Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myron z Winem trafiają do mojego ulubionego duetu bohaterów książkowych.
Wyjątkowo ta książka Cobenowi się udała, barwni bohaterowie główni, intrygujący poboczni, zawiła intryga która prowadzi do multum bohaterów z których każdy coś ma na sumieniu i finał, którego się nie spodziewałem, podejrzewałem kilka osób, ale nie tego który okazał się zbrodniarzem.
Na zakończenie dodam ze czyta się jak film, bo masa dialogów, a takie książki uwielbiam najbardziej.

Myron z Winem trafiają do mojego ulubionego duetu bohaterów książkowych.
Wyjątkowo ta książka Cobenowi się udała, barwni bohaterowie główni, intrygujący poboczni, zawiła intryga która prowadzi do multum bohaterów z których każdy coś ma na sumieniu i finał, którego się nie spodziewałem, podejrzewałem kilka osób, ale nie tego który okazał się zbrodniarzem.
Na zakończenie...

Była by 8, ale ostatnie parę rozdziałów, które wszystko wyjaśniły, mocno mną wstrząsnęły, widać ze Coben ostatniego asa z rękawa, tego najmocniejszego, zawsze zostawia sobie na koniec :D
Jedyne do czego mogę się przyczepić, przez co planowałem dać 8, to dość sporo opisów, myśli głównego bohatera, które miejscami dla mnie były nudne do czytania, bo nic specjalnego do samej fabuły nie wnosiły, a bohater też przeciętny, by jego życie jakoś zbytnio mnie interesowało.
Po 2 książce Cobena, mam wrażenie ze autor wyjątkowo nienawidzi FBI, bo tak ich przedstawia, ze sam ich nie lubię, nic nie potrafią znaleźć, nerwowi jak nie wiem, a nawet usadzą się na niewinnego, byle zamknąć sprawę xD Do tego powrót na ledwie parę stron Josepha Pistillo, który niczym gestapo wydaje rozkazy :D

Była by 8, ale ostatnie parę rozdziałów, które wszystko wyjaśniły, mocno mną wstrząsnęły, widać ze Coben ostatniego asa z rękawa, tego najmocniejszego, zawsze zostawia sobie na koniec :D
Jedyne do czego mogę się przyczepić, przez co planowałem dać 8, to dość sporo opisów, myśli głównego bohatera, które miejscami dla mnie były nudne do czytania, bo nic specjalnego do samej...

Miałem dać 7, ale ostatnie 50 stron takiego tempa akcji nabrało, i zwrotów, ze podciągam do 8.
To moje 1 spotkanie z Czornyjem, a często o nim słyszałem, i w końcu postanowiłem sprawdzić czy mi przypadnie do gustu, i o dziwo przypadł.
Bohaterowie strasznie płytcy są, główny bohater tzn. komisarz Deryło, jako jedyny wypada dobrze ze wszystkich bohaterów, reszta to typowi idioci jacy występują w serialu "ojciec Mateusz" a sam Deryło przypomina mi Gebelsa z filmów "Pitbull" co mi pasuje, bo lubię takich twardych bohaterów.
Wielu narzekało ze Czornyja książki charakteryzują się ogromną brutalnością, szczerze, brutalnie jest, ale nie bez jakiejś przesady, dla kogoś kto jest wielbicielem filmowych horrorów, nie robi to zbytniego wrażenia, czytając brutalne opisy, możliwe ze dalsze jego książki są jeszcze mocniejsze :D
Niedosyt mam po zakończeniu, bo zapowiada ze to jeszcze nie koniec, nic tylko w najbliższym czasie brać się za kolejny tom :)

Miałem dać 7, ale ostatnie 50 stron takiego tempa akcji nabrało, i zwrotów, ze podciągam do 8.
To moje 1 spotkanie z Czornyjem, a często o nim słyszałem, i w końcu postanowiłem sprawdzić czy mi przypadnie do gustu, i o dziwo przypadł.
Bohaterowie strasznie płytcy są, główny bohater tzn. komisarz Deryło, jako jedyny wypada dobrze ze wszystkich bohaterów, reszta to typowi...

Jak poprzednie 2 zbiory plus prequel o Sandmanie mi się podobały, tak 3 tom już zdecydowanie słabiej, największy minus to mało tu Sandmana.
Najlepsze opowiadania to 1 Kaliope i 4 Farsa o Elemental Girl, 2 o kotach to jakiś nieśmieszny żart, chyba Gaiman jest wielkim fanem kotów ze cały rozdział im poświęcił, a 3 to spektakl teatralny z całkiem ciekawą widownią, ale nic specjalnego do uniwersum jak dla mnie to opowiadanie nie wniosło.

Jak poprzednie 2 zbiory plus prequel o Sandmanie mi się podobały, tak 3 tom już zdecydowanie słabiej, największy minus to mało tu Sandmana.
Najlepsze opowiadania to 1 Kaliope i 4 Farsa o Elemental Girl, 2 o kotach to jakiś nieśmieszny żart, chyba Gaiman jest wielkim fanem kotów ze cały rozdział im poświęcił, a 3 to spektakl teatralny z całkiem ciekawą widownią, ale nic...

Wyjątkowo jak dla mnie udany kryminał, z ciekawymi bohaterami, mordercą którego od samego początku, poznając jego metody mordów, nienawidzimy, i zakończeniem, po którym czuję osobiście niedosyt, bo za szybko się odbyło.
Niby główna bohaterką jest Rizzoli, ale w 1 tomie za dużo to jej nie było, co mnie w sumie uszczęśliwia, bo zdecydowanie bardziej polubiłem detektywa Moora, niż bohaterkę całej serii, która jak dla mnie, jest strasznie irytująca tą postawą, ze wszyscy na nią się uwzięli, tylko ona nie winna.
Bardzo przypadły mi do gustu rozdziały poświęcone medycynie, a mianowicie operacje, które dość dokładnie opisane, mam nadzieję ze cała seria będzie w sobie trochę takowych zawierała, i jak najwięcej scen z Detektywem Moorem :D

Wyjątkowo jak dla mnie udany kryminał, z ciekawymi bohaterami, mordercą którego od samego początku, poznając jego metody mordów, nienawidzimy, i zakończeniem, po którym czuję osobiście niedosyt, bo za szybko się odbyło.
Niby główna bohaterką jest Rizzoli, ale w 1 tomie za dużo to jej nie było, co mnie w sumie uszczęśliwia, bo zdecydowanie bardziej polubiłem detektywa Moora,...

Za dużo wygłupów 2 bliźniaczek, jak samej grozy, dopiero gdzieś od 90 strony zaczyna się robić ciekawie. Laleczka nie powiem, udanie napisana, chodź skupia się nie na tej, co trzeba.

Za dużo wygłupów 2 bliźniaczek, jak samej grozy, dopiero gdzieś od 90 strony zaczyna się robić ciekawie. Laleczka nie powiem, udanie napisana, chodź skupia się nie na tej, co trzeba.

Ostatni tom 1 serii z tego uniwersum.
Przyjemnie się czytało tą serie, chodź mocno młodzieżowa, to ma swoje momenty smutne jak i radosne, barwni bohaterowie, ciekawy, chodź trochę mały świat. Najważniejsze ze jak dla mnie seria nie jest nudna, przez to ze średnia ilość stron każdego tomu to 220-250 stron, to akcja szybko leci. Polecam dla fanów fantasy.

Ostatni tom 1 serii z tego uniwersum.
Przyjemnie się czytało tą serie, chodź mocno młodzieżowa, to ma swoje momenty smutne jak i radosne, barwni bohaterowie, ciekawy, chodź trochę mały świat. Najważniejsze ze jak dla mnie seria nie jest nudna, przez to ze średnia ilość stron każdego tomu to 220-250 stron, to akcja szybko leci. Polecam dla fanów fantasy.

Wyglądem to istny majstersztyk, sporo spędzałem czasu nie na samym czytaniu, a oglądaniem stron, a jest na co popatrzeć :)

Wyglądem to istny majstersztyk, sporo spędzałem czasu nie na samym czytaniu, a oglądaniem stron, a jest na co popatrzeć :)

Przez całą książkę człowiek czekał na ciekawe wydarzenia z tej partyzantki, i się nie doczekał, powoli Griffin idzie po łebkach i skupia się bardziej na walce kogutów w postaci tych na najwyższym szczeblu władzy w armii USA, jak na samych działaniach wojennych, a szkoda, bo poprzednie tomy tej serii, jak zapamiętałem, miały to bardziej zrównoważone, i zdecydowanie więcej humoru miały.

Przez całą książkę człowiek czekał na ciekawe wydarzenia z tej partyzantki, i się nie doczekał, powoli Griffin idzie po łebkach i skupia się bardziej na walce kogutów w postaci tych na najwyższym szczeblu władzy w armii USA, jak na samych działaniach wojennych, a szkoda, bo poprzednie tomy tej serii, jak zapamiętałem, miały to bardziej zrównoważone, i zdecydowanie więcej...

Wyjątkowo w szkole tej lektury moja klasa nie przerabiała, co mnie mocno teraz dziwi, ze wszystkich lektur które czytałem, (poezje najgorzej wspominam, bo nawet jako dorosły, niezbyt lubię ten styl wierszowy czytać :D) Tajemniczy Ogród jest najlepsza lekturą jaką poznałem.
Książka jest idealna do czytania w każdym wieku, czytając o tym ogrodzie, o pięknej zieleni, zwierzętach, wrzosowisku, aż czuje się ten zapach zieleni, kwiatów itp.
Sam za oknem mam typową dla ostatnimi latami zimy, pochmurne plenery bez ani kropli słońca, przy czym ta książka chociaż w jakimś stopniu moje samopoczucie poprawiała :D
Była by pełna 10, gdyby zakończenie bardziej rozbudowali, a tak mam wrażenie ze na szybko one napisane.

Wyjątkowo w szkole tej lektury moja klasa nie przerabiała, co mnie mocno teraz dziwi, ze wszystkich lektur które czytałem, (poezje najgorzej wspominam, bo nawet jako dorosły, niezbyt lubię ten styl wierszowy czytać :D) Tajemniczy Ogród jest najlepsza lekturą jaką poznałem.
Książka jest idealna do czytania w każdym wieku, czytając o tym ogrodzie, o pięknej zieleni,...

Nie spodziewałem się ze aż tak ta książka mi się spodoba, na początku bohaterowie mnie irytowali, w sumie nie dziwne, osobiście typowych łotrów niezbyt lubię, niezbyt udanie im życzę itp.
Ale po dłuższym ich poznaniu, bobudek jakie nimi kierują, zwłaszcza przeszłość głównego bohatera Kaza Brekkera, zdecydowanie zacząłem mu kibicować.
Świat jaki tutaj mamy, bardzo mi przypadł do gustu, choć mamy tu magię, bardzo świat przypomina erę wiktoriańską, aż miejscami Ketterdam mocno przypominał mi grę Dishonored (o ile ktoś w nią grał, to zrozumie o co mi chodzi :D)
Akcja w tytułowym Lodowym Dworze... to trzeba przeczytać :) to co tam się wyrabiało, wyjątkowo trzymało aż do grubego szokującego finału.
Jedyne co mi mocno w książce przeszkadzało, przez co 9 nie mogę dać, to wiek bohaterów na który już ktoś niżej też narzekał, zachowanie bohaterów, ich dojrzałość itp. nie pasuje do wieku, gdyby mieli po 24-25 lat to ok, ale nie nastolatkowie... można to co prawda tłumaczyć ze brutalne miasto ich na dorosłych wychowało itp. ale ja takiego tłumaczenia nie kupuję :D
Przymykając oko na ten marudzący minus :D gorąco polecam, czytałem ze jest przed tą malutką 2 książkową serią trylogia Griszów, ja bez jej znajomości bez problemu odnalazłem się w tym świecie, więc kto się zastanawia, warto sięgnąć i zagłębić się w świat wyrzutków brutalnego miasta :)
A ja zabieram się za tom 2 bo zakończenie 1 wręcz do tego zachęca.

Nie spodziewałem się ze aż tak ta książka mi się spodoba, na początku bohaterowie mnie irytowali, w sumie nie dziwne, osobiście typowych łotrów niezbyt lubię, niezbyt udanie im życzę itp.
Ale po dłuższym ich poznaniu, bobudek jakie nimi kierują, zwłaszcza przeszłość głównego bohatera Kaza Brekkera, zdecydowanie zacząłem mu kibicować.
Świat jaki tutaj mamy, bardzo mi...

Czytając tył okładki, nie spodziewałem się tego, co mi książka zaserwuje, od początku, do końca jest nieprzewidywalna, z rozdziału na rozdział takie zwroty akcji, ze oderwać się nie można. Zakończenia myślę, ze dosłownie nikt nie będzie się spodziewał, bo każdy rozdział co innego nasuwa, a i tak ostatecznie nas zakończenie zamuruje na amen :D Sama książka choć mocno mnie wciągnęła, daję jej jedynie 8, bo jednak chętnie poznał bym jak to się ostatecznie zakończy przygoda Marcji.
Książka u mnie w nowym oddziale dla młodzieży od lutego 2021 roku leżała, smutno ze młodzież olewa książki, a ta wyjątkowo, moim zdaniem, powinna być przez każdego przeczytana, daje wiedzę o chorobach, o którym mało wiemy, a wbrew pozorom możemy się spotykać często, zwłaszcza młodzież może, choć nie koniecznie, nauczyła by się szanować rówieśników, którzy nie są zdrowi jak inny wokoło, a tak samo zasługują na szacunek jak każdy z nas.
Sam często widzę, jak dzieci, młodzież, a nawet nie raz dorośli, z osób chorych, niepełnosprawnych itp. się nabijają, naśmiewają, a nie wiedzą ze swoim zachowaniem mocno krzywdzą 2 osobę, a nikt nie wie co każdego z nas w życiu czeka.
Na koniec gorąco polecam każdemu tą książkę, czy to młodzieży, czy dorosłym, nie wstydźcie się zajść do młodzieżowej biblioteki, aby wypożyczyć książkę, która wbrew pozorom może okazać się na prawdę atrakcyjną lekturą.

Czytając tył okładki, nie spodziewałem się tego, co mi książka zaserwuje, od początku, do końca jest nieprzewidywalna, z rozdziału na rozdział takie zwroty akcji, ze oderwać się nie można. Zakończenia myślę, ze dosłownie nikt nie będzie się spodziewał, bo każdy rozdział co innego nasuwa, a i tak ostatecznie nas zakończenie zamuruje na amen :D Sama książka choć mocno mnie...

Początek zapowiadał na poważną opowieść o życiu z wiedzą ze mamy raka, potem to z poważnej opowieści przeszło na czystą fantazje, nieba i piekła, ale nie to o ocenie niskiej zadecydowało, a słabi bohaterowie, o których autorka mało co napisała, nie rozwinęła charakteru ich, ledwie coś więcej tylko o głównej bohaterce napisano, ale to i tak za mało. Na koniec ostatni rozdział, który jak dla mnie nic nie wnosi do powieści, co najwyżej 2 książkę z innymi bohaterami, która była by kalką poprzedniej.

Początek zapowiadał na poważną opowieść o życiu z wiedzą ze mamy raka, potem to z poważnej opowieści przeszło na czystą fantazje, nieba i piekła, ale nie to o ocenie niskiej zadecydowało, a słabi bohaterowie, o których autorka mało co napisała, nie rozwinęła charakteru ich, ledwie coś więcej tylko o głównej bohaterce napisano, ale to i tak za mało. Na koniec ostatni...

Zastanawiały mnie niezbyt przychylne opinie na temat 5 tomu jak i finału, 5 tom ogromnie mi się spodobał, a zwłaszcza finał jaki we mnie szok wywołał, finał również szok powodował, ale też irytacja w jaką stronę ten finał został poprowadzony... Bohaterów zmiany też mi się nie spodobały, przez co przestałem ich lubić, jedynie Will, Steph i ekipa komandosów dalej pozostali fajnymi bohaterami. Autor niby zwala winę na wydawcę za kierunek w jakim seria poszła, ale to nie wydawca pisał, a autor, więc sam jest temu winny. Na koniec Epilog, nie będę spojlerował, ale to co na ostatniej stronie autor napisał, psuje jeszcze bardziej zakończenie, które i tak dla mnie jest całkiem wyssane z palca, nie powiem, sama książka ostro mnie wciągnęła, zwłaszcza ostatnie 150stron, ale nie jestem w stanie zdzierżyć tego, jak autor poprowadził finał.

Zastanawiały mnie niezbyt przychylne opinie na temat 5 tomu jak i finału, 5 tom ogromnie mi się spodobał, a zwłaszcza finał jaki we mnie szok wywołał, finał również szok powodował, ale też irytacja w jaką stronę ten finał został poprowadzony... Bohaterów zmiany też mi się nie spodobały, przez co przestałem ich lubić, jedynie Will, Steph i ekipa komandosów dalej pozostali...

Niektórzy widzę narzekają na kierunek w jakim fabułę poprowadzono, mnie ona odpowiada, choć nie powiem, tego nie spodziewałem się, ale na końcu w 2 stronach autor wyjaśnia czyja to zasługa :D Sama książka ma super momenty, nowi bohaterowie bardzo mi się spodobali, zakończenie... które na bardzo długo zostanie w mojej pamięci :(

Niektórzy widzę narzekają na kierunek w jakim fabułę poprowadzono, mnie ona odpowiada, choć nie powiem, tego nie spodziewałem się, ale na końcu w 2 stronach autor wyjaśnia czyja to zasługa :D Sama książka ma super momenty, nowi bohaterowie bardzo mi się spodobali, zakończenie... które na bardzo długo zostanie w mojej pamięci :(