Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O matko i córko. Stylistycznie typowy (niestety) kryminał - ubogi językowo z łopatologiczną narracją. To oczywiście może być kwestia trefnego tłumaczenia, choć nie sądzę, z uwagi na męczący zabieg nagromadzonych repetycji. Do tego absolutnie nudna fabuła i bohaterowie bez żadnego charakteru (no, może poza inspektorem Gutiérrezem). Jako że nie lubię nie kończyć książek, w połowie zdecydowałam się przerzucić na audiobook, z nadzieją, że lepiej go strawię. Otóż nie. Tak beznadziejnie nagranego audiobooka nie słyszałam nigdy. Lektor nie dość, że ma irytującą manierę zmieniania barwy głosu w zależności od bohatera (tzn. w postaciach żeńskich wchodzi na sztucznie wysokie i infantylne tony), to w dodatku raz szepcze, a zaraz nagle WRZESZCZY. I to w jednym zdaniu. Słuchanie poza domem odpada. W domu właściwie też, chyba że się leży na kanapie i nie rusza.
Mam nauczkę. Długo się męczyłam, żeby doczekać zakończenia historii. I co? Figa z makiem. Zagadka pozostaje de facto nierozwiązana. Po następne części nie sięgnę, nie ma mowy.

O matko i córko. Stylistycznie typowy (niestety) kryminał - ubogi językowo z łopatologiczną narracją. To oczywiście może być kwestia trefnego tłumaczenia, choć nie sądzę, z uwagi na męczący zabieg nagromadzonych repetycji. Do tego absolutnie nudna fabuła i bohaterowie bez żadnego charakteru (no, może poza inspektorem Gutiérrezem). Jako że nie lubię nie kończyć książek, w...