Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszyscy, którzy ucinają dyskusję na temat polskiej polityki przed i w trakcie II Wojny Światowej twierdząc, że nie można krytykować ówczesnego rządu, ponieważ tragiczne następstwa podjętych wówczas decyzji były absolutnie nie do przewidzenia, powinni dostać tą książką w twarz.

Wszyscy, którzy ucinają dyskusję na temat polskiej polityki przed i w trakcie II Wojny Światowej twierdząc, że nie można krytykować ówczesnego rządu, ponieważ tragiczne następstwa podjętych wówczas decyzji były absolutnie nie do przewidzenia, powinni dostać tą książką w twarz.

Fenomenalna książka. To powinna być pozycja obowiązkowa dla... wszystkich. Bez wyjątku. Nie uważam, że wszyscy powinni się do rad Michała Szafrańskiego stosować, ale wszyscy powinni je przynajmniej poznać i zastanowić się nad swoimi finansami. Teoretycznie - proste, oczywiste zasady obchodzenia się z pieniędzmi, ale w praktyce - wiedza, której większości ludzi brakuje. Do tego "Finansowy Ninja" jest książką bardzo przystępną. Zdecydowanie polecam.

Fenomenalna książka. To powinna być pozycja obowiązkowa dla... wszystkich. Bez wyjątku. Nie uważam, że wszyscy powinni się do rad Michała Szafrańskiego stosować, ale wszyscy powinni je przynajmniej poznać i zastanowić się nad swoimi finansami. Teoretycznie - proste, oczywiste zasady obchodzenia się z pieniędzmi, ale w praktyce - wiedza, której większości ludzi brakuje. Do...

Chyba najlepsza książka o tematyce piłki nożnej jaką czytałem. Ciekawie, bez upiększeń, z jajem i na serio. Przez tę książkę się po prostu płynie. Masa fantastycznych anegdotek, historii zza kulis, ciekawe spojrzenie autora na powszechnie dyskutowane tematy... Super, zdecydowanie polecam.

Chyba najlepsza książka o tematyce piłki nożnej jaką czytałem. Ciekawie, bez upiększeń, z jajem i na serio. Przez tę książkę się po prostu płynie. Masa fantastycznych anegdotek, historii zza kulis, ciekawe spojrzenie autora na powszechnie dyskutowane tematy... Super, zdecydowanie polecam.

Rozczarowanie, ale spowodowane chyba zbyt wygórowanymi oczekiwaniami. Książka jest moim zdaniem nierówna. Momentami wciąga tak, że nie sposób nie oderwać. Wizja świata wykreowana przez autora robi ogromne wrażenie i skłania do przemyśleń na temat rozwoju naszej cywilizacji. Są jednak długie fragmenty, które nudzą, nie wnoszą w zasadzie nic do opowieści i jak dla mnie można by je spokojnie wyciąć. Historia nic by na tym nie straciła. Przeciwnie - zyskałaby.
Pan Kosik mnoży wątki, postacie i wydarzenia, które często nie znajdują swojego finału. W końcu opowieść się kończy i zostawia czytalnika w stanie lekkiego zagubienia. Nie takiego pozytywnego, kiedy człowiek sam musi sobie dopowiedzieć dalsze losy bohaterów, ale nigdy się tak naprawdę nie dowie co się z nimi stało. W "Różańcu" człowiek zastanawia się raczej: "Ale po co ten wątek był w ogóle poruszany? Przecież nic z niego nie wynika."

Rozczarowanie, ale spowodowane chyba zbyt wygórowanymi oczekiwaniami. Książka jest moim zdaniem nierówna. Momentami wciąga tak, że nie sposób nie oderwać. Wizja świata wykreowana przez autora robi ogromne wrażenie i skłania do przemyśleń na temat rozwoju naszej cywilizacji. Są jednak długie fragmenty, które nudzą, nie wnoszą w zasadzie nic do opowieści i jak dla mnie można...

Duży zawód. Same ogólniki, większość wydarzeń opisana bardzo pobieżnie. Nie wiem też na ile mogę uwierzyć we wspomnienia Lou Duvy. Znam jako tako biografię Andrzeja Gołoty (z różnych źródeł). Jeżeli Duva w rozdziale poświęconym Gołocie pisze takie brednie (nawet wydawca zdaje sobie z tego sprawę dodając odpowiednie adnotacje), to całkiem możliwe, że w pozostałych rozdziałach jest podobnie. Fragment o Gołocie mogłem bezproblemowo zweryfikować, ale innych opisanych wydarzeń już nie. Niewykluczone, że cała książka jest naszpikowana przekłamaniami, kłamstwami i wymysłami.

Duży zawód. Same ogólniki, większość wydarzeń opisana bardzo pobieżnie. Nie wiem też na ile mogę uwierzyć we wspomnienia Lou Duvy. Znam jako tako biografię Andrzeja Gołoty (z różnych źródeł). Jeżeli Duva w rozdziale poświęconym Gołocie pisze takie brednie (nawet wydawca zdaje sobie z tego sprawę dodając odpowiednie adnotacje), to całkiem możliwe, że w pozostałych...

"Miasto złodziei" jest moim skromnym zdaniem książką zdecydowanie lepszą niż pierwsza część cyklu. Mimo, że sama historia po raz kolejny mnie nie porwała, to zaintrygowała bardziej niż ta "Podziemnego miasta". Byłem ciekawy co będzie dalej, a o to chyba chodzi w książkach przygodowych. Opowieść jest lepiej poprowadzona, bardziej intensywna i dynamiczna. Poza tym... zauważyłem duży postęp w "warsztacie pisarskim" Przemka Corso. Zdecydowanie lepiej radzi sobie chociażby z dialogami, które w części drugiej są bardziej wyraziste i okraszone fajnym humorem. Trzeciego tomu ("Miasta z gliny") jeszcze nie czytałem, ale na pewno zabiorę się za niego w najbliższym czasie. Mam nadzieję, że będzie jeszcze lepszy.

"Miasto złodziei" jest moim skromnym zdaniem książką zdecydowanie lepszą niż pierwsza część cyklu. Mimo, że sama historia po raz kolejny mnie nie porwała, to zaintrygowała bardziej niż ta "Podziemnego miasta". Byłem ciekawy co będzie dalej, a o to chyba chodzi w książkach przygodowych. Opowieść jest lepiej poprowadzona, bardziej intensywna i dynamiczna. Poza tym......

Sięgnąłem po tę książkę tylko dlatego, że "odkrył" i polecił ją Wojciech Cejrowski. Znając jego książki i gawędziarski styl uznałem, że jeżeli coś podoba się jemu, to mi pewnie też podejdzie. Niestety - zawiodłem się. Dość prosta i przez większość czasu mało angażująca historia, mało interesujący bohaterowie (a czasem irytujący - Acidolka...), Robert Karcz, który jest tylko kiepskim miksem Indiany Jonesa i Pawła Zawadzkiego z serialu Belfer... Bardzo lubię legendy i historie związane z II Wojną Światową, poniemieckie bunkry, ukryte skarby, tajne laboratoria itd. Intryga, którą autor przedstawia w "Podziemnym Mieście" mnie jednak nie porwała. Czyta się to lekko i szybko, ale za 2 miesiące nie będę już pewnie pamiętał o co tu właściwie chodziło.

Sięgnąłem po tę książkę tylko dlatego, że "odkrył" i polecił ją Wojciech Cejrowski. Znając jego książki i gawędziarski styl uznałem, że jeżeli coś podoba się jemu, to mi pewnie też podejdzie. Niestety - zawiodłem się. Dość prosta i przez większość czasu mało angażująca historia, mało interesujący bohaterowie (a czasem irytujący - Acidolka...), Robert Karcz, który jest tylko...

Książka jest w porządku, ale nic ponad to. Kiedy autor po prostu opisuje historię braci Kliczko radzi sobie całkiem dobrze, jednak niepotrzebnie wtrąca prywatne opinie i dziwne polityczno - historyczne uwagi (a o tych zagadnieniach ewidentnie nie ma zbyt dużej wiedzy). Autor ewidentnie nie zna się też na boksie. Facet uważa, że pojedynek Kliczko vs. Chambers był... dramatyczny. To chyba wystarczający dowód. Tym, którzy nie wiedzą o czym mówię polecam obejrzeć tę walkę na YouTube i spróbować nie zasnąć. Powodzenia. Niewyobrażalna dramaturgia!

Książka jest w porządku, ale nic ponad to. Kiedy autor po prostu opisuje historię braci Kliczko radzi sobie całkiem dobrze, jednak niepotrzebnie wtrąca prywatne opinie i dziwne polityczno - historyczne uwagi (a o tych zagadnieniach ewidentnie nie ma zbyt dużej wiedzy). Autor ewidentnie nie zna się też na boksie. Facet uważa, że pojedynek Kliczko vs. Chambers był......

Co by było, gdyby zamach majowy się nie udał? Autor najpierw obszernie wykłada przyczyny i przebieg zamachu (po co?), a potem na dosłownie jednej stronie tłumaczy co by było, gdyby Piłsudski przegrał. I jego wnioski ograniczają się do frazesów pokroju "Piłsudczycy zostaliby usunięci z życia publicznego". No fajnie. Liczyłem na obszerny opis tego jak mogłaby wyglądać polska scena polityczna, polityka międzynarodowa, w jakiej formie Polska przystąpiłaby do II Wojny Światowej, a otrzymałem kilka ogólników, które tak naprawdę nic nie tłumaczą. Nie polecam. Temat bardzo ciekawy, ale wykonanie fatalne.

Co by było, gdyby zamach majowy się nie udał? Autor najpierw obszernie wykłada przyczyny i przebieg zamachu (po co?), a potem na dosłownie jednej stronie tłumaczy co by było, gdyby Piłsudski przegrał. I jego wnioski ograniczają się do frazesów pokroju "Piłsudczycy zostaliby usunięci z życia publicznego". No fajnie. Liczyłem na obszerny opis tego jak mogłaby wyglądać polska...

Stanisław Mackiewicz to urodzony felietonista. O sprawach poważnych, czasami okrutnych pisze w sposób tak lekki, tak ciekawy, że jego teksty pochłania się błyskawicznie. Autor zdecydowanie nie przedstawia popularnych opinii na temat Anglii i polityki angielskiej. Jedni się w trakcie lektury oburzą, inni docenią przenikliwość popularnego "Cata". "Londyniszcze" na pewno nie pozostawi żadnego czytelnika obojętnym.

Stanisław Mackiewicz to urodzony felietonista. O sprawach poważnych, czasami okrutnych pisze w sposób tak lekki, tak ciekawy, że jego teksty pochłania się błyskawicznie. Autor zdecydowanie nie przedstawia popularnych opinii na temat Anglii i polityki angielskiej. Jedni się w trakcie lektury oburzą, inni docenią przenikliwość popularnego "Cata". "Londyniszcze" na pewno nie...

Dobra książka, ale zapewne zrobiłaby na mnie większe wrażenie, gdybym nie czytał wcześniej "Paktu Ribbentrop - Beck" Piotra Zychowicza. Obie te publikacje są w gruncie rzeczy bardzo podobne. Rafał Ziemkiewicz opisuje jednak problem w szerszym kontekście historycznym, obszerniej tłumaczy dlaczego Beck, czy Sikorski postąpili tak jak postąpili. Warto przeczytać.

Dobra książka, ale zapewne zrobiłaby na mnie większe wrażenie, gdybym nie czytał wcześniej "Paktu Ribbentrop - Beck" Piotra Zychowicza. Obie te publikacje są w gruncie rzeczy bardzo podobne. Rafał Ziemkiewicz opisuje jednak problem w szerszym kontekście historycznym, obszerniej tłumaczy dlaczego Beck, czy Sikorski postąpili tak jak postąpili. Warto przeczytać.

Nie jest to specjalnie rozbudowana i ciekawa historia, więc jeżeli ktoś spodziewa się polskiej odpowiedzi na "Rocky'ego" to się rozczaruje. W pewnym momencie główny bohater zestawia nawet swój trening z kultowymi scenami filmu ze Stallonem, co zabawnie unaocznia jak odmienne jest prawdziwe życie przeciętnego, polskiego pięściarza. Wiecie: Rocky wbiega po schodach Muzeum Sztuki Współczesnej w Filadelfii, Buldog po schodach klatki schodowej własnego bloku. Mimo, że w książce nie pojawiają się żadne autentyczne postacie, miłośnicy boksu bez trudu zauważą nawiązania (pojawia się między innymi Andrzej Gołota). Książka nie jest długa, czyta się ją lekko, łatwo i przyjemnie, więc warto poświęcić te dwa dni i poznać historię Buldoga. Polecam.

Nie jest to specjalnie rozbudowana i ciekawa historia, więc jeżeli ktoś spodziewa się polskiej odpowiedzi na "Rocky'ego" to się rozczaruje. W pewnym momencie główny bohater zestawia nawet swój trening z kultowymi scenami filmu ze Stallonem, co zabawnie unaocznia jak odmienne jest prawdziwe życie przeciętnego, polskiego pięściarza. Wiecie: Rocky wbiega po schodach Muzeum...

Spodziewałem się rzeczowej, szczegółowej analizy konfliktu z Rosją, a otrzymałem powieść sensacyjną pełną wymyślonych postaci. Zagrożenia, które przedstawia autor są realne, to nie ulega wątpliwości. Nieźle przedstawiony jest sposób prowadzenia przez Rosję polityki międzynarodowej, oraz jej działania prowadzące do destabilizacji Europy Wschodniej i dezintegracji NATO. Prowokacje, agresywna propaganda, wszyscy to znamy. Niestety sposób w jaki autor przedstawił konflikt na linii Rosja - NATO jest dość naiwny. Zapewne scenariusz został tak uproszczony, aby książka była łatwiejsza w odbiorze i bardziej przystępna, co nie zmienia faktu, że ja się pod tym względem zawiodłem. Razi też czarno - biały świat, wyraźny podział na dobrych i złych, oraz kilka pełnych patosu dialogów, które wywołały u mnie wręcz zażenowanie. Jeżeli ktoś ma ochotę na lekkie political fiction, to książka mu się spodoba. Jeżeli jednak oczekuje dokładnej, merytorycznej analizy - zawiedzie się.

Spodziewałem się rzeczowej, szczegółowej analizy konfliktu z Rosją, a otrzymałem powieść sensacyjną pełną wymyślonych postaci. Zagrożenia, które przedstawia autor są realne, to nie ulega wątpliwości. Nieźle przedstawiony jest sposób prowadzenia przez Rosję polityki międzynarodowej, oraz jej działania prowadzące do destabilizacji Europy Wschodniej i dezintegracji NATO....

Jakiekolwiek próby przypisania autorowi tej książki antysemityzmu są totalnie pozbawione podstaw i sensu. Tytuł może się wydawać nieco prowokacyjny, ale tylko dlatego, że słowo "Żyd" stało się określeniem niemalże zakazanym, mającym znaczenie jakoby negatywne. A przecież tak nie jest. Książka Piotra Zychowicza jest zbiorem kilkunastu naprawdę ciekawych historii, która pozwalają spojrzeć na relacje Polsko-Żydowskie nieco inaczej i bardziej świadomie. Wielu czytelników zmieni też na pewno swoje postrzeganie państwa Izrael, jego historii, oraz działań prowadzonych na bliskim wschodzie. Warto po "Żydów" sięgnąć.

Jakiekolwiek próby przypisania autorowi tej książki antysemityzmu są totalnie pozbawione podstaw i sensu. Tytuł może się wydawać nieco prowokacyjny, ale tylko dlatego, że słowo "Żyd" stało się określeniem niemalże zakazanym, mającym znaczenie jakoby negatywne. A przecież tak nie jest. Książka Piotra Zychowicza jest zbiorem kilkunastu naprawdę ciekawych historii, która...

Oczekiwałem zdecydowanie więcej. Książka jest dość krótka, więc zamierzałem skończyć ją w dwa, góra trzy dni. Nie udało się. Nie dlatego, że nie miałem czasu, tylko po prostu nie interesowało mnie "kto zabił" (a to chyba w kryminale interesować powinno). Taka sobie intryga, tacy sobie bohaterowie, taka sobie narracja... Im dalej w las - tym lepiej, ale ani razu nie pomyślałem: "muszę przeczytać kolejny rozdział, muszę się dowiedzieć co się stało dalej!". Jak dla mnie - średniak.

Oczekiwałem zdecydowanie więcej. Książka jest dość krótka, więc zamierzałem skończyć ją w dwa, góra trzy dni. Nie udało się. Nie dlatego, że nie miałem czasu, tylko po prostu nie interesowało mnie "kto zabił" (a to chyba w kryminale interesować powinno). Taka sobie intryga, tacy sobie bohaterowie, taka sobie narracja... Im dalej w las - tym lepiej, ale ani razu nie...

Jeżeli ktoś lubi charakterystyczny styl Rafała Ziemkiewicza i podziela jego spojrzenie na świat, to na pewno będzie z lektury zadowolony. Książka jest w zasadzie dość chaotycznym zbiorem felietonów dotyczących najróżniejszych zagadnień. Od Romana Dmowskiego, przez katastrofę smoleńską, polską literaturę, tajemniczą przeszłość Lecha Wałęsy, polskie środowisko dziennikarskie, aż po sprawy bardziej bieżące. Książka jest dość długa (600 stron), ale czyta się ją bardzo lekko i przyjemnie. Jak to Ziemkiewicza.

Jeżeli ktoś lubi charakterystyczny styl Rafała Ziemkiewicza i podziela jego spojrzenie na świat, to na pewno będzie z lektury zadowolony. Książka jest w zasadzie dość chaotycznym zbiorem felietonów dotyczących najróżniejszych zagadnień. Od Romana Dmowskiego, przez katastrofę smoleńską, polską literaturę, tajemniczą przeszłość Lecha Wałęsy, polskie środowisko dziennikarskie,...

Standardowa biografia. Bez pazura, bez mocnych, pikantnych szczegółów, ale jeżeli ktoś interesuje się boksem - warto przeczytać.

Standardowa biografia. Bez pazura, bez mocnych, pikantnych szczegółów, ale jeżeli ktoś interesuje się boksem - warto przeczytać.

Super. Interesuję się piwem od niedawna, a ta książka jest na początek idealna. Autor w prosty sposób wyjaśnia podstawy i pomaga odnaleźć się w bardzo bogatym piwnym świecie. Proces produkcyjny, składniki, style, degustacja, piwowarstwo domowe - wszystko tutaj jest. Polecam.

Super. Interesuję się piwem od niedawna, a ta książka jest na początek idealna. Autor w prosty sposób wyjaśnia podstawy i pomaga odnaleźć się w bardzo bogatym piwnym świecie. Proces produkcyjny, składniki, style, degustacja, piwowarstwo domowe - wszystko tutaj jest. Polecam.

Trudno mieć do scenariusza pretensje, że jest scenariuszem, ale... to jest właśnie największy problem "Przeklętego Dziecka". Scenariusz składa się w zasadzie z samych dialogów, które bez całej tej "książkowej" otoczki brzmią po prostu sucho. Bohaterowie, mimo iż w dużej części znani, sprawiają wrażenie obcych. To nie są Harry, Ron i Hermiona, których znam. Sama historia również nie zachwyca. To jest materiał raczej na kreskówkę osadzoną w uniwersum Pottera. Zawiodłem się.

Trudno mieć do scenariusza pretensje, że jest scenariuszem, ale... to jest właśnie największy problem "Przeklętego Dziecka". Scenariusz składa się w zasadzie z samych dialogów, które bez całej tej "książkowej" otoczki brzmią po prostu sucho. Bohaterowie, mimo iż w dużej części znani, sprawiają wrażenie obcych. To nie są Harry, Ron i Hermiona, których znam. Sama historia...

Prawdziwy obraz wojny - tak bym tę książkę streścił. Brudna, okrutna, pełna degeneratów rzeź. Naprawdę warto przeczytać, ale ostrzegam - to ciężka lektura. Nie dlatego, że napisana trudnym językiem, albo przesadnie długa. Treść jest ciężka.

Prawdziwy obraz wojny - tak bym tę książkę streścił. Brudna, okrutna, pełna degeneratów rzeź. Naprawdę warto przeczytać, ale ostrzegam - to ciężka lektura. Nie dlatego, że napisana trudnym językiem, albo przesadnie długa. Treść jest ciężka.