Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawostka obyczajowa, mały prztyczek w nos dla głosicieli moralnego upadku współczesności i opiewania starych dobrych czasów. I w sumie tyle. To po prostu mało kreatywna, trochę infantylnie opisana pornografia. Kiedyś rzeczywiście oba opowiadania mogły wzbudzać kontrowersje, dzisiaj wypadają zdecydowanie blado.

Ciekawostka obyczajowa, mały prztyczek w nos dla głosicieli moralnego upadku współczesności i opiewania starych dobrych czasów. I w sumie tyle. To po prostu mało kreatywna, trochę infantylnie opisana pornografia. Kiedyś rzeczywiście oba opowiadania mogły wzbudzać kontrowersje, dzisiaj wypadają zdecydowanie blado.

Dawno temu, jeszcze za lat dość szczenięcych, oglądałam film na podstawie tej książki. I podobał mi się bardzo. Kiedy natrafiłam w bibliotece na znajomy tytuł, nie wahałam się specjalnie długo. Szukałam czegoś lekkiego na wakacje i mając w pamięci dobre wrażenie po seansie, postawiłam na ślepy strzał.

O rany, jak się zawiodłam!

Książka to w zasadzie zbiór stereotypów o kobietach i mężczyznach, przeplatany od czasu do czasu dobrym gagiem, niestety najczęściej ze zmarnowanym potencjałem. Przyznaję, są dobre momenty (jak na przykład scena przygotowań do randki), ale w większości to chaos, wykorzystujący bardzo ograne rozwiązania. Poziom absurdu czasami wzlatywał na poziomy, w których przestawał być śmieszny, a zaczynał zastanawiać, jak to w ogóle możliwe. Tylko sympatycznej głównej bohaterki i jej pięknego imienia szkoda.

Dawno temu, jeszcze za lat dość szczenięcych, oglądałam film na podstawie tej książki. I podobał mi się bardzo. Kiedy natrafiłam w bibliotece na znajomy tytuł, nie wahałam się specjalnie długo. Szukałam czegoś lekkiego na wakacje i mając w pamięci dobre wrażenie po seansie, postawiłam na ślepy strzał.

O rany, jak się zawiodłam!

Książka to w zasadzie zbiór stereotypów o...

Czytywałam lepsze fan fiction z gatunku pwp (porn without plot) niż to wydane drukiem gówno. Jak sobie pomyślę, że ta sama osoba stworzyła moje ukochane Kroniki Wampirów, robi mi się słabo z niedowierzania.

Czytywałam lepsze fan fiction z gatunku pwp (porn without plot) niż to wydane drukiem gówno. Jak sobie pomyślę, że ta sama osoba stworzyła moje ukochane Kroniki Wampirów, robi mi się słabo z niedowierzania.

"- Wyważ drzwi - wyszeptała - drzwi dziewictwa. Otwórz je, jestem na zawsze twoja."
"- Weź mnie, lordzie Rutherford - syknęła. - Zanurz swój sztylet w mą duszę."
Nie, to nie cytaty z kioskowego harlequinu za grosze. To cytaty z tej książki. Lubię styl Rice, lubię nawet jej natchnioną egzaltację, ale w "Mumii" i za dużo tego, i zwyczajnie taki język nie pasuje. To i wszechobecne miłosne afery zwyczajnie zabiły fabułę. A miała potencjał, i to jaki! Nieśmiertelne, potężne istoty, groza zderzenia nowoczesnego świata z mroczną magią starożytności, zakazana miłość, rodzinne machlojki... Niestety, z rozwojem opowieści dla autorki bardziej ważne staje się to, kto z kim się kochał i nawet powrót do cięższej atmosfery pod koniec książki nie jest w stanie zrekompensować niesmaku. Ramzes z Julie, Ramzes z Kleopatrą, Henry z kochankami, Kleopatra z Aleksem, Elliott z Henrym, Kleopatra z kim popadnie... - co z tego, że istnieje eliksir dający nieśmiertelność jak można się poseksić albo sekszenie się powspominać?

"- Wyważ drzwi - wyszeptała - drzwi dziewictwa. Otwórz je, jestem na zawsze twoja."
"- Weź mnie, lordzie Rutherford - syknęła. - Zanurz swój sztylet w mą duszę."
Nie, to nie cytaty z kioskowego harlequinu za grosze. To cytaty z tej książki. Lubię styl Rice, lubię nawet jej natchnioną egzaltację, ale w "Mumii" i za dużo tego, i zwyczajnie taki język nie pasuje. To i...