Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Czarownice nie płoną" to pierwsza książka Jenny Blackhurst, po którą sięgnęłam (dziękuję wydawnictwu za możliwość jej przeczytania!) i nie zawiodłam się.
Czytając zagraniczne recenzje liczyłam na powieść niepokojącą, powodującą gęsią skórkę podczas czytania i tego właśnie doświadczyłam. Narratorkami są dwie główne bohaterki, Imogen - która powraca do swojego rodzinnego miasta jako już dorosła kobieta po tajemniczych przejściach i Ellie - jedyna ocalała z pożaru gdzie zginęli jej rodzice i brat, dziewczynka uważana przez ludzi z miasteczka za dziecko dziwne, wokół którego często zdarzają się niewytłumaczalne wypadki. Losy dwóch bohaterek splatają się w bardzo ciekawy sposób.
Autorka ma lekkie pióro, umie trzymać czytelnika w napięciu niemal od pierwszej strony; troszkę mi przeszkadzały tak krótkie rozdziały (2-3 strony), jednak tutaj rozumiem zamysł żonglowania narratorkami, co nadawało książce ekspresji. Po przeczytaniu 2/3 książki domyślałam się, jakie zakończenie chodzi po głowie autorce i miałam rację, jednak kilka ostatnich stron jednak mnie zaskoczyło; zakończenie jest bardzo nieoczywiste i otwarte, a takie lubię najbardziej. Na pewno sięgnę po inne powieści spod pióra tej autorki i wszystkim polecam!

"Czarownice nie płoną" to pierwsza książka Jenny Blackhurst, po którą sięgnęłam (dziękuję wydawnictwu za możliwość jej przeczytania!) i nie zawiodłam się.
Czytając zagraniczne recenzje liczyłam na powieść niepokojącą, powodującą gęsią skórkę podczas czytania i tego właśnie doświadczyłam. Narratorkami są dwie główne bohaterki, Imogen - która powraca do swojego rodzinnego...

Po pierwsze - dziękuję wydawnictwu Vesper za to piękne wznowienie, rysunki są niesamowite, całe wydanie -piękne! Po tak wydane książki aż chętniej się sięga i klasyka grozy przyciąga nie tylko zapaleńców.

Co do książki jest taka, jaka powinna być klasyczna groza - niepokojąca, trochę straszna, napisana pięknym językiem w którym czytelnik może się zanurzyć. Cały pomysł na powieść bardzo mi odpowiada i pomimo zaledwie 200 stron (wliczając strony pokryte grafikami) mamy tu zamkniętą historię, bohaterów z którymi możemy się utożsamić i nieodkryte, którego możemy się obawiać. Świetna, polecam!

Po pierwsze - dziękuję wydawnictwu Vesper za to piękne wznowienie, rysunki są niesamowite, całe wydanie -piękne! Po tak wydane książki aż chętniej się sięga i klasyka grozy przyciąga nie tylko zapaleńców.

Co do książki jest taka, jaka powinna być klasyczna groza - niepokojąca, trochę straszna, napisana pięknym językiem w którym czytelnik może się zanurzyć. Cały pomysł na...