- Umieram z nudów - odparł żałośnie Hauru. - Albo po prostu umieram.

- Umieram z nudów - odparł żałośnie Hauru. - Albo po prostu umieram.

- Nie żyje? - powtórzyła Sophie. Zamierzała zawołać niemądrze: Ale przecież żyła jeszcze godzinę temu! Powstrzymała się jednak, bo śmierć już taka jest: ludzie żyją, dopóki nie umrą. - Tak, nie żyje - potwierdziła Wiedźma. - Nie chciała mi powiedzieć, gdzie jest ktoś, kogo szukam. Oświadczyła: "Po moim trupie!" - więc wzięłam ją za słowo.

- Nie żyje? - powtórzyła Sophie. Zamierzała zawołać niemądrze: Ale przecież żyła jeszcze godzinę temu! Powstrzymała się jednak, bo śmierć ju...

Następny wystrojony, pachnący posłaniec przybył z listem i niemiłosiernie długą przemową, w której wyrażał nadzieję, że Hauru zechce poświęcić nieco cennego czasu, niewątpliwie przeznaczonego na ważniejsze rzeczy, żeby pochylić swój potężny intelekt nad drobnym kłopotem, jakiego doświadczył Jego Królewska Mość - a mianowicie, jak wojsko ma przeprawić ciężkie wozy przez bagna i bezdroża. Hauru udzielił niezwykle uprzejmej i obszernej odpowiedzi. Powiedział: "nie".

Następny wystrojony, pachnący posłaniec przybył z listem i niemiłosiernie długą przemową, w której wyrażał nadzieję, że Hauru zechce poświęc...