Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ja i napalanie się na książki… No właśnie. Nie mam do tego zbyt wielkiego szczęścia i zazwyczaj kończy się to spektakularnym rozczarowaniem albo przynajmniej długą drogą przez mękę.

Na Definicję Strachu czekałam kilka miesięcy. Dowiedziałam się o tym projekcie jakoś na Facebookowej stronie wydawnictwa (bo Videograf wydał Balsamiarkę, więc zasłużyli na miejsce w moim serduszku). Weszłam na stronę internetową powiązaną z książką i przeczytałam pierwszy kawałek historii Ethana Nero.

Pomijając jeden zgrzyt tam, który przewijał się później przez całą powieść, podobało mi się. Ten wstęp, dostępny na stronie internetowej, który możecie przeczytać w każdej chwili, był filmową opowieścią poruszającą wyobraźnię. To nic, że zamiast Ethana Nero w mojej głowie był Alan Wake (z gry). Wszystko pasowało. Klimat był podobny i „reżyseria” scen. Zapisałam więc sobie datę premiery, napisałam do wydawnictwa i czekałam na ten dzień, 28 listopada.

Już chwilę po północy Legimi (jasne, zawsze Legimi) zaskoczyło mnie, pokazując, że książka jest dostępna. Mogłam dodać ją do półeczki, ale jeszcze chwilę nie mogłam otworzyć. Zanim jednak przyszedł egzemplarz recenzencki, mogłam zacząć czytać!

(Recenzja: https://yzoja.pl/michal-wroblewski-definicja-strachu/)

Ja i napalanie się na książki… No właśnie. Nie mam do tego zbyt wielkiego szczęścia i zazwyczaj kończy się to spektakularnym rozczarowaniem albo przynajmniej długą drogą przez mękę.

Na Definicję Strachu czekałam kilka miesięcy. Dowiedziałam się o tym projekcie jakoś na Facebookowej stronie wydawnictwa (bo Videograf wydał Balsamiarkę, więc zasłużyli na miejsce w moim...