Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Maj rozpoczynam od udanej lektury, bo bardzo się już polubiłem z bohaterami Czwartkowego klubu zbrodni. Trzecia historia to znów niepowtarzalna atmosfera, sarkazm i angielska flegma oraz przyzwoita, chociaż nie nadzwyczajna zagadka kryminalna. Zadowolony z lektury przechodzę płynnie do tomu czwartego. Swoją drogą, ciekawe, który to polski biatlonista ma na imię Jerzy, bo kojarzę tylko Tomasza Sikorę:).

Maj rozpoczynam od udanej lektury, bo bardzo się już polubiłem z bohaterami Czwartkowego klubu zbrodni. Trzecia historia to znów niepowtarzalna atmosfera, sarkazm i angielska flegma oraz przyzwoita, chociaż nie nadzwyczajna zagadka kryminalna. Zadowolony z lektury przechodzę płynnie do tomu czwartego. Swoją drogą, ciekawe, który to polski biatlonista ma na imię Jerzy, bo...

Przygodowa powieść historyczna, która rozgrywa się w ciekawym miejscu i czasie. Nieoczywistym bohaterem jest malarz Canal - tak na marginesie, wuj warszawskiego Canaletta - który na czas akcji zmienia się w tajnego agenta. Nieźle oddane są realia epoki, chociaż język dialogów często zbyt współczesny. To tyle plusów. Sama akcja to już niestety zbiór kalek z innych utworów, a wątek kryminalny jest tylko mizernym pretekstem do jej zawiązania.

Przygodowa powieść historyczna, która rozgrywa się w ciekawym miejscu i czasie. Nieoczywistym bohaterem jest malarz Canal - tak na marginesie, wuj warszawskiego Canaletta - który na czas akcji zmienia się w tajnego agenta. Nieźle oddane są realia epoki, chociaż język dialogów często zbyt współczesny. To tyle plusów. Sama akcja to już niestety zbiór kalek z innych utworów, a...

Po pierwszym tomie trafiłem na czwarty. Wiele się nie zmieniło. Wszystko dość schematyczne i momentami naiwne. Dominuje lekka obyczajówka, wątek porwania wstawiony trochę na siłę i mało poważny, a rozwiązania łatwo się domyślić w połowie, ale napisane dość lekko, więc można przeczytać bez bólu.

Po pierwszym tomie trafiłem na czwarty. Wiele się nie zmieniło. Wszystko dość schematyczne i momentami naiwne. Dominuje lekka obyczajówka, wątek porwania wstawiony trochę na siłę i mało poważny, a rozwiązania łatwo się domyślić w połowie, ale napisane dość lekko, więc można przeczytać bez bólu.

Mimo, że cenię autora, tym razem jestem zawiedziony. Przez większość powieści akcja się ślimaczy, a żadnego z bohaterów nie da się ani cenić, ani polubić. Do tego postępują często irracjonalnie lub zwyczajnie głupio. Wszystko przyspiesza pod koniec, kilka wątków się wyjaśnia, choć większość pozostaje otwartych. Typowy odcinek serialu, a nie samodzielna powieść. W sumie to chyba za mało, aby mnie zachęcić do sięgnięcia po drugi tom.

Mimo, że cenię autora, tym razem jestem zawiedziony. Przez większość powieści akcja się ślimaczy, a żadnego z bohaterów nie da się ani cenić, ani polubić. Do tego postępują często irracjonalnie lub zwyczajnie głupio. Wszystko przyspiesza pod koniec, kilka wątków się wyjaśnia, choć większość pozostaje otwartych. Typowy odcinek serialu, a nie samodzielna powieść. W sumie to...

Jedna z tych książek, które chciałem przeczytać od zawsze i w końcu się udało. Ciekawe spojrzenie na przemiany społeczne wywołane II Wojną Światową i jej skutkami. Napisana w okolicach 1950 roku, w czasie rozkwitu stalinizmu w Polsce, czyli w okresie dużych niepewności, gdy wiele rzeczy dopiero zaczynało się formować i nikt nie miał pojęcia dokąd to wszystko prowadzi.

Jedna z tych książek, które chciałem przeczytać od zawsze i w końcu się udało. Ciekawe spojrzenie na przemiany społeczne wywołane II Wojną Światową i jej skutkami. Napisana w okolicach 1950 roku, w czasie rozkwitu stalinizmu w Polsce, czyli w okresie dużych niepewności, gdy wiele rzeczy dopiero zaczynało się formować i nikt nie miał pojęcia dokąd to wszystko prowadzi.

Tak jak w przypadku poprzednich części serii jest to solidna, nieźle napisana powieść, ale nie bardzo czuję chemię do głównych bohaterów. Do tego tradycyjnie dość naciągana historia kryminalna i powiązania między niektórymi postaciami.

Tak jak w przypadku poprzednich części serii jest to solidna, nieźle napisana powieść, ale nie bardzo czuję chemię do głównych bohaterów. Do tego tradycyjnie dość naciągana historia kryminalna i powiązania między niektórymi postaciami.

Czy to w ogóle jest thriller? Podobnie jak "Cień" nie do końca. Bardziej dramat. Wiwisekcja problemów małżeństwa i patologia miłości, także tej do samego siebie. Dużo chorych emocji. Początkowo zaciekawia, jednak finalnie nieco zawodzi.

Czy to w ogóle jest thriller? Podobnie jak "Cień" nie do końca. Bardziej dramat. Wiwisekcja problemów małżeństwa i patologia miłości, także tej do samego siebie. Dużo chorych emocji. Początkowo zaciekawia, jednak finalnie nieco zawodzi.

To nie tyle kryminał czy nawet thriller, ale literatura pełną gębą, dramat wręcz antyczny. Nie każdemu czytelnikowi literatury gatunkowej przypadnie do gustu. Akcji przez większość powieści niewiele. Mamy za to dużo psychologii, zadumy nad kondycją ludzką, małżeństwem, rodzicielstwem, karierą. Mnie, mimo kilku zastrzeżeń się podobało, chociaż sam pomysł zbyt oryginalny nie jest. Wykonanie za to bardzo dobre.

To nie tyle kryminał czy nawet thriller, ale literatura pełną gębą, dramat wręcz antyczny. Nie każdemu czytelnikowi literatury gatunkowej przypadnie do gustu. Akcji przez większość powieści niewiele. Mamy za to dużo psychologii, zadumy nad kondycją ludzką, małżeństwem, rodzicielstwem, karierą. Mnie, mimo kilku zastrzeżeń się podobało, chociaż sam pomysł zbyt oryginalny...

Daleka od realizmu, schematyczna i naiwna wersja rzeczywistości. Bardziej literatura młodzieżowa niż poważny kryminał. Dla mnie strata czasu, chociaż pewnie znajdzie swoich zwolenników.

Daleka od realizmu, schematyczna i naiwna wersja rzeczywistości. Bardziej literatura młodzieżowa niż poważny kryminał. Dla mnie strata czasu, chociaż pewnie znajdzie swoich zwolenników.

Pozytywna, pogodna opowieść z kategorii "girls power", która próbuje udawać kryminał. W rzeczywistości morderstwo jest tylko pretekstem do opowieści. Napisana na tyle dobrze, że nie żałuję lektury, mimo że to nie do końca moja bajka.

Pozytywna, pogodna opowieść z kategorii "girls power", która próbuje udawać kryminał. W rzeczywistości morderstwo jest tylko pretekstem do opowieści. Napisana na tyle dobrze, że nie żałuję lektury, mimo że to nie do końca moja bajka.

Przeciętnej jakości zbiór esejów. Jednak to Jasienica, więc czyta się dobrze mimo irytujących od czasu do czasu powtórzeń.

Przeciętnej jakości zbiór esejów. Jednak to Jasienica, więc czyta się dobrze mimo irytujących od czasu do czasu powtórzeń.

Jak się przez chwilę po lekturze zastanowić, to mało co ma w tej książce jakiś sens. Jest to przede wszystkim bardzo słaby kryminał z kuriozalnym śledztwem. Na znacznie wyższym poziomie sytuuje się wątek obyczajowy, choć w końcu także zaczyna za bardzo pachnieć harlekinem. Przez trzy czwarte lektury nudy z dość irytującą manierą pisarki, która próbuje ożywić lekturę i na początku wielu rozdziałów ukrywa przez chwilę postać, o której opowiada, tytułując ją mężczyzną lub kobietą i dopiero po połowie strony zdradzając jej imię. Bardziej to irytuje niż zaciekawia. Wprowadza też sztuczny dramatyzm, ludzie się bez powodu potykają, przewracają, itp. Na końcu dzieje się za to aż za dużo. Tutaj z kolei autorka ukrywa przed czytelnikami zdobyte przez bohaterów informacje, przez co śledzenie ich poczynań jest po prostu jałowe. Akcja posuwa się naprzód często dzięki zbiegom okoliczności, a postępowanie wielu bohaterów nie wydaje się zbyt sensowne i logiczne. Na końcu wszystko na pozór się spina, więc nie doznajemy kompletnego zawodu. Mimo tego, jakiś tam potencjał jest, ale sporo jeszcze pracy przed debiutantką.

Jak się przez chwilę po lekturze zastanowić, to mało co ma w tej książce jakiś sens. Jest to przede wszystkim bardzo słaby kryminał z kuriozalnym śledztwem. Na znacznie wyższym poziomie sytuuje się wątek obyczajowy, choć w końcu także zaczyna za bardzo pachnieć harlekinem. Przez trzy czwarte lektury nudy z dość irytującą manierą pisarki, która próbuje ożywić lekturę i na...

Historie z życia dziesięciu kobiet. Opowiedziane po wielu latach, z perspektywy czasu, więc dość skrótowo i niezbyt emocjonalnie. Ważne, jako dokumentacja tamtych czasów, ale literacko przeciętne.

Historie z życia dziesięciu kobiet. Opowiedziane po wielu latach, z perspektywy czasu, więc dość skrótowo i niezbyt emocjonalnie. Ważne, jako dokumentacja tamtych czasów, ale literacko przeciętne.

Poprzednia część była bardzo dobra, tutaj powrót do przeciętności. Dwa równoległe śledztwa zamiast jednego prowadzone przez Aleksandra i Emmę tym razem w zasadzie niezależnie, ale obie historie dość proste i mało oryginalne. Także finał jakich wiele już czytaliśmy.

Poprzednia część była bardzo dobra, tutaj powrót do przeciętności. Dwa równoległe śledztwa zamiast jednego prowadzone przez Aleksandra i Emmę tym razem w zasadzie niezależnie, ale obie historie dość proste i mało oryginalne. Także finał jakich wiele już czytaliśmy.

Książka usystematyzowała moją wiedzę o zmianach w Irlandii. Pokazała niezbicie, że sytuacja kościoła w Polsce jest zupełnie inna, głównie z powodu 40 lat PRL rzecz jasna. Historia jest nieźle opowiedziana, chociaż autorka nie uniknęła niepotrzebnych powtórzeń. Niczego odkrywczego tutaj jednak nie znajdziemy. Liczyłem na trochę więcej.

Książka usystematyzowała moją wiedzę o zmianach w Irlandii. Pokazała niezbicie, że sytuacja kościoła w Polsce jest zupełnie inna, głównie z powodu 40 lat PRL rzecz jasna. Historia jest nieźle opowiedziana, chociaż autorka nie uniknęła niepotrzebnych powtórzeń. Niczego odkrywczego tutaj jednak nie znajdziemy. Liczyłem na trochę więcej.

Należę do tych czytelników, których najpierw zraził, a potem pokonał knajacki język dialogów. Poza tym nie jest to wcale źle napisane, ale z drugiej strony dotarłem gdzieś do połowy i nie znalazłem w tej historii niczego na tyle oryginalnego, aby przymknąć oko na wulgaryzmy i brnąć dalej. Nie tego szukam w kryminałach.

Należę do tych czytelników, których najpierw zraził, a potem pokonał knajacki język dialogów. Poza tym nie jest to wcale źle napisane, ale z drugiej strony dotarłem gdzieś do połowy i nie znalazłem w tej historii niczego na tyle oryginalnego, aby przymknąć oko na wulgaryzmy i brnąć dalej. Nie tego szukam w kryminałach.

Idealny kryminał w idealnej przyszłości. Sprawę trzech morderstw rozwiązuje idealna pani porucznik w ciągu trzech dni, mając do dyspozycji nieograniczone możliwości łącznie z wystawianymi natychmiast nakazami aresztowania i przeszukania członków elity miasta Nowy Jork. Same wątki kryminalne i sposoby ich rozwiązania nie nadzwyczajne.
Cóż, rozumiem, że to fantastyka, ale jednak nie do tego stopnia :). To część jakiejś długiej serii powieści, innych nie znam, ale taki wyidealizowany obraz zupełnie do mnie nie przemawia. Gwiazdki za płynną narrację z dużą ilością niezłych dialogów. Czytalność na dobrym poziomie, ale już treść nie bardzo.

Idealny kryminał w idealnej przyszłości. Sprawę trzech morderstw rozwiązuje idealna pani porucznik w ciągu trzech dni, mając do dyspozycji nieograniczone możliwości łącznie z wystawianymi natychmiast nakazami aresztowania i przeszukania członków elity miasta Nowy Jork. Same wątki kryminalne i sposoby ich rozwiązania nie nadzwyczajne.
Cóż, rozumiem, że to fantastyka, ale...

Także drugi tom serii nie zachwycił mnie wcale. Historia jest na pewno bardziej spójna, ale nadal panuje spory chaos w narracji. Autorka prowadzi równocześnie kilka głównych wątków, ale żaden z nich nie jest do końca satysfakcjonujący. Sprawa ojca wydaje się skrajnie wydumana (skala działań, brak przeszukania mimo aresztowania i finał - wszystko to jakieś takie nieprawdopodobne). Sprawa pisarki, czyli zabójstwa i powiązane z nią śledztwo naszych pań detektyw jest jakieś takie nieogarnięte, przypadkowe, podobnie zresztą jak jego rozwiązanie. Nie do końca pasuje mi też styl pisarki, a zwłaszcza dialogi. Najlepiej wychodzą tematy obyczajowe i to one podnoszą trochę ocenę.

Także drugi tom serii nie zachwycił mnie wcale. Historia jest na pewno bardziej spójna, ale nadal panuje spory chaos w narracji. Autorka prowadzi równocześnie kilka głównych wątków, ale żaden z nich nie jest do końca satysfakcjonujący. Sprawa ojca wydaje się skrajnie wydumana (skala działań, brak przeszukania mimo aresztowania i finał - wszystko to jakieś takie...