Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie mam pojęcia skąd znalazła się u mnie ta książka, co tłumaczyłoby sięgnięcie, jakby znikąd po drugi tom serii, nie znając tego co było w pierwszym. W każdym razie nie zachęciło mnie to ani do poznania tego co przed ani tego, co potem. Dawno nie spotkałam się z takim irytującym i infantylnym narratorem, który nie potrafi opuścić akapitu, bez durnego porównania. Wydaje mi się, że przydługi i nic nie wnoszący początek oddaje warsztat pisarski autora, który już z miejsca się polubi albo nie. Niestety dla mnie postacie mogą być po prostu źle napisane, ale jeśli trzecioosobowy narrator opowiada historie rodem z historii na wykopie, to dla mnie tego zwyczajnie nie da się czytać. Tło jest absolutnie bezbarwne i przerysowane. Ludzie są głupi, nastolatki tylko cykają fotki na instagrama, ludzie z wiarą są śmieszni dla społeczeństwa. Brakowało mi jeszcze cycatej blondynki i żeby nasrać na środku. Niedawno skończyłam "Kult" Oribitowskiego, gdzie klęczący ludzie klepiący zdrowaśki są przez opowiadającego historie traktowani równie z przymrużeniem oka i niejaką pogardą, ale Szczygielski opowiada to jak obrażony na kościół nastolatek, a Orbitowski z dojrzałością.
Główne postacie są swoimi kalkami - Monika, Gabierl, Kaśka. Wszyscy klną, wszyscy jarają fajki, wszyscy mają jednakowe opinie o świecie. Mimo, że nie dałabym tej książki nawet w top 10 irytujących, to na pewno w top 10 najbardziej nudnych ze względu na wszystko. Wszystko się już gdzieś widziało, słyszało albo czytało. Ale rzadko spotyka się tak absurdalnie żenującego narratora (3 osobowego!) i powtarzalne postaci ukrywającymi się za innymi imionami. Nie powiedziałabym, że napisał to ktoś, z kilkoma książkami na koncie. Lepsze treści widziało się u amatorów na Wattpadzie.

Nie mam pojęcia skąd znalazła się u mnie ta książka, co tłumaczyłoby sięgnięcie, jakby znikąd po drugi tom serii, nie znając tego co było w pierwszym. W każdym razie nie zachęciło mnie to ani do poznania tego co przed ani tego, co potem. Dawno nie spotkałam się z takim irytującym i infantylnym narratorem, który nie potrafi opuścić akapitu, bez durnego porównania. Wydaje mi...