Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Muszę przyznać, że na początku czytania tej książki miałam chwile zwątpienia. Jakoś nie mogłam się przełamać i przekonać do tej opowieści. Jednak im dalej zapoznawałam się z losami rodziny Haarder, tym bardziej chciałam się dowiedzieć co będzie dalej. Rodzina Haarder mieszka na odosobnionej małej wysepce i bardzo rzadko kontaktuje się z obcymi. Mieszkańcy sąsiedniej wyspy też nie wtrącają się w ich życie. Gdy ojciec 9-letniej Liv zgłasza jej śmierć, sąsiedzi coraz mniej interesują się wyspą i szanują żałobę Haarderów. Jens Haarder tak bardzo kocha swoją córkę, że chce ją chronić od wszelkich niebezpieczeństw. Jego zachowanie oraz alienacja doprowadzają do ogromnej tragedii. Książka pełna jest osobliwych wątków, a prawda i fikcja mieszają się ze sobą. Czytałam tę książkę z zapartym tchem, próbując zrozumieć zachowanie Jensa - głowy rodziny. Była to bardzo trudna lektura, pełna dziwnych momentów. „Żywica” to wstrząsająca opowieść. Pod całą powierzchnią fabuły ukrywają się sensy, które mówią o pierwotnym i dzikim zachowaniu człowieka, który za wszelką cenę chce chronić ludzi, których kocha. Człowieka, który chce ochronić siebie od kolejnej bolesnej utraty. Uważam, że warto przeczytać tę książkę.

Muszę przyznać, że na początku czytania tej książki miałam chwile zwątpienia. Jakoś nie mogłam się przełamać i przekonać do tej opowieści. Jednak im dalej zapoznawałam się z losami rodziny Haarder, tym bardziej chciałam się dowiedzieć co będzie dalej. Rodzina Haarder mieszka na odosobnionej małej wysepce i bardzo rzadko kontaktuje się z obcymi. Mieszkańcy sąsiedniej wyspy...

IG @studentkaczyta
Po jej przeczytaniu mam trochę mieszane uczucia. Książka opowiada o dziewczynie, która jest młodą tatuażystką. Miała trudną przeszłość, która spowodowała, że stroni od mężczyzn i nie wierzy w miłość. Jest zbuntowana, żyje według własnych zasad i z zewnątrz wydaje się twarda i niezależna. Jednak im bardziej poznajemy Jojo, tym bardziej zauważamy, że jest ona wrażliwą dziewczyną, w której ciągle tkwi przeszłość, z którą nie potrafi się uporać. Inny bohater - Daniel - to jej całkowite przeciwieństwo. Pochodzi z kochającej się rodziny, jest wykształcony i szarmancki. Ma dziewczynę - Alice - z którą mieszka i planuje przyszłość. Jednak gdy na jego drodze staje Jojo, ulega niespodziewanej fascynacji młodą tatuażystką. Nie ma pojęcia, że ich drogi przecięły się już wcześniej. Czy te dwa inne od siebie światy mają prawo się połączyć? Czy Jojo jest gotowa na miłość?
Według mnie jest to bardzo prosta historia, która w zasadzie niczym mnie nie zaskoczyła. Bohaterowie trochę mnie irytowali swoimi zachowaniami, a sama narracja, którą wprowadza autorka jest lekko chaotyczna. Pomieszane są dwie perspektywy - w jednym momencie jest narracja w 1 os. Daniela, a zaraz mamy perspektywę Jojo, która jest wprowadzona w 3 os. W książce tej jest wprowadzonych również dużo wątków i scen erotycznych, które nie należą do subtelnych. Podsumowując - książka nie jest najgorsza. Szybko się ją czyta, historia jest lekka, ale przewidywalna.

IG @studentkaczyta
Po jej przeczytaniu mam trochę mieszane uczucia. Książka opowiada o dziewczynie, która jest młodą tatuażystką. Miała trudną przeszłość, która spowodowała, że stroni od mężczyzn i nie wierzy w miłość. Jest zbuntowana, żyje według własnych zasad i z zewnątrz wydaje się twarda i niezależna. Jednak im bardziej poznajemy Jojo, tym bardziej zauważamy, że jest...

IG @studentkaczyta
Może nie znasz swoich sąsiadów tak dobrze, jak Ci się wydawało…
Czy zastanawialiście się kiedyś co dzieje się w mieszkaniu Waszych sąsiadów? Jakie sekrety rodzinne tkwią u Waszych znajomych po drugiej stronie płotu? Czy w swoich czterech ścianach też są tacy uśmiechnięci i zadowoleni z życia?
Książka „Ktoś, kogo znamy” to moja pierwsza styczność z autorką Shari Lapena. Moje pierwsze wrażenie po przeczytaniu pierwszych stron było jak najbardziej pozytywne. Bardzo lubię czytać thrillery, a ten swoim prologiem zdecydowanie zachęcił mnie do dalszej lektury.

Mamy tu sporo bohaterów, ale są oni tak charakterystyczni i dobrze skonstruowani, że podczas czytania nie musiałam się zastanawiać o kogo chodzi. Cała akcja osnuta jest wokół morderstwa Amandy Pierce. Jej mąż, Robert, od samego początku nie sprawia wrażenia przyjemnego typu człowieka. Niezbyt przejmuje się zaginięciem i morderstwem żony. Jak się później okazuje on także skrywa różne tajemnice i jest przebiegłą postacią. Druga oś tej książki to całe sąsiedztwo Pierc’ów - poczynając od rodziny Sharpe’ów, przez rodzinę Harrisów, a kończąc na Newellach. Każda z tych rodzin ma własne problemy, z którymi musi zmagać się na co dzień.

Autorka sprytnie połączyła wszystkie wątki przedstawionych rodzin. Podobało mi się to, że wszystkie te wątki wynikają z siebie nawzajem i w pewnym momencie się łączą.
Mimo że miałam podejrzenie tego, jak się skończy historia, to na końcu zaskoczyłam się. Można domyślić się kto stoi za tym wszystkim, ale opowieść jest tak skonstruowana, że do ostatniej strony nie możemy mieć 100% pewności.

Co mi się jeszcze bardzo podobało, to rola matek w tej książce. Kobiety są postaciami oddanymi, pełnymi odwagi i miłości zarówno do swoich dzieci, jak i do swoich mężów. I chociaż czasem tracą zaufanie, to cały czas czuć od nich wsparcie i ogromną opiekuńczość.

IG @studentkaczyta
Może nie znasz swoich sąsiadów tak dobrze, jak Ci się wydawało…
Czy zastanawialiście się kiedyś co dzieje się w mieszkaniu Waszych sąsiadów? Jakie sekrety rodzinne tkwią u Waszych znajomych po drugiej stronie płotu? Czy w swoich czterech ścianach też są tacy uśmiechnięci i zadowoleni z życia?
Książka „Ktoś, kogo znamy” to moja pierwsza styczność z autorką...