Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najlepszy z najlepszych Ota Pavel. Zakochałam się bez pamięci w jego literaturze. Czytając jego książkę poczułam zapach zieloności i wody, znalazłam się w innej rzeczywistości. Prostota nie jest dana każdemu, rzekłabym jedynie nieliczni dostąpili tej łaski. Polecam zawsze i wszędzie. Tej książki się nie czyta, nią się oddycha.

Najlepszy z najlepszych Ota Pavel. Zakochałam się bez pamięci w jego literaturze. Czytając jego książkę poczułam zapach zieloności i wody, znalazłam się w innej rzeczywistości. Prostota nie jest dana każdemu, rzekłabym jedynie nieliczni dostąpili tej łaski. Polecam zawsze i wszędzie. Tej książki się nie czyta, nią się oddycha.

Dawkowałam sobie tę książkę, nie chciałam się za bardzo z nią rozstawać. Zafon pisze obrazami i dlatego człowiek przeczytawszy którąkolwiek z jego powieści ma wrażenie, że czas się zatrzymał a on został gdzieś tam na Cmentarzu Zapomnianych Książek z bohaterami powieści. Pojawia się czarny anioł, zbrodniarzy spotyka kara i... nic więcej nie powiem, przeczytajcie i spróbujcie potem wrócić Labiryntem...

Dawkowałam sobie tę książkę, nie chciałam się za bardzo z nią rozstawać. Zafon pisze obrazami i dlatego człowiek przeczytawszy którąkolwiek z jego powieści ma wrażenie, że czas się zatrzymał a on został gdzieś tam na Cmentarzu Zapomnianych Książek z bohaterami powieści. Pojawia się czarny anioł, zbrodniarzy spotyka kara i... nic więcej nie powiem, przeczytajcie i spróbujcie...

Pozycja przyzwoita ale nie powaliła mnie na kolana fabułą ani postaciami głównych bohaterów. Grace mimo 25 lat jawi się nam jako roztrzęsiona emocjonalnie nastolatka.Z jednej strony akcja toczy się dość szybko, niektóre rzeczy są zaskakujące, czasem tak bardzo, że aż trącą naiwnością. Z drugiej strony w pewnym momencie byłam tak zniecierpliwiona i znudzona, że przeczytałam końcówkę i wróciłam do lektury. Nie wiem czy polecam. Można wypożyczyć ale nie kupić.

Pozycja przyzwoita ale nie powaliła mnie na kolana fabułą ani postaciami głównych bohaterów. Grace mimo 25 lat jawi się nam jako roztrzęsiona emocjonalnie nastolatka.Z jednej strony akcja toczy się dość szybko, niektóre rzeczy są zaskakujące, czasem tak bardzo, że aż trącą naiwnością. Z drugiej strony w pewnym momencie byłam tak zniecierpliwiona i znudzona, że przeczytałam...

"A ten jeden, ten ostatni

Tak się przejął dolą srogą,

Że aż z żalu się powiesił,

I nie było już nikogo".

Po popełnionych zbrodniach nastaje cisza. A co jeśli każda ze zbrodni była jednocześnie karą za grzechy popełnione w przeszłości? Mistrzowski thriller, elegancki, prawie bezkrwawy a jednak przerażający i pełen napięcia. Po prostu Agatha Christie nic dodać nic ująć. Ja pochłonęłam szybko i bezszelestnie. Polecam z czystym sumieniem....

"A ten jeden, ten ostatni

Tak się przejął dolą srogą,

Że aż z żalu się powiesił,

I nie było już nikogo".

Po popełnionych zbrodniach nastaje cisza. A co jeśli każda ze zbrodni była jednocześnie karą za grzechy popełnione w przeszłości? Mistrzowski thriller, elegancki, prawie bezkrwawy a jednak przerażający i pełen napięcia. Po prostu Agatha Christie nic dodać nic ująć....

To jest książka na całe życie. Dorastamy, dojrzewamy, starzejemy się a ona pozostaje wartościowa, chociaż na każdym etapie naszego życia w inny sposób. To jest przykład literatury najwyższej klasy. Oto prosty tekst, który zawiera uniwersalne prawdy podane w genialny i niebanalny sposób. Uświadamia nam to, co jest oczywiste a co czasem bardzo trudno dostrzec lub coś o czym dawno zapomnieliśmy mimo iż zobowiązaliśmy się pamiętać. Wzrusza mnie niezmiennie i tak już pozostanie na wieki wieków....

To jest książka na całe życie. Dorastamy, dojrzewamy, starzejemy się a ona pozostaje wartościowa, chociaż na każdym etapie naszego życia w inny sposób. To jest przykład literatury najwyższej klasy. Oto prosty tekst, który zawiera uniwersalne prawdy podane w genialny i niebanalny sposób. Uświadamia nam to, co jest oczywiste a co czasem bardzo trudno dostrzec lub coś o czym...

Lubię czasem odpocząć od tzw. "poważnych" pozycji. I ta książka taki odpoczynek mi dała. Ciekawie opowiedziana historia nastolatki, która w dniu 16-tych urodzin dowiaduje się, że została obdarzona zdolnością podróży w czasie. Zgrabnie wpleciony wątek hrabiego de Saint-Germain, XVIII-wiecznego awanturnika, alchemika i wolnomyśliciela, tutaj w wersji nieco demonicznej. Za to olbrzymi plus. Polecam wszystkim, którzy potrzebują lekkiej ale nie głupiej lektury.

Lubię czasem odpocząć od tzw. "poważnych" pozycji. I ta książka taki odpoczynek mi dała. Ciekawie opowiedziana historia nastolatki, która w dniu 16-tych urodzin dowiaduje się, że została obdarzona zdolnością podróży w czasie. Zgrabnie wpleciony wątek hrabiego de Saint-Germain, XVIII-wiecznego awanturnika, alchemika i wolnomyśliciela, tutaj w wersji nieco demonicznej. Za to...

Przeczytałam i uważam, że to świetne czytadło. Jednak czegoś mi tu brakuje, może dlatego, że jestem wymagająca jeśli chodzi o mieszanie faktów historycznych i prozy. Wątki są zgrabnie poprowadzone, tezy uzasadnione w sposób na tyle logiczny, że laik zaczyna w nie wierzyć bez większych zastrzeżeń. Mimo to, bardzo mi się ta lektura podobała, przygodówka i sensacja w jednym, na dodatek na dobrym poziomie

Przeczytałam i uważam, że to świetne czytadło. Jednak czegoś mi tu brakuje, może dlatego, że jestem wymagająca jeśli chodzi o mieszanie faktów historycznych i prozy. Wątki są zgrabnie poprowadzone, tezy uzasadnione w sposób na tyle logiczny, że laik zaczyna w nie wierzyć bez większych zastrzeżeń. Mimo to, bardzo mi się ta lektura podobała, przygodówka i sensacja w jednym,...

Lubię książki, które coś wnoszą do mojego życia. Pani Anna Herbich podjęła się trudnej tematyki. Wybór kilku historii spośród setek tragedii jest bardzo trudny. A jednak udało się, została spisana seria ciekawych a zarazem wstrząsających opowieści. Pochodzę z terenów graniczących z obecną Białorusią i jestem obciążona pamięcią o tych co zginęli, zostali zesłani. Uczono nas historii w szkole i w domu, nie była to jej lukrowana "bohaterska" wersja. Moją rodzinę ominęła zsyłka, przypadkiem. Czytając tę książkę, czułam się jak potomkini ocalonych. Poszczególne biografie są przedstawione w sposób może nie subtelny, ale na pewno nie ma tu zbędnego epatowania źle pojętym realizmem. Pokazana jest okrutna rzeczywistość, którą dziewczyny próbowały oswoić a przy tym ocalić swoje człowieczeństwo. Ja do niej wracam.

Lubię książki, które coś wnoszą do mojego życia. Pani Anna Herbich podjęła się trudnej tematyki. Wybór kilku historii spośród setek tragedii jest bardzo trudny. A jednak udało się, została spisana seria ciekawych a zarazem wstrząsających opowieści. Pochodzę z terenów graniczących z obecną Białorusią i jestem obciążona pamięcią o tych co zginęli, zostali zesłani. Uczono nas...

Moim zdaniem książka napisana nieco niedbale, jakby w pośpiechu. Ciekawa konwencja i dwie "sprawy" kryminalne prowadzone równolegle przez bohaterów przemawiają na korzyść tej pozycji. Mamy tu do czynienia z zagadką zaginionego przed wielu laty rybaka, pojawia się też dawna miłość Erika Wintera. I na deser zawiła historia kobiety dotkniętej przemocą ze strony najbliższych. Nie jest to lektura, która wbija w fotel, tym niemniej przeczytać warto. Nie polecam jeśli ktoś rozpoczyna przygodę z komisarzem Winterem. Pozostałe części są lepiej skonstruowane.

Moim zdaniem książka napisana nieco niedbale, jakby w pośpiechu. Ciekawa konwencja i dwie "sprawy" kryminalne prowadzone równolegle przez bohaterów przemawiają na korzyść tej pozycji. Mamy tu do czynienia z zagadką zaginionego przed wielu laty rybaka, pojawia się też dawna miłość Erika Wintera. I na deser zawiła historia kobiety dotkniętej przemocą ze strony najbliższych. ...

Styl pana W.C. albo się kocha albo nienawidzi. Ja należę do wiernych fanów jego literatury podróżniczej. Dlaczego? Bo mimo cynizmu i ironii, o które jest często oskarżany, przez jego teksty przebija ogromny szacunek dla inności bohaterów jego książek. Podoba mi się zdolność obserwacji i otwartość na drugiego człowieka, tutaj na "typowego" amerykańskiego kowboja. Autor opisuje życie na prerii prostym językiem, bo takie też to życie jest. Ani romantyczne ani brzydkie, bez zbędnych filozofii, lekko zakurzone, pełne termitów i innych gości z prerii. On obserwuje je z bujanego fotela ustawionego na rozpadającym się "porchu", z czasem sam staje się jego elementem. Polecam na chandrę ....

Styl pana W.C. albo się kocha albo nienawidzi. Ja należę do wiernych fanów jego literatury podróżniczej. Dlaczego? Bo mimo cynizmu i ironii, o które jest często oskarżany, przez jego teksty przebija ogromny szacunek dla inności bohaterów jego książek. Podoba mi się zdolność obserwacji i otwartość na drugiego człowieka, tutaj na "typowego" amerykańskiego kowboja. Autor...

Tę książkę wyszperałam jako nastolatka gdzieś na półkach moich rodziców i od razu się w niej zakochałam. Jest napisana dobrą polszczyzną, mądra ale nie moralizująca. Opisuje perypetie dwójki rodzeństwa wychowywanego jedynie przez mamę na przełomie lat 50-tych i 60-tych. Bardzo dobra i lekko podana, a mimo to wartościowa, lekcja życia dla nastolatków

Tę książkę wyszperałam jako nastolatka gdzieś na półkach moich rodziców i od razu się w niej zakochałam. Jest napisana dobrą polszczyzną, mądra ale nie moralizująca. Opisuje perypetie dwójki rodzeństwa wychowywanego jedynie przez mamę na przełomie lat 50-tych i 60-tych. Bardzo dobra i lekko podana, a mimo to wartościowa, lekcja życia dla nastolatków

Moja pierwsza książka z serii "muminkowych". Nie jest to do końca książka dla dzieci. Każde z tych opowiadań to doskonała lekcja tolerancji, pokory, odwagi i skromności (jedno drugiego nie wyklucza)oraz prawdziwej przyjaźni. Jest też nieco mroczna, przy okazji kształtuje charakter no i nie ma wiele wspólnego z popularną obecnie kreskówką. Polecam, czytajcie mądrze.
"Żeby nigdy nie móc się cieszyć lub rozczarować! Nigdy nikogo nie kochać, nie móc się rozgniewać na tego kogoś, a potem mu przebaczyć. Nie móc spać ani marznąć, nigdy się nie mylić, nie mieć bólów brzucha i potem wyzdrowieć, nie obchodzić urodzin, nie pić piwa i nigdy nie mieć nieczystego sumienia… To wszystko jest straszne!"

Moja pierwsza książka z serii "muminkowych". Nie jest to do końca książka dla dzieci. Każde z tych opowiadań to doskonała lekcja tolerancji, pokory, odwagi i skromności (jedno drugiego nie wyklucza)oraz prawdziwej przyjaźni. Jest też nieco mroczna, przy okazji kształtuje charakter no i nie ma wiele wspólnego z popularną obecnie kreskówką. Polecam, czytajcie mądrze.
"Żeby...

Kocham tę książkę, czytuję ja mojemu synkowi, na razie bardziej dla siebie. Pirat Rabarbar to marynarz z krwi i kości, prawdziwy wilk morski. Jego szalone pomysły i niewiarygodne przygody bawią i uczą. Klasyka literatury dziecięcej i absolutny "must have". Polecam!!!!

Kocham tę książkę, czytuję ja mojemu synkowi, na razie bardziej dla siebie. Pirat Rabarbar to marynarz z krwi i kości, prawdziwy wilk morski. Jego szalone pomysły i niewiarygodne przygody bawią i uczą. Klasyka literatury dziecięcej i absolutny "must have". Polecam!!!!

Świetna książka, napisana przepiękną polszczyzną. Jeśli lubicie literaturę przygodową to ta pozycja spełni Wasze oczekiwania. Polecam, na pewno przeczytam raz jeszcze.

Świetna książka, napisana przepiękną polszczyzną. Jeśli lubicie literaturę przygodową to ta pozycja spełni Wasze oczekiwania. Polecam, na pewno przeczytam raz jeszcze.

Dziwna to lektura. Jedni ją kochają, inni jej nienawidzą za prostotę z jaką przedstawione jest w niej życie. Czytając ją, czuję zapach starego amerykańskiego południa, smak zielonych smażonych pomidorów i widzę kobiety, które wiedzą czym jest prawdziwa przyjaźń. Książka bawi i wzrusza do łez, nie ma tu romansów rodem z Szekspira, jest po prostu życie i codzienne sprawy, czasem bardzo trudne, opisane w prosty sposób, bez zadęcia i pompy. Miłość to miłość, a śmierć to śmierć, i niezależnie od tego co się wydarzy trzeba żyć dalej. Bohaterki z wyjątkiem Evelyn nie boją się życia, są bardzo ludzkie i niepozbawione słabości. Czy ta ostatnia odnajdzie siebie? Warto się dowiedzieć, naprawdę.

Dziwna to lektura. Jedni ją kochają, inni jej nienawidzą za prostotę z jaką przedstawione jest w niej życie. Czytając ją, czuję zapach starego amerykańskiego południa, smak zielonych smażonych pomidorów i widzę kobiety, które wiedzą czym jest prawdziwa przyjaźń. Książka bawi i wzrusza do łez, nie ma tu romansów rodem z Szekspira, jest po prostu życie i codzienne sprawy,...

Lubię tę serię, nie ukrywam. Komisarz Eric Winter to bohater z krwi i kości. Wydaje się szalenie opanowany i profesjonalny w tym co robi a jednocześnie bardzo ludzki. Seria ta pokazuje nam nieco lepszą twarz policji szwedzkiej. Tym razem nasz bohater zmierzy się z niewyjaśnioną sprawą z przeszłości, która powraca w najmniej oczekiwanym momencie. Ofiarami gwałtu i morderstwa padają młode niespełna 18-letnie dziewczyny. Jedyna ocalona nie jest w stanie pomóc policji w rozszyfrowaniu zagadki. Ślady prowadzą do dziwacznego stowarzyszenia. Książkę czyta się świetnie, tempo akcji jest wyważone, w żadnym razie nie jest leniwe, książka nie jest też "przegadana". Nie ma tu również, znienawidzonej przeze mnie "taniej psychologii" i cukierkowych wątków romantycznych. Ogółem polecam.

Lubię tę serię, nie ukrywam. Komisarz Eric Winter to bohater z krwi i kości. Wydaje się szalenie opanowany i profesjonalny w tym co robi a jednocześnie bardzo ludzki. Seria ta pokazuje nam nieco lepszą twarz policji szwedzkiej. Tym razem nasz bohater zmierzy się z niewyjaśnioną sprawą z przeszłości, która powraca w najmniej oczekiwanym momencie. Ofiarami gwałtu i morderstwa...

Dość nowa pozycja na rynku wydawniczym. Jeśli ktoś lubi thrillery to wciągnie ją w jeden wieczór - dosłownie. Czy zastanawialiście się kiedyś co kryje się za idealnymi zdjęciami na portalach społecznościowych, co się czai za fasadą idealnych związków, perfekcyjnych rodzin. Czy przyszło Wam kiedyś na myśl, że perfekcyjny porządek w domu, perfekcyjna kuchnia, perfekcyjny mąż, wakacje, dzieci są wyreżyserowane? Ta książka to świetne studium psychopatycznych zachowań i przemocy w rodzinie, taka kumulacja wszystkiego co może być najgorsze w człowieku. Momentami niespójne, ale jakże prawdziwe, bo czy człowiek chory psychicznie zachowuje się logicznie? Wszechobecny lęk Grace przed oprawcą, przed popełnieniem najmniejszego błędu, który będzie kosztował zbyt wiele. I wreszcie główny winowajca, oprawca i szaleniec - Jack. Żeby się więcej dowiedzieć sami przeczytajcie - polecam.

Dość nowa pozycja na rynku wydawniczym. Jeśli ktoś lubi thrillery to wciągnie ją w jeden wieczór - dosłownie. Czy zastanawialiście się kiedyś co kryje się za idealnymi zdjęciami na portalach społecznościowych, co się czai za fasadą idealnych związków, perfekcyjnych rodzin. Czy przyszło Wam kiedyś na myśl, że perfekcyjny porządek w domu, perfekcyjna kuchnia, perfekcyjny mąż,...

Jeśli ktoś jest wielbicielem skandynawskiej literatury to znajdzie w tej książce coś dla siebie. Rzecz się dzieje w dwóch przedziałach czasowych: współczesność i wiek XVII. Główna bohaterka spędza lato w niedużej miejscowości Lövaren nad jeziorem. Zło czające się w pobliskich lasach jest nieoczywiste i wyczuwają je nieliczni. Przyjaciel pamiętający psa, którego nigdy nie miał, dziecko, które nigdy się nie urodziło, szaleństwo jednej z bohaterek, mroczne sekrety przyzwoitych ludzi, auta porzucone w lesie. To wszystko sprawia, że pewnego dnia nasza bohaterka otwiera zmysły na rzeczy dziejące się wokół niej. Kto chce poczuć zapach lasu i jeziora, zasmakować cynamonowych bułeczek i sielskości szwedzkiej wsi również się nie zawiedzie. A dlaczego niebieskie oczy? no cóż trzeba przeczytać. Wyżyny literackie to nie są ale wciąga. Polecam na wieczór z dreszczykiem, do herbaty z miodem i koniecznie szwedzkimi bułeczkami.

Jeśli ktoś jest wielbicielem skandynawskiej literatury to znajdzie w tej książce coś dla siebie. Rzecz się dzieje w dwóch przedziałach czasowych: współczesność i wiek XVII. Główna bohaterka spędza lato w niedużej miejscowości Lövaren nad jeziorem. Zło czające się w pobliskich lasach jest nieoczywiste i wyczuwają je nieliczni. Przyjaciel pamiętający psa, którego nigdy nie...

Książka i przyciąga i odpycha jednocześnie. Dobrze się ją czyta, ale miejscami razi pensjonarską polszczyzną głównej, skądinąd 25-letniej już bohaterki. Jej życiowa naiwność i niezdecydowanie. sprawiają, że postać ta wydaje się nie do końca wiarygodna. Niektóre wątki pozostają niejasne i niedopowiedziane. Ciekawe natomiast jest wykorzystanie motywu szekspirowskich bohaterów Romea i Julii, i próba przeniesienia go na grunt współczesności, średniowieczna klątwa, która prześladuje rody Tolomeich i Salimbenich, kolejne nieszczęścia, plagi, i utracone miłości. I wreszcie nasz Romeo, rycerz, nieskazitelny, dobry, trochę szorstki w obejściu. Taki w typie "bad boya". Czy klątwa zostanie zdjęta i przyszłe pokolenia obydwu rodów będą żyły długo i szczęśliwie? Po prostu przeczytajcie, ale jeśli spodziewacie się ambitnej literatury to się srodze zawiedziecie. Książka ta jest po prostu dobrze skonstruowanym romansem z przyzwoicie przedstawionym tłem historycznym.

Książka i przyciąga i odpycha jednocześnie. Dobrze się ją czyta, ale miejscami razi pensjonarską polszczyzną głównej, skądinąd 25-letniej już bohaterki. Jej życiowa naiwność i niezdecydowanie. sprawiają, że postać ta wydaje się nie do końca wiarygodna. Niektóre wątki pozostają niejasne i niedopowiedziane. Ciekawe natomiast jest wykorzystanie motywu szekspirowskich bohaterów...

Przeczytałam, a raczej wymęczyłam tę książkę. Pomysł na oko świetny, mamy tu genialnego malarza, jego psychiatrę, wmieszane są w to piękne kobiety (olśniewająco dodajmy), kawałek historii kobiecego malarstwa impresjonistycznego. Książkę przyzwoicie się czyta, niestety opisy i dialogi są nieco rozwleczone i właściwie niewiele wnoszą. Czasem trącą powieścią romantyczną. Tę pozycję mimo prób uczynienia z niej psychologicznej przez autorkę wpisałabym jednak na listę romansów. Niewiele mnie tutaj zaskoczyło, wątek głównego bohatera, genialnego artysty, targanego emocjami, znajdującego się na granicy szaleństwa, jego zwierzęcy magnetyzm, który przyciąga nie tylko kobiety jest taki jakiś serialowy. Wszystkie postaci wydają się tak tylko naszkicowane bez głębszych refleksji. Ponadto wątek miłości głównego bohatera do malarki żyjącej w wieku XIX-tym i chęć zadośćuczynienia jej krzywdom w obliczu tego jak traktuje swoje kolejne dziewczyny tudzież żony, które są również malarkami wydaje się jakiś taki naciągany. Poza tym książka jest dość pomysłowo skonstruowana, dobrze się ją czyta (z wyjątkiem tych rozwleczonych niekiedy opisów), nie jest może mocno ambitna ale przecież być nie musi. Polecam jako lekturę wakacyjną.

Przeczytałam, a raczej wymęczyłam tę książkę. Pomysł na oko świetny, mamy tu genialnego malarza, jego psychiatrę, wmieszane są w to piękne kobiety (olśniewająco dodajmy), kawałek historii kobiecego malarstwa impresjonistycznego. Książkę przyzwoicie się czyta, niestety opisy i dialogi są nieco rozwleczone i właściwie niewiele wnoszą. Czasem trącą powieścią romantyczną. Tę...