Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Tylko sobie nie myślcie, że są to jakieś błahe historyjki o zwierzętach. Wajrak potrafi opowiadać tak, że każde zdarzenie staje się ważne, dramatyczne i jedyne w swoim rodzaju. Taka umiejętność to dar rzadki, nie każdemu pisarzowi dany." - Wisława Szymborska, cytat z okładki

Fanką literatury z tej półki nigdy nie byłam a jednak kiedy dostałam "Kunę.." w prezencie zrozumiałam co pani Szymborska miała na myśli i nie mogę się z nią nie zgodzić. To nie są historyjki w stylu przyrodniczych książek, które zanudzą Was na śmierć. To jak Wajrak potrafi pisać jest niespotykane. I jeszcze nie mogę nie wspomnieć o mnóstwie pięknych zdjęć!
Naprawdę, już nie mogę się doczekać następnej jego książki w moich rękach.

"Tylko sobie nie myślcie, że są to jakieś błahe historyjki o zwierzętach. Wajrak potrafi opowiadać tak, że każde zdarzenie staje się ważne, dramatyczne i jedyne w swoim rodzaju. Taka umiejętność to dar rzadki, nie każdemu pisarzowi dany." - Wisława Szymborska, cytat z okładki

Fanką literatury z tej półki nigdy nie byłam a jednak kiedy dostałam "Kunę.." w prezencie...

Książka bajek znanych w świecie czarodzieji. Czarodziejska Królewna Śnieżka, Kopciuszek,... W bajkach widać różnice między tym jak zachowują cię mugolscy bohaterzy i ci ze świata magii.
W sumie, nie było co zepsuć choś osobiście oczekiwałam chyba czegoż dłuższego.

Książka bajek znanych w świecie czarodzieji. Czarodziejska Królewna Śnieżka, Kopciuszek,... W bajkach widać różnice między tym jak zachowują cię mugolscy bohaterzy i ci ze świata magii.
W sumie, nie było co zepsuć choś osobiście oczekiwałam chyba czegoż dłuższego.

Nie jestem pewna czy porafię napisać coś sensownego jeśli chodzi o "Looking for Alaska". Spróbuję chociaż wymienić to, co sprawiło, że jest... tak jak jest.

Poczucie humoru. Czasami prawie niewidoczne, ukryte między słowami, schowane głęboko. Czasami takie oczywiste, że macie gdzieś czy jesteście w miejscu publicznym, bo nie ma tej mocy która powstrzymała by Was od wybuchnięcia śmiechem. Książka pełna śmiechu.

Tragedia. W jednej chwili śmiejemy się i nagle BUM i atmosfera obraca się o 180·. Książka pełna tragedii.

Postacie. Główny bohater Miles pamięta ostatnie słowa sławnych ludzi, Płukownik nie znosi bogaczy bo sam wyrastał w karawanie mniejszym od ich pokoju. I Alaska...

Alaska. Z jednej strony egoistyczna, egocentryczna suka. Ze strony drugiej dziewczyna która kocha książki. Z trzeciej, człowiek zagubiony w labiryncie pogrążony szukaniem odpowiedzi na pytanie jak się z niego wydostać. Straight and fast. Prosto i szybko.

Filozofia. Automatycznie kiedy mamy tragedie filozofujemy. Wystarczy zauważyć to mnóstwo myśli, cytatów, które są warte zapisania.

Otwartość. Sex. Narkotyki. Alkohol. Życie takie jakie jest. Mam siedemnaście lat, palę i lubie wino. Młodzieżowa książka która przedstawia młodzież taką jaka jest. (Tak, właśnie tacy jesteśmy, jesteśmy niezniszczalni.)

Miłość. Miles kocha Alaske. Ale jeśli mieliby być deszczem, on byłby mrzawką a ona huraganem...

~*~

Mówią, że książka jest dobra wtedy, kiedy po doczytaniu jej macie ochotę wstać i iść przypierdolić autorowi.
Po przeczytaniu "Alaski" nie wiedziałam czy mam ryczeć, krzyczeć albo popełnić samobójstwo. Prosto i szybko.

Klucha doszedł do wniosku, że jedynym wyjściem z labiryntu to przebaczenie. Ale czy wyjście nie zależy od wielkości i złożoności labiryntu?

Nie jestem pewna czy porafię napisać coś sensownego jeśli chodzi o "Looking for Alaska". Spróbuję chociaż wymienić to, co sprawiło, że jest... tak jak jest.

Poczucie humoru. Czasami prawie niewidoczne, ukryte między słowami, schowane głęboko. Czasami takie oczywiste, że macie gdzieś czy jesteście w miejscu publicznym, bo nie ma tej mocy która powstrzymała by Was od...

Już nie pierwszy raz dochodzę do wniosku, że nic nie jest takie ważne przy czytaniu książki jak 1) atmosfera 2) samopoczucie czytającego.

Pamiętam, że kiedy czytałam historie Bucka po raz pierwszy wyłączyli prąd a ja siedziałam przy kominku, czytając przy świetle świeczki. Miałam straszną ochotę na jakąś przygodę.
W takich chwilach człowiek czuję tę magie unoszącą się w okolicach naprawdę dobrych opowieści.

Już nie pierwszy raz dochodzę do wniosku, że nic nie jest takie ważne przy czytaniu książki jak 1) atmosfera 2) samopoczucie czytającego.

Pamiętam, że kiedy czytałam historie Bucka po raz pierwszy wyłączyli prąd a ja siedziałam przy kominku, czytając przy świetle świeczki. Miałam straszną ochotę na jakąś przygodę.
W takich chwilach człowiek czuję tę magie unoszącą się w...