Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko mi coś napisać - jestem świeżo po lekturze książki która zahipnotyzowała mnie na kilka dni i nie dała mi spokoju, aż nie skończyłem. Sięgnąłem po nią po filmie "Ostatnia rodzina", który jest jak wersja demo tej książki. Wspaniała, smutna, mocna lektura.

Ciężko mi coś napisać - jestem świeżo po lekturze książki która zahipnotyzowała mnie na kilka dni i nie dała mi spokoju, aż nie skończyłem. Sięgnąłem po nią po filmie "Ostatnia rodzina", który jest jak wersja demo tej książki. Wspaniała, smutna, mocna lektura.

Ta książka jest jak sam Teatr Korez, a więc bawi, uczy i wzrusza. Jako chorzowianin dodatkowym magnesem były dla mnie różne smaczki na początku książki. Wiedziałem, że Mirosław Neinert jest ciekawą postacią, ale że aż tak? ;) Przeczytana w ekspresowym tempie.

Ta książka jest jak sam Teatr Korez, a więc bawi, uczy i wzrusza. Jako chorzowianin dodatkowym magnesem były dla mnie różne smaczki na początku książki. Wiedziałem, że Mirosław Neinert jest ciekawą postacią, ale że aż tak? ;) Przeczytana w ekspresowym tempie.

Petarda. Książka chwyta czytelnika na początku i nie puszcza do samego końca, a końcówka książki to przejażdżka na rollercoasterze. W książce Twardoch stworzył cudowny wachlarz postaci, które są bardzo realistyczne, plastyczne i sugestywne. Historia jest opowiedziana bardzo sprawnie, powiedziałbym nawet ze filmowo.

Petarda. Książka chwyta czytelnika na początku i nie puszcza do samego końca, a końcówka książki to przejażdżka na rollercoasterze. W książce Twardoch stworzył cudowny wachlarz postaci, które są bardzo realistyczne, plastyczne i sugestywne. Historia jest opowiedziana bardzo sprawnie, powiedziałbym nawet ze filmowo.

Na samym początku książki miałem wrażenie, że autor musiał się na nowo wkręcić w historię, w te postacie, w ten rytm - albo to może ja. Potem odpaliłem jak zawsze Maxa Richtera (Memory House) w słuchawkach i zaskoczyło jak z Królem. Twardoch jest dla mnie geniuszem. Żaden inny autor nie jest w stanie tak mnie poruszyć, wciągnąć i przejąć. Ten nerwowy, szaleńczy i pędzący styl jest nie do podrobienia. Bardzo dobra książka. Żal że już ją skończyłem.

Na samym początku książki miałem wrażenie, że autor musiał się na nowo wkręcić w historię, w te postacie, w ten rytm - albo to może ja. Potem odpaliłem jak zawsze Maxa Richtera (Memory House) w słuchawkach i zaskoczyło jak z Królem. Twardoch jest dla mnie geniuszem. Żaden inny autor nie jest w stanie tak mnie poruszyć, wciągnąć i przejąć. Ten nerwowy, szaleńczy i pędzący...

Kocham Panią Pani Doroto i mam tak samo jak Pani. Najbardziej poetycka książka Doroty. Każdy rozdział jest jak dobrze namalowany obraz. Tylko Dorota pisze w taki sposób w jaki sam chciałbym pisać gdybym umiał, widzi rzeczy które wydaje mi się że tylko ja widzę i czuje w sposób w jaki ja czuję.

Kocham Panią Pani Doroto i mam tak samo jak Pani. Najbardziej poetycka książka Doroty. Każdy rozdział jest jak dobrze namalowany obraz. Tylko Dorota pisze w taki sposób w jaki sam chciałbym pisać gdybym umiał, widzi rzeczy które wydaje mi się że tylko ja widzę i czuje w sposób w jaki ja czuję.