Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka wciąga. Jest jak kryminał, sensacja, ale jest to historia prawdziwa. A jeśli ktoś choć trochę interesuje się Irlandią i stosunkami panującymi na wyspie, to jest to must-read! Dolours Price, Gerry Adams, Brendan Hughes czy Scappalticci to tylko wybrani aktorzy tego spektaklu. No i oczywiście ta niema najważniejsza - Jean McConville.

Ta książka wciąga. Jest jak kryminał, sensacja, ale jest to historia prawdziwa. A jeśli ktoś choć trochę interesuje się Irlandią i stosunkami panującymi na wyspie, to jest to must-read! Dolours Price, Gerry Adams, Brendan Hughes czy Scappalticci to tylko wybrani aktorzy tego spektaklu. No i oczywiście ta niema najważniejsza - Jean McConville.

Smutna i od połowy coraz bardziej nurząca, za to pięknie przeniesiona na scenę przez Małgorzatę Wdowik w Starej Piekarni i zagrana przez aktorów Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Oto świat bez dorosłych, których pochłonęła rozpacz po stracie syna i którzy swój ból zamieniają na gadanie o Bogu, a ze stworzeń żywych krowy są ważniejsze od dzieci.

Smutna i od połowy coraz bardziej nurząca, za to pięknie przeniesiona na scenę przez Małgorzatę Wdowik w Starej Piekarni i zagrana przez aktorów Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Oto świat bez dorosłych, których pochłonęła rozpacz po stracie syna i którzy swój ból zamieniają na gadanie o Bogu, a ze stworzeń żywych krowy są ważniejsze od dzieci.

Odrzania istnieje, mimo że edytor podkreśla mi jej nazwę 😀

Odrzania istnieje, mimo że edytor podkreśla mi jej nazwę 😀

Kawał prawdy, ale naprawdę bardzo dobre w nagraniu Roberta Talarczyka.

Kawał prawdy, ale naprawdę bardzo dobre w nagraniu Roberta Talarczyka.

To jest Raj. Materiał na sztukę teatralną.

To jest Raj. Materiał na sztukę teatralną.

Bardzo ciekawie, fajnie. Miejscami zgrzyta nieco styl, kiedy autor cytuje wywiady, zamiast po prostu opowiadać, ale ogólne wrażenie jest bardzo pozytywne. Kolorowa podróż na mokradła Luizjany i do kolorowego NOLA.

Bardzo ciekawie, fajnie. Miejscami zgrzyta nieco styl, kiedy autor cytuje wywiady, zamiast po prostu opowiadać, ale ogólne wrażenie jest bardzo pozytywne. Kolorowa podróż na mokradła Luizjany i do kolorowego NOLA.

Rozdział o gwałtach to najmocniejszy i najmądrzejszy tekst o gwałtach, jaki przeczytałem.

Rozdział o gwałtach to najmocniejszy i najmądrzejszy tekst o gwałtach, jaki przeczytałem.

Ciekawa językowo, ale temat zupełnie nieinteresujący. Czułem się, jak czytelnik dziewiętnastowiecznych opowieści o dzikich ludach. Nigdy tego nie lubiłem.

Ciekawa językowo, ale temat zupełnie nieinteresujący. Czułem się, jak czytelnik dziewiętnastowiecznych opowieści o dzikich ludach. Nigdy tego nie lubiłem.

Skoro empuza to żeńska zjawa i czarownica, to empuzjon to niekoniecznie miejsce zamieszkałe przez empuzy, a sam Mieczysław Wojnicz jako coś więcej niż tylko męska zjawa, niezgodna z logiką świata.

To bardzo mądre. Kształtuje nas ból, troska, jak perłę kształtuje niewygodne ziarenko piasku .

Wreszcie Sokołowsko jako empuzjon to symbol świata, który cyklicznie opanowuje szaleństwo, na które tylko część jest odporna. Inni bezrefleksyjnie biorą udział w dramacie, a po wszystkim nikt niczego nie pamięta lub nie chce pamiętać.

Jakkolwiek by tego nie interpretować, każdemu pomysłowi i tak przeczy finał. Szaleńcza noc więcej się już nie powtarza. Znika ostatecznie stary świat, który wymiatają dwie wojny. Groby kuracjuszy zarastają trawą, a Mieczysław wreszcie jest sobą. Może wojny są ostatecznym urealnieniem symbolů? Dramat się finalizuje. Zło unicestwia się na własne życzenie. A może to cykl samospalenia jak u Stoików i należy poczekać dłużej na nowy poczatek, a to, co widzimy, to jeszcze niepełny cykl. Wszak mizoginiczne teorie są dobitnym dowodem na absurdalność wszelkich filozofii tłumaczących świat, a świadczą jedynie o tragedii człowieka tęskniącego za porządkiem, logiką w świecie zupełnie nieznanym i "nierozumialnym".

Skoro empuza to żeńska zjawa i czarownica, to empuzjon to niekoniecznie miejsce zamieszkałe przez empuzy, a sam Mieczysław Wojnicz jako coś więcej niż tylko męska zjawa, niezgodna z logiką świata.

To bardzo mądre. Kształtuje nas ból, troska, jak perłę kształtuje niewygodne ziarenko piasku .

Wreszcie Sokołowsko jako empuzjon to symbol świata, który cyklicznie opanowuje...

Książka miejscami ciągnie się i jest bardzo archaiczna w swoim opowiadaniu o młodości. Warto jednak czekać na koniec, żeby zrozumieć zachwyty nad nią. A Kopernik był Niemcem ;)

Książka miejscami ciągnie się i jest bardzo archaiczna w swoim opowiadaniu o młodości. Warto jednak czekać na koniec, żeby zrozumieć zachwyty nad nią. A Kopernik był Niemcem ;)

Słaby przekład. Zapamiętam śmieszną kalkę: utwór musi "pokryć temat". Wyczerpać temat! Mimo to książka nie traci na uroku i obrazuje specyfikę miasta. Wciągająca opowieść dla miłośników NOLA.

Słaby przekład. Zapamiętam śmieszną kalkę: utwór musi "pokryć temat". Wyczerpać temat! Mimo to książka nie traci na uroku i obrazuje specyfikę miasta. Wciągająca opowieść dla miłośników NOLA.

Świetne kompendium dla początkujących. Sporo wyjaśnia, sporo rozjaśnia. Jednego z bohaterów poznałem osobiście.

Świetne kompendium dla początkujących. Sporo wyjaśnia, sporo rozjaśnia. Jednego z bohaterów poznałem osobiście.

Dziękuję.

Dziękuję.

Lubię pogranicza. Stąd spoglądam na centrum z jego naiwnym przeświadczeniem, że ma monopol na prawdę o kraju, a tymczasem nie wie nic.

Lubię pogranicza. Stąd spoglądam na centrum z jego naiwnym przeświadczeniem, że ma monopol na prawdę o kraju, a tymczasem nie wie nic.

Najpierw myślałem, że Leon Płoszowski to typowy znudzony arystokrata, ale potem okazało się inaczej.

Najpierw myślałem, że Leon Płoszowski to typowy znudzony arystokrata, ale potem okazało się inaczej.

Książka formacyjna.

Książka formacyjna.

Bardzo dużo fajnych informacji i ciekawy punkt widzenia. Minusem jest kiepski przekład.

Bardzo dużo fajnych informacji i ciekawy punkt widzenia. Minusem jest kiepski przekład.

Lubię, gdy ktoś tak pisze o podróżach.

Lubię, gdy ktoś tak pisze o podróżach.

Nie wiem, skąd sie wzięły te bzdurne opowieści o popołudniowym cappuccino. Powtarzają je na blogach i również w tej książce. Sam piłem cappuccino w otoczeniu Włochów pijących cappuccino, a była g. 17:00.

Uśmiałem się, czytając o włoskich samochodach. Włochom ich motoryzację można wybaczyć. Autorowi, który tak ją chwali, już nie ;))

Książka zaczyna się obiecująco. Krótki i odkrywczy rys historyczny. Trochę cennych informacji o języku. I to wszystko. Potem jest już tylko gorzej.

Przy całym uznaniu dla wiedzy autora nie chciałbym z nim podróżować po Włoszech. Po książce odnoszę wrażenie, że uosabia on wszelką polską blazę, przed którą do Włoch się ucieka.

Nie wiem, skąd sie wzięły te bzdurne opowieści o popołudniowym cappuccino. Powtarzają je na blogach i również w tej książce. Sam piłem cappuccino w otoczeniu Włochów pijących cappuccino, a była g. 17:00.

Uśmiałem się, czytając o włoskich samochodach. Włochom ich motoryzację można wybaczyć. Autorowi, który tak ją chwali, już nie ;))

Książka zaczyna się obiecująco. Krótki i...

Nie ma tu nic, czego bym już nie czytał o przesiedleńcach. Historie bardzo podobne do historii śląskich. Dziękuję jednak autorce za odtworzenie klimatu regionów, za prostotę stylistyczną i za szczerość przekazu.

Nie ma tu nic, czego bym już nie czytał o przesiedleńcach. Historie bardzo podobne do historii śląskich. Dziękuję jednak autorce za odtworzenie klimatu regionów, za prostotę stylistyczną i za szczerość przekazu.