Georg von der Gabelentz

Bardzo dobra antologia i naprawdę miła niespodzianka, jako że dotychczas nawet mi się o uszy nie obiła a fakt jej posiadania zawdzięczam przypadkowemu odkryciu na allegro. Książka, która wyraźnie ukazuje, że Niemiec potrafi i swój patent na grozę ma. Większość opowiadań z tego zbioru to prawdziwe perełki o dusznym klimacie i z niejednokrotnie naprawdę oryginalnym pomysłem w tle, coś na miarę "Kościanej ręki" Strobla czy też "Damy tyfusowej" Ewersa. Spośród wszystkich pisarzy, których utwory składają się na "Gabinet", najlepsze wrażenie robi Gustav Meyrink, który też zresztą gra tutaj pierwsze skrzypce jeśli chodzi o ilość utworów. Jego "Mózg, który wyparował" jest tak zeschizowany, że aż zabawny, zaś "Jak doktor Hiob Paupersum zaniósł swojej córce szkarłatne róże" bije czytelnika po mordzie na podobieństwo "Wydarzenia na moście Owl Creek" Ambrose Bierce'a. Świetne wrażenie robią opowiadania Gabelentza (spirytystyczny "Biały zwierz" i bardziej przyziemny "Goryl"),Heyma (schizofreniczny "Obłąkaniec" i naprawdę imponujący "Statek", przywodzący na myśl "Maskę śmierci szkarłatnej" Poego) i Isolde Kurz (gotycka "Słoneczna mara"). Dobrze wypada Moritz Frey ze swoim "Paszportem" i Werfel ze swoją "Niebudującą legendą o pękniętym stryczku". Kafka i Britting ujdą - jak to się mówi - w praniu. Natomiast definitywnie usunąłbym ze zbioru "Mord na kwiecie kaczeńca" Doblina i "W oranżerii" Winklera, zbyt awangardowe jak dla mnie i w sumie pies wie o czym (to drugie z trudem doczytałem do końca). No ale na te dwa drobne potknięcia można przymknąć oko a wiadomo, że gusta są różne, więc może i znajdą się tych opowiadań entuzjaści. Prawdziwy klejnot wśród antologii grozy, polecam gorąco.