Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Meh..bez cudów. Tym krótkim zdaniem można opisać ten tytuł. Nic konkretnego nie zapada w pamięć. Człowiek czyta te 100 stron z hakiem, odkłada książkę na półkę i wraca do książek, których bohaterowie zostaną w jego pamięci dłużej niż 5 minut po przewróceniu ostatniej strony..

Meh..bez cudów. Tym krótkim zdaniem można opisać ten tytuł. Nic konkretnego nie zapada w pamięć. Człowiek czyta te 100 stron z hakiem, odkłada książkę na półkę i wraca do książek, których bohaterowie zostaną w jego pamięci dłużej niż 5 minut po przewróceniu ostatniej strony..

Dla fanów Pieśni Lodu i Ognia jest to pozycja wręcz obowiązkowa. Przygody Ser Duncana Wysokiego i Jaja pochłoną każdego, kto lubi książki Martina. Rycerz Siedmiu Królestw wywołuje syndrom "jeszcze jednej strony" i to chyba oddaje w pełni jak bardzo potrafi wciągnąć.

Dla fanów Pieśni Lodu i Ognia jest to pozycja wręcz obowiązkowa. Przygody Ser Duncana Wysokiego i Jaja pochłoną każdego, kto lubi książki Martina. Rycerz Siedmiu Królestw wywołuje syndrom "jeszcze jednej strony" i to chyba oddaje w pełni jak bardzo potrafi wciągnąć.

"Kiedy tom II?!", pytam wszechświat po jej przeczytaniu. Świat gejsz i samurajów przeniesiony do krainy biostworów i broni palnej mimo lekkiego szoku, jaki z początku wywołuje, nie daje od siebie odejść aż do ostatniej kartki.

"Kiedy tom II?!", pytam wszechświat po jej przeczytaniu. Świat gejsz i samurajów przeniesiony do krainy biostworów i broni palnej mimo lekkiego szoku, jaki z początku wywołuje, nie daje od siebie odejść aż do ostatniej kartki.

Czytało się to to nieco "dziwnie". Z jednej strony to Wiedźmin, którego poprzednie części zachwycały (ta tego nie robi), ale z drugiej nie można się było oprzeć wrażeniu, że coś z tą książką jest nie tak. Bohater, który miał zniknąć nagle powrócił, kiedy gry okazały się popularne, więc niełatwo oprzeć się wrażeniu, że autor miał nadzieje trochę na tej popularności "ugrać".

Czytało się to to nieco "dziwnie". Z jednej strony to Wiedźmin, którego poprzednie części zachwycały (ta tego nie robi), ale z drugiej nie można się było oprzeć wrażeniu, że coś z tą książką jest nie tak. Bohater, który miał zniknąć nagle powrócił, kiedy gry okazały się popularne, więc niełatwo oprzeć się wrażeniu, że autor miał nadzieje trochę na tej popularności...

Jedyne, co przychodzi mi na myśl niecałe 3 minuty po skończeniu książki, to "uau". Marny ze mnie fan science-fiction i nawet "Ślepowidzenie" nie wywołało u mnie większych zachwytów, jednak "Światło Cieni" na długo nie da mi o sobie zapomnieć. Książka wciąga od samego początku i przemożna chęć dowiedzenia się "ale co teraz, co się zaraz stanie" skutecznie powstrzymuje przed odłożeniem książki nim dotrze się do ostatniej strony.

Jedyne, co przychodzi mi na myśl niecałe 3 minuty po skończeniu książki, to "uau". Marny ze mnie fan science-fiction i nawet "Ślepowidzenie" nie wywołało u mnie większych zachwytów, jednak "Światło Cieni" na długo nie da mi o sobie zapomnieć. Książka wciąga od samego początku i przemożna chęć dowiedzenia się "ale co teraz, co się zaraz stanie" skutecznie powstrzymuje przed...

Jedna z najbardziej wciągających części cyklu. Pojawiają się w niej postaci, których w życiu bym się nie spodziewał, a niektóre wydarzenia nie dają przestać o sobie myśleć. Ludzie, którzy dotarli do "Tańca ze Smokami" to i tak fani Westeros, wiec raczej nie trzeba nikogo specjalnie zachęcać.

Jedna z najbardziej wciągających części cyklu. Pojawiają się w niej postaci, których w życiu bym się nie spodziewał, a niektóre wydarzenia nie dają przestać o sobie myśleć. Ludzie, którzy dotarli do "Tańca ze Smokami" to i tak fani Westeros, wiec raczej nie trzeba nikogo specjalnie zachęcać.

Jest to książka, od której ciężko się oderwać. Mimo "nudniejszych" fragmentów czyta się świetnie, zwłaszcza ludziom zainteresowanym tamtymi czasami. Herodot najczęściej prezentuje w niej kilka wersji jednego wydarzenia pozwalając czytelnikowi wybrać tę, w którą zdecyduje się uwierzyć. Niczego nie narzuca i tylko proponuje swoje zdanie. Takie podejście bardzo przypadło mi do gustu. Szkoda, że ten sposób pisania o historii jest po ponad 2000 w zaniku.

Jest to książka, od której ciężko się oderwać. Mimo "nudniejszych" fragmentów czyta się świetnie, zwłaszcza ludziom zainteresowanym tamtymi czasami. Herodot najczęściej prezentuje w niej kilka wersji jednego wydarzenia pozwalając czytelnikowi wybrać tę, w którą zdecyduje się uwierzyć. Niczego nie narzuca i tylko proponuje swoje zdanie. Takie podejście bardzo przypadło mi...

W moim przypadku książka "przekonywała przekonanego", ale mimo to jest niezwykle ciekawą lekturą, która doskonale uwidacznia bezsens religii.

Dla fanów religijnych "wojenek" na wszelakich forach na pewno okaże się istnym arsenałem.

W moim przypadku książka "przekonywała przekonanego", ale mimo to jest niezwykle ciekawą lekturą, która doskonale uwidacznia bezsens religii.

Dla fanów religijnych "wojenek" na wszelakich forach na pewno okaże się istnym arsenałem.

Przyznam się bez bicia: to była moja pierwsza książka tego autora. Ba, nawet jedna z niewielu moich książek w tym gatunku. Rzuciłem się w nieznane i nie zawiodłem się. Książka wciągnęła mnie już na samym początku i nie pozwoliła o sobie nie myśleć nawet kiedy nie miałem akurat warunków do czytania. Zdecydowanie warto się za nią zabrać.

Przyznam się bez bicia: to była moja pierwsza książka tego autora. Ba, nawet jedna z niewielu moich książek w tym gatunku. Rzuciłem się w nieznane i nie zawiodłem się. Książka wciągnęła mnie już na samym początku i nie pozwoliła o sobie nie myśleć nawet kiedy nie miałem akurat warunków do czytania. Zdecydowanie warto się za nią zabrać.

Niezwykle interesująca książka. Wyjaśnia zasady działania emocji i pomaga czytelnikowi lepiej poznać samego siebie pod tym względem. Czyta się z przyjemnością.

Niezwykle interesująca książka. Wyjaśnia zasady działania emocji i pomaga czytelnikowi lepiej poznać samego siebie pod tym względem. Czyta się z przyjemnością.

Inna od reszty książek ze świata dysku, nieco "mroczniejsza", jednak wciąż widać geniusz autora. Pratchett wciąż zachwyca.

Inna od reszty książek ze świata dysku, nieco "mroczniejsza", jednak wciąż widać geniusz autora. Pratchett wciąż zachwyca.

Niesamowicie ciekawa książka przybliżająca czytelnikowi życie w starożytnym Egipcie takim, jakie naprawdę było. Polecam.

Niesamowicie ciekawa książka przybliżająca czytelnikowi życie w starożytnym Egipcie takim, jakie naprawdę było. Polecam.

Jak zwykle do książki Jacka Piekary podszedłem z entuzjazmem godnym emerytki widzącej puste miejsce w autobusie. Nie zawiodłem się, kolejny raz Piekara udowodnił, ze zasłużył na "stopień" mojego ulubionego autora. Rzekłem.

Jak zwykle do książki Jacka Piekary podszedłem z entuzjazmem godnym emerytki widzącej puste miejsce w autobusie. Nie zawiodłem się, kolejny raz Piekara udowodnił, ze zasłużył na "stopień" mojego ulubionego autora. Rzekłem.

Kolejna genialna książka Piekary. Ciekawie opisująca przygody Mordimera jeszcze jako dość młodego inkwizytora.

Kolejna genialna książka Piekary. Ciekawie opisująca przygody Mordimera jeszcze jako dość młodego inkwizytora.

Ciekawa książka opisująca wiele interesujących faktów z historii regionu.

Ciekawa książka opisująca wiele interesujących faktów z historii regionu.

Kolejny przykład geniuszu Pratchetta. Inteligentny humor, jak zwykle i oczywiście jedna z najbardziej charakterystycznych postaci, ŚMIERĆ. Szczerze polecam.

Kolejny przykład geniuszu Pratchetta. Inteligentny humor, jak zwykle i oczywiście jedna z najbardziej charakterystycznych postaci, ŚMIERĆ. Szczerze polecam.

Ksiażka od której zacząłem swoją przygodę z bitwami historycznymi wyd. Bellona. Bardzo pomocna w zrozumieniu zarówno przyczyn jak i skutków tytułowej wyprawy. Czyta się łatwo i przyjemnie.

Ksiażka od której zacząłem swoją przygodę z bitwami historycznymi wyd. Bellona. Bardzo pomocna w zrozumieniu zarówno przyczyn jak i skutków tytułowej wyprawy. Czyta się łatwo i przyjemnie.

Mnie osobiście ksiażka nie przypadła do gustu. Cóż..może to ja jestem dziwny, ale zakończenie uważam za jedno z głupszych z jakimi sie spotkalem, przebija nawet finałową scenę w Assassin's Creed II a to już spory wyczyn.

Mnie osobiście ksiażka nie przypadła do gustu. Cóż..może to ja jestem dziwny, ale zakończenie uważam za jedno z głupszych z jakimi sie spotkalem, przebija nawet finałową scenę w Assassin's Creed II a to już spory wyczyn.

Pierwsza książka Dębskiego z jaką miałem do czynienia. Przygody obu bohaterów bardzo przybadły mi do gustu, więc szybko siegnąłem po kolejne, a to świadczy o tym, że książka naprawdę może się podobać.

Pierwsza książka Dębskiego z jaką miałem do czynienia. Przygody obu bohaterów bardzo przybadły mi do gustu, więc szybko siegnąłem po kolejne, a to świadczy o tym, że książka naprawdę może się podobać.

Genialna. Tym jednym słowem można opisać tę książkę. "Uczłowieczenie" aniołów przez autorkę czyni je niesamowicie ciekawymi, stwarza bohaterów, z którymi chce się utożsamiać. Jeśli ktoś jeszcze nie przeczytał, wio do księgarni odpokutować za grzechy!

Genialna. Tym jednym słowem można opisać tę książkę. "Uczłowieczenie" aniołów przez autorkę czyni je niesamowicie ciekawymi, stwarza bohaterów, z którymi chce się utożsamiać. Jeśli ktoś jeszcze nie przeczytał, wio do księgarni odpokutować za grzechy!