – nie dość, że jest autentyczna, to jako zapis wypowiedzi daje...

To pierwsza przeczytana przeze mnie książka Katarzyny Grocholi. Jest to wielowątkowa powieść, która wzbudziła moje zainteresowanie już od pierwszych stron. Poplątane losy, niepowodzenia i sukcesy opowiedziane są poważnie, ale także z humorem i sporą dawką optymizmu. Autorka wykreowała różnorodnych bohaterów, którzy na pierwszy rzut oka są sobie obcy, ale tak naprawdę mają ze sobą wiele wspólnego. Ich historie pozornie biegnące różnymi torami, tak naprawdę toczą się nieprawdopodobnie blisko siebie. A ich morałem jest przeznaczenie. Książka ta to powieść mądra, dojrzała, zmuszająca nas do myślenia i zastanowienia się nad własnym życiem.

To pierwsza przeczytana przeze mnie książka Katarzyny Grocholi. Jest to wielowątkowa powieść, która wzbudziła moje zainteresowanie już od pierwszych stron. Poplątane losy, niepowodzenia i sukcesy opowiedziane są poważnie, ale także z humorem i sporą dawką optymizmu. Autorka wykreowała różnorodnych bohaterów, którzy na pierwszy rzut oka są sobie obcy, ale tak naprawdę mają...

Moje pierwsze spotkanie z B.A.Paris i muszę stwierdzić, że mało udane. Przez połowę książki wydawało mi się, że czytam interesującą powieść. Niestety tak nie było. Minusy przewyższają plusy. Bezbarwni i nieciekawie wykreowani bohaterzy, zbyt naciągane i absurdalne zakończenie, to jedne z wielu wad tej książki. Lecz jednej rzeczy, której nie mogę odmówić autorce to pomysłu, dosyć intrygującego. Ale i tak zaliczam tę powieść do rozczarowującej i bez polotu.

Moje pierwsze spotkanie z B.A.Paris i muszę stwierdzić, że mało udane. Przez połowę książki wydawało mi się, że czytam interesującą powieść. Niestety tak nie było. Minusy przewyższają plusy. Bezbarwni i nieciekawie wykreowani bohaterzy, zbyt naciągane i absurdalne zakończenie, to jedne z wielu wad tej książki. Lecz jednej rzeczy, której nie mogę odmówić autorce to pomysłu,...

Książka szczególna, której nie można zdefiniować w jeden sposób. Jej postacie, język, opisane w niej sytuacje mieszają się jednocześnie z realizmem i fantastyką, magia jest tak oczywista, że ma się wrażenie, że i w naszym świecie jest ona możliwa. Autor opisuje wszystko w niezwykle plastyczny sposób, dzięki któremu można odnieść wrażenie jakby się słuchało opowieści starego gawędziarza, siedząc przy ognisku przez co książka jest jedyna w swoim rodzaju. To przepięknie opowiedziana historia o smutku, samotności, poszukiwaniu miłości i bliskości.

Książka szczególna, której nie można zdefiniować w jeden sposób. Jej postacie, język, opisane w niej sytuacje mieszają się jednocześnie z realizmem i fantastyką, magia jest tak oczywista, że ma się wrażenie, że i w naszym świecie jest ona możliwa. Autor opisuje wszystko w niezwykle plastyczny sposób, dzięki któremu można odnieść wrażenie jakby się słuchało opowieści starego...

Bezsprzecznie "Morfinę" można zaliczyć do genialnej i zapadającej w pamięć lektury na wysokim poziomie. Po prostu napisana jest po mistrzowsku. Twardoch rzucił na papier czytelnikom dzieło dojrzałe, kompletne i nieschematyczne. A brawurowy język i żywiołowa narracja, idzie w parze ze świetnie skonstruowaną fabułą. Dodam jeszcze, że jest to powieść, która uwodzi człowieka na wielu poziomach. Uwodzi również zagadka, kim jest narratorka. Jednak czytelnik musi na to pytanie odpowiedzieć sobie sam.

Bezsprzecznie "Morfinę" można zaliczyć do genialnej i zapadającej w pamięć lektury na wysokim poziomie. Po prostu napisana jest po mistrzowsku. Twardoch rzucił na papier czytelnikom dzieło dojrzałe, kompletne i nieschematyczne. A brawurowy język i żywiołowa narracja, idzie w parze ze świetnie skonstruowaną fabułą. Dodam jeszcze, że jest to powieść, która uwodzi człowieka na...

Jest to moja pierwsza powieść tego kalibru i o dziwo podobała mi się. To przepiękna i dogłębnie wzruszająca historia, która na długo pozostanie w mej pamięci. Nie będę pisać o czym jest ta powieść, gdyż wszystko zostało doskonale opisane przez moich przedmówców. Mogę jedynie dodać, że autorka pokazuje nam siłę marzeń, ale ubiera to w dość okrutny sposób.

Jest to moja pierwsza powieść tego kalibru i o dziwo podobała mi się. To przepiękna i dogłębnie wzruszająca historia, która na długo pozostanie w mej pamięci. Nie będę pisać o czym jest ta powieść, gdyż wszystko zostało doskonale opisane przez moich przedmówców. Mogę jedynie dodać, że autorka pokazuje nam siłę marzeń, ale ubiera to w dość okrutny sposób.

Wyjątkowa powieść łącząca w sobie elementy kryminału, powieści historycznej, obyczajowej, a nawet romansu. Doskonale oddaje realia życia w latach stalinowskich, będąc jednocześnie powieścią pewną przewrotnego uroku, poświęconą sile miłości. Książka pełna jest tajemnic, intryg, satysfakcjonującego napięcia i fabuły. Przeczytanie jej okazało się czystą przyjemnością.

Wyjątkowa powieść łącząca w sobie elementy kryminału, powieści historycznej, obyczajowej, a nawet romansu. Doskonale oddaje realia życia w latach stalinowskich, będąc jednocześnie powieścią pewną przewrotnego uroku, poświęconą sile miłości. Książka pełna jest tajemnic, intryg, satysfakcjonującego napięcia i fabuły. Przeczytanie jej okazało się czystą przyjemnością.

Muszę przyznać,że bardzo zaciekawiła mnie biografia Fridy Kahlo -niezwykłej artystki, której twórczość nawiązuje do kultury meksykańskiej i indiańskiej. Malując głównie autoportrety, w przejmujący sposób oddawała własne cierpienie i ból. Pełne pasji, nasycone barwami jej obrazy są owiane tajemnicą. Zupełnie tak jak Frida. Książkę czyta się z wielkim zainteresowaniem, gdyż postać Fridy Kahlo bardzo fascynuje.

Muszę przyznać,że bardzo zaciekawiła mnie biografia Fridy Kahlo -niezwykłej artystki, której twórczość nawiązuje do kultury meksykańskiej i indiańskiej. Malując głównie autoportrety, w przejmujący sposób oddawała własne cierpienie i ból. Pełne pasji, nasycone barwami jej obrazy są owiane tajemnicą. Zupełnie tak jak Frida. Książkę czyta się z wielkim zainteresowaniem, gdyż...

To zbiór refleksji i obserwacji pisarki na temat życia w Afryce, plemion, ich zwyczajów i nawyków. Powieść w zupełności autobiograficzna, w której autorka podkreśla w każdej chwili swoją fascynację Afryką, zarówno przyrodą jak i ludźmi. Książka ta na pewno nie będzie się wszystkim podobać. Mnie aż tak nie zachwyciła, ale miała swoje momenty. Przede wszystkim podobało mi się jak Karen Blixen pisze gawędziarskim, cudownym stylem. Stworzyła taki ciepły, przyjemny klimat. Sprawiła, że jej farma wydaje mi się rajem i czuję wiele sympatii do opisywanych tu ludzi. Nie przez przesłodzenie, ale właśnie dzięki ciepłu, jakie bije z "Pożegnania z Afryką" i miłości autorki do tego swojego utraconego skrawka Afryki. Ale zdarzały się również chwile, że powieściowe opisy mnie nużyły, a refleksje irytowały.

To zbiór refleksji i obserwacji pisarki na temat życia w Afryce, plemion, ich zwyczajów i nawyków. Powieść w zupełności autobiograficzna, w której autorka podkreśla w każdej chwili swoją fascynację Afryką, zarówno przyrodą jak i ludźmi. Książka ta na pewno nie będzie się wszystkim podobać. Mnie aż tak nie zachwyciła, ale miała swoje momenty. Przede wszystkim podobało mi się...