Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Czy nie jest cudem sama przyjaźń – znalezienie drugiej osoby, która samotny świat czyni mniej samotnym?"

Są takie książki, o których nie da się wiele pisać. Wywierają wpływ na czytelnika, zmuszają do głębokich refleksji i przemyśleń. Zostają w głowie na długo i dobre kilka dni po przeczytaniu nie da się od nich oderwać myśli. Właśnie taką książką jest "Małe życie"

Po powieść sięgnęłam głównie ze względu na miejsce akcji- od dawna chciałam przeczytać pozycję, której fabuła toczy się w Nowym Yorku. Pragnęłam przenieść się na Fifth Avenue, Brooklyn, poczuć klimat miasta czy poznać nowojorczyków. Choć książka Hany Yanagihara pozwoliła mi przeżyć niezapomniane chwile w mieszkaniu przy Lispenard Street, Greene Streed czy SoHo "Małe życie" zachwyciło mnie wspaniałą, dobrze przemyślaną fabułą, świetnym stylem pisania autorki i perfekcyjnie wykreowanymi bohaterami.

"Małe życie" to książka poświęcona losom czwórki przyjaciół- Malcolma, JB, Willema i skrytego Jude'a. Początkowo poznajemy ich jako młodych, ambitnych absolwentów szkół, którzy przyjeżdżają do Nowego Yorku licząc na szczęście i spełnienie marzeń w mieście, które nigdy nie śpi. Każdy z nich ma swoje cele, które chce osiągnąć, każdy z nich ma jakieś priorytety w życiu. Z czasem okazuje się, że dorosłość nie jest tak wspaniała, jak im się wydawało. Możemy obserwować, jak bohaterowie radzą sobie w trudnych sytuacjach, jak z czasem dorastają, zmieniają się, kłócą, godzą, widzimy jak praca i codzienne obowiązki wpływają na kontakty między nimi.

Głównym wątkiem książki jest jednak historia Jude'a- najbardziej skrytego, samotnego i cichego bohatera. Nie miał rodziców, wychowywany był w klasztorze, a potem w domu dziecka, a jednak ukończył studia i został szanowanym prawnikiem. Jak do tego doszło? Jakie tajemnice Jude kryje przed swoimi przyjaciółmi? Tego wszystkiego dowiadujemy się w trakcie czytania "Małego życia". Autorka powoli i systematycznie dostarcza nam urywki historii, która z czasem tworzy jedną, spójną całość, która uzasadnia zachowania jednego z przyjaciół.

Książka porusza tematy dotyczące codzienności, takie, z którymi spotykamy się na codzień- przyjaźń, która mimo wszelkich kłótni i sporów jest prawdziwa, w której osoby są zdolne do wszelkich poświęceń, aby zapewnić bezpieczeństwo i otoczyć innych opieką. Miłość, która tutaj ukazania jest nie pod kątem romansów, a raczej realnych relacji międzyludzkich, pokazana jako ciepła, bezwarunkowa, nieskończona. Znajdziemy też opis depresji, problemów z akceptacją samego siebie, żałobę po stracie bliskiej osoby. Momentami "Małe życie" pokazuje życie jako brutalne i okropne, tak, że czasami czytając człowiek staje się przybity. To w takich momentach książka na prawdę trafia do czytelnika.

Myślę, że każdy powinien przeczytać "Małe życie". Jest to powieść, w której każdy odnajdzie siebie, utożsami się z bohaterami i odnajdzie wiele prawd życiowych. Czytając będziecie śmiać się i płakać na przemian, będą momenty szczęśliwe, ale bedą także momenty gorsze. Mogę jednak zapewnić, że nie pożałujecie przeczytania "Małego życia"

"Czy nie jest cudem sama przyjaźń – znalezienie drugiej osoby, która samotny świat czyni mniej samotnym?"

Są takie książki, o których nie da się wiele pisać. Wywierają wpływ na czytelnika, zmuszają do głębokich refleksji i przemyśleń. Zostają w głowie na długo i dobre kilka dni po przeczytaniu nie da się od nich oderwać myśli. Właśnie taką książką jest "Małe życie"

Po...