Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ciekawa pozycja, pewnie też w dużej mierze podobała mi się dlatego, że i temat był kontrowersyjny. A to zawsze przyciąga, pokazuje to miedzy innymi ilość seriali czy filmów powstających, które są inspirowane prawdziwymi seryjnymi mordercami czy psychopatami i ich czynami. Choć mocno to dziwi i bulwersuje jak chłodno kalkulują i postępują psychopaci to każdy chciałby wiedzieć, czemu tak postępują.

Bardzo ciekawa pozycja, pewnie też w dużej mierze podobała mi się dlatego, że i temat był kontrowersyjny. A to zawsze przyciąga, pokazuje to miedzy innymi ilość seriali czy filmów powstających, które są inspirowane prawdziwymi seryjnymi mordercami czy psychopatami i ich czynami. Choć mocno to dziwi i bulwersuje jak chłodno kalkulują i postępują psychopaci to każdy chciałby...

Zważywszy na końcówkę pierwszej części serii "Kroniki Diuny", która na koniec rozpędziła się w sposób mało zadawalający dla mnie, ta część odzyskała ten fajny, wolny rytm.

Zważywszy na końcówkę pierwszej części serii "Kroniki Diuny", która na koniec rozpędziła się w sposób mało zadawalający dla mnie, ta część odzyskała ten fajny, wolny rytm.

Cóż to była za brutalna wizja świata. Świata, po którym rozprzestrzenia się dziwna choroba, w której ludzie tracą wzrok, widząc tylko przenikliwą biel. Akcja rusza gwałtownie od pierwszych stron, nie dając chwili na zastanowienie czy poznanie dogłębniej bohaterów. A styl autora wyjątkowy, czytając tę książkę czułam jakbym prowadziła we własnej głowie historie i sama ze sobą prowadziła dialogi.

Mocna, wyrazista książka. Bardzo polecam!

Cóż to była za brutalna wizja świata. Świata, po którym rozprzestrzenia się dziwna choroba, w której ludzie tracą wzrok, widząc tylko przenikliwą biel. Akcja rusza gwałtownie od pierwszych stron, nie dając chwili na zastanowienie czy poznanie dogłębniej bohaterów. A styl autora wyjątkowy, czytając tę książkę czułam jakbym prowadziła we własnej głowie historie i sama ze sobą...

Ciężko było zacząć mi tę lekturę, byłam bardzo źle nastawiona a początek historii zupełnie mnie nie zachęcił, byłam bliska stwierdzenia, że to nie dla mnie. Nie poddałam się i okazało, że każdy rozdział jest coraz lepszy. Jest to historia zderzenia się świata cywilizowanego z dzikim, nauki z wiarą. Zderzenia, gdzie każdy ma swoją racje.
Polecam!

Ciężko było zacząć mi tę lekturę, byłam bardzo źle nastawiona a początek historii zupełnie mnie nie zachęcił, byłam bliska stwierdzenia, że to nie dla mnie. Nie poddałam się i okazało, że każdy rozdział jest coraz lepszy. Jest to historia zderzenia się świata cywilizowanego z dzikim, nauki z wiarą. Zderzenia, gdzie każdy ma swoją racje.
Polecam!

Ropuszka-od wielu stuleci uwięziona w opuszczonej i zapomnianej wieży i o dziwo, im bardziej czas pochłaniał wiedzę o miejscu jej zamieszkania tym bardziej była z tego zadowolona. Okazuję się, że jej historia nie jest do końca zapomniana, bo pewnego dnia na jej teren wkracza rycerz, który poznał legendę o uwięzionej księżniczce i chce ją uratować. Czy uda mu się dotrzeć do Ropuszki i uwolnić ją od klątwy?

Pierwsze moje skojarzenie, gdy zaczęłam czytać tę lekturę to nowoczesna bajka Disneya. I to w tym dobrym, ciekawym, świeżym wydaniu (chociaż 'Król Lew" animowany to jakiś dramat). Skojarzenie z Disneyem to wysoko postawiona poprzeczka i ta historia podołała. Wszystkie elementy zachowane miłość, zło, niespodziewany zwrot akcji(nawet kilka). I to była wspaniała podróż, która dała mi świetną rozrywkę.

Ropuszka-od wielu stuleci uwięziona w opuszczonej i zapomnianej wieży i o dziwo, im bardziej czas pochłaniał wiedzę o miejscu jej zamieszkania tym bardziej była z tego zadowolona. Okazuję się, że jej historia nie jest do końca zapomniana, bo pewnego dnia na jej teren wkracza rycerz, który poznał legendę o uwięzionej księżniczce i chce ją uratować. Czy uda mu się dotrzeć do...

Vesper, młoda dziewczyna, wiedzie ciężkie życie, w którym codziennie walczy o przetrwanie. Jej rodzinne miasto otacza Ona-Burza. Burza zacieśnia krąg wokół miasta odbierając życie i zmysły. Ludzie, których dotyka Burza stają się przeklętymi kalekami. Czy jest sposób, aby pokonać groźna, mityczną Burzą?

Muszę przyznać, że autorka wyobraźnie ma wybitną. Niesamowita historia, napisana lekkim, choć nieco naiwnym, piórem. Lektura łatwo i szybko przyswajalna, a i wieczór potrafi umilić.

Vesper, młoda dziewczyna, wiedzie ciężkie życie, w którym codziennie walczy o przetrwanie. Jej rodzinne miasto otacza Ona-Burza. Burza zacieśnia krąg wokół miasta odbierając życie i zmysły. Ludzie, których dotyka Burza stają się przeklętymi kalekami. Czy jest sposób, aby pokonać groźna, mityczną Burzą?

Muszę przyznać, że autorka wyobraźnie ma wybitną. Niesamowita historia,...

Pierwsze co mi przychodzi na myśl o tej książce, to co oni, u licha, zrobili z rozdziałami i czemu w ogóle je zrobili?? Niby nic takiego, a może to specjalnie... Pierwsze rozdziały liczbowo, a potem słownie.

Mam wrażenie, że w tym ostatnim tomie "Świata Dysku" już mało jest Terry'ego Pratchetta. Może dlatego, że już nie czuwał nad wydaniem i jak się dorwał korektor i redaktor, to powstało właśnie to-"Pasterska Korona". I to z dziwacznymi rozdziałami.
Humorystycznie całkiem poprawnie, ale koniec już pędził gubiąc po drodze długopisy i strony.

I chyba się skłonię ku opinii, że wydania pośmiertne, nie powinny powstawać.

Pierwsze co mi przychodzi na myśl o tej książce, to co oni, u licha, zrobili z rozdziałami i czemu w ogóle je zrobili?? Niby nic takiego, a może to specjalnie... Pierwsze rozdziały liczbowo, a potem słownie.

Mam wrażenie, że w tym ostatnim tomie "Świata Dysku" już mało jest Terry'ego Pratchetta. Może dlatego, że już nie czuwał nad wydaniem i jak się dorwał korektor i...

Uzależnienie.

Pierwsze słowo, które się pojawia na myśl o tej książce to totalnie, nieposkromione i nie do poskromienia uzależnienie. Jest to książka, która (dosłownie) zyskała kontrolę nade mną. Tak bardzo, że co chwilę do niej wracałam myślami, w pracy nie mogłam się skupić, każdą wolną chwilę chciałam czytać, choć jedno zdanko. Sięgałam do niej z niecierpliwością, a odkładałam z niechęcią.

Od pierwszych stron czuć było, że to będzie epicka przygoda. A bardzo daleko mi do tego gatunku książek jak i filmów, oj bardzo daleko. Polecam, polecam! I na samą myśl, że muszę czekać, aż ktoś odda drugą część do biblioteki, żebym ja mogła ją wypożyczyć, robi mi się smutno.

Uzależnienie.

Pierwsze słowo, które się pojawia na myśl o tej książce to totalnie, nieposkromione i nie do poskromienia uzależnienie. Jest to książka, która (dosłownie) zyskała kontrolę nade mną. Tak bardzo, że co chwilę do niej wracałam myślami, w pracy nie mogłam się skupić, każdą wolną chwilę chciałam czytać, choć jedno zdanko. Sięgałam do niej z niecierpliwością, a...

Absurdalna lektura z absurdalnymi historiami. W tym roku mam twarde postanowienie nadrobienia książek , które leżą na półce wstydu najwięcej czasu ( ta akurat 8 lat). Nadrabiam i dziwię się. Dziwię się, czemu ta pozycja leżała tyle na tej półce i po nią nie sięgnęłam. Zabawna, groteskowa, absurdalna historia. Bardzo wszystkim polecam i serial i książkę.

Absurdalna lektura z absurdalnymi historiami. W tym roku mam twarde postanowienie nadrobienia książek , które leżą na półce wstydu najwięcej czasu ( ta akurat 8 lat). Nadrabiam i dziwię się. Dziwię się, czemu ta pozycja leżała tyle na tej półce i po nią nie sięgnęłam. Zabawna, groteskowa, absurdalna historia. Bardzo wszystkim polecam i serial i książkę.

Z każdą częścią widać było ogromny progres autorki. Z tomu na tom było coraz lepiej, opowieść była ciekawsza i bardziej spójna. Choć pierwsze dwa tomy były pełne skrótów i miałam wrażenie, że czasem autorka bardzo się spieszy, co raziło mnie w oczy.

W ostatnim tomie najbardziej podobał mi się duet Lucek i Daimon, pani Kossakowskiej świetnie udało się uchwycić relacje między nimi.

Z każdą częścią widać było ogromny progres autorki. Z tomu na tom było coraz lepiej, opowieść była ciekawsza i bardziej spójna. Choć pierwsze dwa tomy były pełne skrótów i miałam wrażenie, że czasem autorka bardzo się spieszy, co raziło mnie w oczy.

W ostatnim tomie najbardziej podobał mi się duet Lucek i Daimon, pani Kossakowskiej świetnie udało się uchwycić relacje...