Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzadko kiedy zdarza mi się mieć aż tyle negatywnych odczuć czytając reportaż - uwielbiam ten gatunek literacki i zawsze chętnie po niego sięgam (niezależnie od tematu, autora czy formatu). W przypadku "Podróży z Herodotem" lektura nie była jednak ani przyjemna, ani owocna, a jedynie dojmująca i z jakiegoś nieokreślonego powodu niezmiernie męcząca.

Nie wiem, czy wynika to z faktu, że Herodotem, jego dziejopisarstwem i każdym problematycznym aspektem "Dziejów" przyszło mi się zmierzyć na płaszczyźnie akademickiej?

Może po prostu nie odpowiadał mi format obrany przez autora, w którym więcej było z analizy antycznych źródeł niż dywagacji na temat własnych podróży i spotkań z innymi kulturami?

"Podróże z Herodotem" wcale mnie nie zachwyciły - szczególnie biorąc pod uwagę postawę i perspektywę autora, którym, zdaje się, udało się umknąć przed postkolonialnym dyskursem i okopać się cytatami Herodota.

Rzadko kiedy zdarza mi się mieć aż tyle negatywnych odczuć czytając reportaż - uwielbiam ten gatunek literacki i zawsze chętnie po niego sięgam (niezależnie od tematu, autora czy formatu). W przypadku "Podróży z Herodotem" lektura nie była jednak ani przyjemna, ani owocna, a jedynie dojmująca i z jakiegoś nieokreślonego powodu niezmiernie męcząca.

Nie wiem, czy wynika to...

Ta książka mocno zapadła mi w pamieć. Autor opisuje tutaj mechanizmy rządzące państwem i bezwzględność tych, którzy za wszelką cenę chcą utrzymać swoje wpływy. Poprzez losy głównego bohatera - Ramzesa, Prus ukazuje powolne dojrzewanie człowieka, jego pokrętny los oraz ostateczne rozczarowanie.

Ta książka mocno zapadła mi w pamieć. Autor opisuje tutaj mechanizmy rządzące państwem i bezwzględność tych, którzy za wszelką cenę chcą utrzymać swoje wpływy. Poprzez losy głównego bohatera - Ramzesa, Prus ukazuje powolne dojrzewanie człowieka, jego pokrętny los oraz ostateczne rozczarowanie.

Jedna z najbardziej przejmujących nowelek, jaką kiedykolwiek czytałam. Tak skoncentrowana w swojej treści i jednocześnie tak tragiczna. To opowiadanie pokazuje niesprawiedliwość, przewrotność i zmienność fatum.

Jedna z najbardziej przejmujących nowelek, jaką kiedykolwiek czytałam. Tak skoncentrowana w swojej treści i jednocześnie tak tragiczna. To opowiadanie pokazuje niesprawiedliwość, przewrotność i zmienność fatum.

Książki przede wszystkim nie są poradnikami, w których znajdziemy pożyteczne rady. Nie możemy w nich szukać zaleceń, by nie zbliżać się do starej kuchenki gazowej z zapalniczką lub innym źródłem ognia. Są tylko (a może aż) konstrukcją (i to kruchą!) ze słów. Nie możemy w żadnym razie posądzać je o spiskowanie przeciwko naszemu trybowi życia. Mają zaskakiwać misternością zdań, i gładko przechodzić od radości w smutek. Ta książka choć mam ją na półce od niepamiętnych czasów, nigdy, ale to nigdy nie trafiła w moje ręce na więcej niż dwadzieścia minut. Dopiero w tym roku było dane mi ją przeczytać.
I szczerze powiedziawszy na kartach tej powieści, w pewnym sesnie zastałam samą siebie. Małą, kruchą, z główką pełną marzeń i trochę dziwacznym systemem wartości. Tak. "Mały Książę" to nie opowieść o anonimowym dziecku, które gdzieś kiedyś żyło. To my sami ujęci w postać Małego Księcia.
Ta książka ma nam przypominać, że wszyscy kiedyś byliśmy dziećmi i że nie możemy zachowywać się tak jakbyśmy nigdy nimi nie byli.

Książki przede wszystkim nie są poradnikami, w których znajdziemy pożyteczne rady. Nie możemy w nich szukać zaleceń, by nie zbliżać się do starej kuchenki gazowej z zapalniczką lub innym źródłem ognia. Są tylko (a może aż) konstrukcją (i to kruchą!) ze słów. Nie możemy w żadnym razie posądzać je o spiskowanie przeciwko naszemu trybowi życia. Mają zaskakiwać misternością...

Jednego tej książce nie mogę odmówić. A mianowicie wspaniałego, opisowego i plastycznego wręcz języka. To, co widzę oczami wyobraźni, to Barcelona, której już nie ma, a może w ogóle jej nie było. Bo to miasto, które wyrosło w mej wyobraźni to zlepek wszystkich miast, które kiedykolwiek widziałam lub o których czytałam. Książka przede wszystkim jednak snuje swą opowieść o niedomówieniach, drobnych kłamstewkach, tajemnicach i zaszłościach, które zebrane razem potrafią nie tylko zabijać ludzi, niszczyć fortuny, ale nawet oplatać swymi pajączymi sieciami całe miasta,aby wreszcie wżerać się głęboko w pamięć, pozostawiając po sobie serce pełne nienawiści, smutek lub też choroby psychiczne.

Jednego tej książce nie mogę odmówić. A mianowicie wspaniałego, opisowego i plastycznego wręcz języka. To, co widzę oczami wyobraźni, to Barcelona, której już nie ma, a może w ogóle jej nie było. Bo to miasto, które wyrosło w mej wyobraźni to zlepek wszystkich miast, które kiedykolwiek widziałam lub o których czytałam. Książka przede wszystkim jednak snuje swą opowieść o...