Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czas nigdy nie płynął tak wolno.... jak podczas czytania tej książki. Mimo trupa na początku to NIE jest kryminał. Początek jest niezły, ale później jest tylko gorzej. Policjant - rozmymłany pantoflarz, który pozwala obcej dziewczynie uczestniczyć w sledztwie. Infantylna do bólu. Pomysł fajny, szkoda że zmarnowany przez feministyczną wizję świata.
Policjant spędza wieczór oglądając dumę i uprzedzenie. Masakra. Ciekawsze czytadło dla kucharek.
5 gwiazdek za pomysł i początek.

Czas nigdy nie płynął tak wolno.... jak podczas czytania tej książki. Mimo trupa na początku to NIE jest kryminał. Początek jest niezły, ale później jest tylko gorzej. Policjant - rozmymłany pantoflarz, który pozwala obcej dziewczynie uczestniczyć w sledztwie. Infantylna do bólu. Pomysł fajny, szkoda że zmarnowany przez feministyczną wizję świata.
Policjant spędza wieczór...

Moje, poradnikowe odkrycie roku.
Książka pełna wiedzy, ale napisana z humorem i przystępnym językiem. Wiele czytałam o insulinooporności, były to jednak sztywne, pełne ciężkich do przyswojenia tez. W tym przypadku jest zdecydowanie inaczej. Przyjemnie się czyta, jednocześnie odnajdując siebie i swój przypadek.
Bez zadęcia i próby udowodnienia wyższości autora nad zagubionym w meandrach techniczno-medycznych czytelnikiem.
Już w trakcie lektury zostałam fanką pani Beaty i chłonę wszystko co publikuje. Polecam wszystkim insulinoopornym. To zmieni Wasze życie.

Moje, poradnikowe odkrycie roku.
Książka pełna wiedzy, ale napisana z humorem i przystępnym językiem. Wiele czytałam o insulinooporności, były to jednak sztywne, pełne ciężkich do przyswojenia tez. W tym przypadku jest zdecydowanie inaczej. Przyjemnie się czyta, jednocześnie odnajdując siebie i swój przypadek.
Bez zadęcia i próby udowodnienia wyższości autora nad...

Uwielbiam serię o Brudnym. Po beznadziejnym poprzednim tomie, przepełnionym polityką i frustracją autora - ten jest zdecydowanie lepszy. Mam jednak wrażenie, że Przemysław Piotrowski pod koniec znudził się pisaniem i zapragnął szybko zakończyć tę część. Cała historia głównych bohaterów opowiedziana w pięć minut. Autor nie ustrzegł się i tym razem od wtrynienia tu i ówdzie swoich poglądów historyczno-politycznych. Zupełnie bez sensu.
Niemniej polecam ten tom i pozostałe, bo Igor Brudny to jest gość!

Uwielbiam serię o Brudnym. Po beznadziejnym poprzednim tomie, przepełnionym polityką i frustracją autora - ten jest zdecydowanie lepszy. Mam jednak wrażenie, że Przemysław Piotrowski pod koniec znudził się pisaniem i zapragnął szybko zakończyć tę część. Cała historia głównych bohaterów opowiedziana w pięć minut. Autor nie ustrzegł się i tym razem od wtrynienia tu i ówdzie...