Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cztery opowiadania. Czy mi się podobały?.... Opowiadania Bratnego w tej książce są zupełnie inne od czytanych przeze mnie do tej pory. Tamte tchnęły realem, a te są jakby z “innego świata”.
Opowiadanie “Radość nagrobków” składa się z kilku rozdziałów i wszystko dzieje się w miejscowości Baniocha. I jest to parodia literacka. Następne opowiadanie “Odjazd w niezbadane“ to taki nadmiar wyobraźni pisarza.
“Przesłuchanie Pana Boga” jako jedyne z tej książki podobało mi się. Było w nim trochę rozważań psychologicznych, pytania, na które trudno znaleźć odpowiedzi. Opowiadanie było również nie z tego świata, tylko z życia po śmierci, a przede wszystkim z rozliczania się ze swojego życia.
I ostatnie opowiadanie “Tożsamość bez wzajemności” - relacjonowanie swojego życiorysu oraz przeżyć emocjonalnych i erotycznych, którego wysłuchiwał pewien profesor. I tu zacytuję prawdę życiową, motto tego opowiadania: “ A ja panie profesorze, kim być wobec niej , żeby jej nie stracić? Kim być? Co pan powiedział? Sobą?”.
Reasumując, moim zdaniem Bratny w tych opowiadaniach trochę “odpłynął”, a wszystko trąca trochę Gombrowiczem, więc jak ktoś lubi.....

Cztery opowiadania. Czy mi się podobały?.... Opowiadania Bratnego w tej książce są zupełnie inne od czytanych przeze mnie do tej pory. Tamte tchnęły realem, a te są jakby z “innego świata”.
Opowiadanie “Radość nagrobków” składa się z kilku rozdziałów i wsz...

Rozwiń

Zwiń

Nie lubię czytać opowiadań, ale zawzięłam się, żeby przeczytać wszystkie książki Bratnego, które posiadam w swojej biblioteczce. Nie wszystkie opowiadania z tomu "Twarde ojczyzny" spodobały mi się. Niektóre po prostu zmęczyłam. We wszystkich opowiadaniach Bratny wplata wspomnienia z wojny, głównie z powstania warszawskiego. Większość z tych opowiadań rozpoczyna się w latach osiemdziesiątych, kiedy je pisał, ale wraca wspomnieniami w odległe lata, wojenne. Najbardziej podobało mi się opowiadanie "Wyroki", "Naganiacz", "Dawid syn Henryka", "Twarde ojczyzny". Większość opowiadań Bratny pisał w formie reportażu.

Nie lubię czytać opowiadań, ale zawzięłam się, żeby przeczytać wszystkie książki Bratnego, które posiadam w swojej biblioteczce. Nie wszystkie opowiadania z tomu "Twarde ojczyzny" spo...

Rozwiń

Zwiń

Zagmatwane historie ludzi, mieszkających kiedyś w jednej miejscowości. Jeden był kiedyś “paniczem”, drugi wraz z ojcem pracował we dworze. Wojna, jak również czasy powojenne zmieniły wszystko. “Panicz”, czyli Marek Drewicz dwór stracił, nie mógł nawet odzyskać swojej posiadłości. Wszystko zostało rozgrabione. Był żołnierzem Armii Krajowej, walczył w powstaniu warszawskim, jak jego kilku innych kolegów, był więc na cenzurowanym. Drewicz nie mógł się odnaleźć w nowej rzeczywistości, jak również jego pozostali koledzy. Kontynuować walki w lesie jednak nie chciał, mimo to i tak był prześladowany. Wszyscy ci młodzi chłopcy, mający pod koniec wojny po dwadzieścia lat musieli albo pogodzić się z życiem w komunistycznej Polsce, albo uciekać. Jak dla mnie książka napisana jest trochę chaotycznie, brak jakiejś spójności. Autor przeskakuje za bardzo co jakiś czas w latach , to znów się cofa i czasami trzeba wrócić do tyłu książki, żeby zrozumieć o co mu chodzi i kto jest kim.

Zagmatwane historie ludzi, mieszkających kiedyś w jednej miejscowości. Jeden był kiedyś “paniczem”, drugi wraz z ojcem pracował we dworze. Wojna, jak również czasy powojenne zmieniły wszystko. “Panicz”, czyli Marek Drewicz dwór stracił, nie mógł nawet odzyskać swojej posiadłości. Wszystko ...

Rozwiń

Zwiń

Nie dokończylam czytać tych opowiadań, co bardzo rzadko mi się zdarza. To nie mój klimat.

Nie dokończylam czytać tych opowiadań, co bardzo rzadko mi się zdarza. To nie mój klimat.

Trochę dziwnie czytało mi się na początku z uwagi na narrację w drugiej osobie. Jednak im dalej czytałam, tym coraz mniej mi to przeszkadzało. No cóż, w zasadzie samo życie, czy to w Australii, czy w Polsce, często pech prześladuje człowieka i nigdy nie ma jednego problemu, tylko problem goni problem. Główny bohater ponadto zmagał się z depresją, co w dzisiejszych czasach jest poważnym problemem. Poruszone przez autora sprawy, to takie normalne codzienne życie.

Trochę dziwnie czytało mi się na początku z uwagi na narrację w drugiej osobie. Jednak im dalej czytałam, tym coraz mniej mi to przeszkadzało. No cóż, w zasadzie samo życie, czy to w Australii, czy w Polsce, często pech prześladuje człowieka i nigdy nie ma jednego problemu, tylko problem g...

Rozwiń

Zwiń

Dawno nie czytałam historycznego romansu, a taką książką jest właśnie “Maska”. Na początku trochę z rezerwą podeszłam do tej powieści. Historię Emmy śledziłam jednak w napięciu. Jest tu i wątek kryminalny oraz miłosny, homoseksualny również. Są i intrygi zakłócające, wydawałoby się już ustabilizowane życie głównych bohaterów. Jest i wydarzenie z przeszłości prześladujące Emmę, które zaważyło na jej życiu. Nie jest to powieść wysokich lotów, trochę autorka z wyobraźnią poleciała, ale czyta się ją szybko, bo akcja goni akcję. Dosyć zmysłowe natomiast są opisy pieszczot miłosnych, stopniowane, aż do “finału”. Przyjemnie się czyta, zbytnio się nie wysilając.

Dawno nie czytałam historycznego romansu, a taką książką jest właśnie “Maska”. Na początku trochę z rezerwą podeszłam do tej powieści. Historię Emmy śledziłam jednak w napięciu. Jest tu i wątek kryminalny oraz miłosny, homos...

Rozwiń

Zwiń

Po wielu latach wróciłam do bohaterów we Fjällbace. I ta książka, tak jak i wcześniejsze również mnie pochłonęła. Camilla Läckberg świetnie łączy historie swoich stałych bohaterów wplatając wątki kryminalne. Tym razem historia z przeszłości o kobiecie trans i jej córce była powiązana z bieżącymi wydarzeniami, oczywiście kryminalnymi.

Po wielu latach wróciłam do bohaterów we Fjällbace. I ta książka, tak jak i wcześniejsze również mnie pochłonęła. Camilla Läckberg świetnie łączy historie swoich stałych bohaterów wplatając wątki kryminalne. Tym razem historia z przeszłości o kobiecie trans i jej córce była powiązana z bie...

Rozwiń

Zwiń

Jest to moja druga książka Izabeli Janiszewskiej po “W szponach”. Od pierwszej do ostatniej strony nie można się było nudzić. Pomiędzy aktualne wydarzenia (zaginięcie młodej dziewczyny), autorka wplatała historię chorego chłopca i jego troskliwej matki na przestrzeni kilku lat. Co, jak później się okazało, było jedną z części puzzli brakujących do układanki. Małe miasteczko, a tyle tajemniczych zniknięć, które wydawało się nie mają ze sobą nic wspólnego. A jednak.... Autorka potrafi budować napięcie..... Sięgnę więc na pewno po następną pozycję Janiszewskiej.

Jest to moja druga książka Izabeli Janiszewskiej po “W szponach”. Od pierwszej do ostatniej strony nie można się było nudzić. Pomiędzy aktualne wydarzenia (zaginięcie młodej dziewczyny), autorka wplatała histo...

Rozwiń

Zwiń

Małżeństwo, jak wydawało się na początku.....doskonałe. Więzi rodzinne, dzieci, rodzinne spotkania, praca przynosząca satysfakcję, ideał. I nagle wszystko się sypie. Ale jest jeszcze miłość, a zarazem nienawiść. Zdradzona żona, o czym niespodziewanie w najmniej oczekiwanym momencie informuje Marianne mąż Johan. Ale czyż Marianne jest idealna? Otóż nie, ona również nie jest bez grzeszków. I tak ciągną to życie, powracając jednak do siebie nawet po rozwodzie i w trakcie nowych związków. Przyciągają się jak magnez. Jest to wspaniałe studium przypadku i wnikliwy psychologiczny portret kobiety, mężczyzny i ich dziwnej miłości.

Małżeństwo, jak wydawało się na początku.....doskonałe. Więzi rodzinne, dzieci, rodzinne spotkania, praca przynosząca satysfakcję, ideał. I nagle wszystko się sypie. Ale jest jeszcze miłość, a zarazem nienawiść. Zdradzona żona, o czym niespodziewanie w najmniej oczekiwanym momencie inform...

Rozwiń

Zwiń