Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z najniezwyklejszych książek, jakie kiedykolwiek czytałam!
Pisać o niej nie będę, bo nie potrafię.

Jedna z najniezwyklejszych książek, jakie kiedykolwiek czytałam!
Pisać o niej nie będę, bo nie potrafię.

Po prostu polecam!

Po prostu polecam!

Dołączam do Klubu Pickwicka!

Dołączam do Klubu Pickwicka!

Chyba powinnam docenić, że autorki usilnie usiłowały zniżyć się do mojego, tj. nastolatki, poziomu. Ale, niestety, jestem na takie zabiegi kompletnie nieczuła i nie radzę nikomu zniżać się do poziomu autorek i czytać tych bzdur.

Chyba powinnam docenić, że autorki usilnie usiłowały zniżyć się do mojego, tj. nastolatki, poziomu. Ale, niestety, jestem na takie zabiegi kompletnie nieczuła i nie radzę nikomu zniżać się do poziomu autorek i czytać tych bzdur.

Czy istnieją słowa potrafiące opisać moją więź, jaką jestem związana z tą książką??? Będę teraz spała z tą książką pod poduszką, w szkole chodziła z nią pod pachą, a podczas posiłków położę ją obok siebie na stole i, przeżuwając, będę czule gładzić jej okładkę.

Czytałam ją do późna w nocy, zapominając o wszelkich panujących w moim domu zasadach, potargana, z rumieńcem na policzkach i ogniem w oku. Ale, gdyby ktoś zarzucił mi złamanie zasad, oponowałabym, opierałabym się rękami i nogami. Kiedy czytałam, nie istniał mój dom, nie istniały zasady ani Zasady. Istniał za to Ged, czcigodna Wyspa Mędrców, Mistrz Odźwierny, smoki z Pendoru, wzburzone fale Morza Otwartego, Dłonie i Cień. O, tak, Cień był realny, aż nazbyt realny...

Was, krytyków, proszę o wybaczenie mi zachwytów, ale nie potrafię inaczej!

Czy istnieją słowa potrafiące opisać moją więź, jaką jestem związana z tą książką??? Będę teraz spała z tą książką pod poduszką, w szkole chodziła z nią pod pachą, a podczas posiłków położę ją obok siebie na stole i, przeżuwając, będę czule gładzić jej okładkę.

Czytałam ją do późna w nocy, zapominając o wszelkich panujących w moim domu zasadach, potargana, z rumieńcem na...

Jak każde ze śledztw obdarzonego wybitnymi zdolnościami Sherlocka Holmesa, historia odznacza się częstymi zwrotami akcji, drwinami z nieświadomego czytelnika, który już zaczynał puszyć się jak paw, że uprzedził słynnego detektywa w rozwikłaniu zagadki, i zaskakującym zakończeniem.
Jednak ta ma coś jeszcze... Czytając, niemal stałam samotnie na opustoszałym, ponurym wrzosowisku i słyszałam mrożące krew w żyłach wycie upiornego psa...

Jak każde ze śledztw obdarzonego wybitnymi zdolnościami Sherlocka Holmesa, historia odznacza się częstymi zwrotami akcji, drwinami z nieświadomego czytelnika, który już zaczynał puszyć się jak paw, że uprzedził słynnego detektywa w rozwikłaniu zagadki, i zaskakującym zakończeniem.
Jednak ta ma coś jeszcze... Czytając, niemal stałam samotnie na opustoszałym, ponurym...

Wspaniała książka z ciekawymi wykładami o historii filozofii i wciągającą fabułą. Mimo że akcja zajmuje tylko pół książki, i tak bardzo mi się podobało. Nigdy nie sądziłam, że z takim zaangażowaniem będę czytała podręcznik filozofii. :-)

Wspaniała książka z ciekawymi wykładami o historii filozofii i wciągającą fabułą. Mimo że akcja zajmuje tylko pół książki, i tak bardzo mi się podobało. Nigdy nie sądziłam, że z takim zaangażowaniem będę czytała podręcznik filozofii. :-)

Poruszająca opowieść o trzech niezwykłych członkach "Szarych Szeregów".

Poruszająca opowieść o trzech niezwykłych członkach "Szarych Szeregów".

Pusty, szpitalny korytarz, pielęgniarki w białych fartuchach, ciocia Róża, chłopiec, któremu zostało dziesięć dni życia... Wzruszająca książka o tym, jak dziesięć dni może zamienić się w sto lat, a siedmioletnie dziecko w staruszka. Momentami zabawna, momentami tragiczna, a dzięki temu przepiękna opowieść.

Pusty, szpitalny korytarz, pielęgniarki w białych fartuchach, ciocia Róża, chłopiec, któremu zostało dziesięć dni życia... Wzruszająca książka o tym, jak dziesięć dni może zamienić się w sto lat, a siedmioletnie dziecko w staruszka. Momentami zabawna, momentami tragiczna, a dzięki temu przepiękna opowieść.

Chyba najsłynniejszy (obok Hamleta) dramat Williama Szekspira, a można też powiedzieć : najsłynniejszy dramat wszechczasów i nie będzie to przesada.

Chyba najsłynniejszy (obok Hamleta) dramat Williama Szekspira, a można też powiedzieć : najsłynniejszy dramat wszechczasów i nie będzie to przesada.

Należy poważnie się zastanowić, zanim opisze się tę książkę jakimś dobrze brzmiącym stereotypem. Zacznę jednak i zobaczę, co z tego wyjdzie...
Piękna. Piękna?! Książka o chłopcu, który swojego ojca i siostrę wyzywa od najgorszych BIP, Bip i bip? Może i, ale na pewno nie w ścisłym znaczeniu tego słowa. Nie jest urocza, słodziutka i cukierkowa. O, bynajmniej.
Wzruszająca? Tak, chociaż... podziwiam ogromny talent pana Vascencelos. Dawno już nie zdarzyło mi się płakać przy książce, a w dodatku z tak błahego powodu, że Zeze i Luis nie dostali prezentów na Gwiazdkę. Albo ta dorosłość chłopca, przemieszana ze zwyczajną, dziecinną naiwnością. Jego opiekuńczość...
No i dlaczego, dlaczego "ścięto" drzewko pomarańczowe? To nie do pomyślenia? Jak mogli???

Należy poważnie się zastanowić, zanim opisze się tę książkę jakimś dobrze brzmiącym stereotypem. Zacznę jednak i zobaczę, co z tego wyjdzie...
Piękna. Piękna?! Książka o chłopcu, który swojego ojca i siostrę wyzywa od najgorszych BIP, Bip i bip? Może i, ale na pewno nie w ścisłym znaczeniu tego słowa. Nie jest urocza, słodziutka i cukierkowa. O, bynajmniej.
Wzruszająca?...